Op 9 juni 2023 ben ik op excursie geweest met Olaf Klaassen van “Kieken met Olaf” naar de Rijnstrangen. Toen had ik de hoop de Buidelmees te zien, maar was sowieso heel benieuwd naar het gehele gebied. De Buidelmees hebben we niet gezien, maar wel heel veel ander moois en daarom besloot ik nog een keertje met Olaf mee op excursie te gaan. Op zondag 18 mei stond er weer een excursie gepland en ik heb me daar voor opgegeven. Gelukkig was er nog plek en kreeg ik snel een bevestigingsmail van Olaf met de gegevens over de excursie. En zo zat ik zondagochtend 18 mei om kwart over 6 in de auto opweg naar Groessen. Ik was er ruim voor 7uur en ook een andere deelnemer bleek er al te zijn. We hebben een tijdje staan wachten, maar Olaf blonk uit in afwezigheid. Iets na 7enen zag ik in de spiegel van de auto iemand aan komen lopen en dit bleek Olaf te zijn. Hij stond, samen met nog een aantal deelnemers, om de hoek en mij schoot te binnen dat ik deze fout al een keer eerder had gemaakt. We zijn snel naar de anderen gereden en toen kon de excursie beginnen.
We gingen eerst naar de omgeving van de Jezuïtenwaai aan de andere kant van de dijk bij Groessen. Het is altijd een beetje zoeken in het begin, maar je bent met gelijkgestemden en Olaf is een rustige, vriendelijke, bekwame gids wat het allemaal heel makkelijk maakt. Het weer werkte nu ook nog goed mee. Het was droog, zonnig maar met een wolkje waardoor het niet zo’n hard licht werd als vorige keer (of andere dagen dit voorjaar). Vanaf de dijk hoorden we Gele Kwikstaarten zingen die ik van een grote afstand wist vast te leggen waarna we de dijk afdaalden door een zee van bloemen richting de Jezuïtenwaai. Bij het plasje aan de rechterkant zat een Bosrietzanger heel druk te zingen, maar ook hij bleef op redelijk afstand. Ik vond het wel erg leuk hem weer eens te horen en te zien. Het blijft 1 van mijn (vele) favorieten… In de enorme houtwal waar we daarna langs liepen zaten een Zwartkop en Spotvogel te zingen. Hoe voorjaar wil je het hebben?! Al vrij snel hoorden we het heerlijke geluid van de Zwarte Stern boven de Waai. Natuurlijk heb ik een tijd geprobeerd wat vliegbeelden te maken, wat steeds een beetje beter lukt met de nieuwe camera. Anderen waren aan het zoeken in het open veld voor de Jezuïtenwaai en zo werd ook de Grauwe Klauwier gevonden in een Meidoorn. Dit ging helemaal de goede kant op!
We zijn weer verder gelopen parallel aan de Oude Rijn richting Baltens Waay. Ook nu liepen we door een weelderige houtwal en hier had een Braamsluiper zijn zangstek gevonden. Hoog in de top van een Meidoorn zat hij heerlijk te ratelen en na hem vastgelegd te hebben, kwamen we uit bij een plasje waar ook Zwarte Sternen rondvlogen. In het riet zat een Kleine Karekiet te zingen, maar deze wilde maar niet in beeld komen. De warmtecamera van Olaf bracht uitkomst: met dit apparaat zag je het diertje verscholen in het riet zitten als een zwarte vlek in het witte riet. Toen ik de plek eenmaal wist, wist ik hem ook met het blote oog te vinden. Een onscherpe foto was het resultaat… Net voor Baltens Waay gingen we naar links, weer richting de dijk die we daarna weer zijn gaan volgen. Weer aangekomen bij het beginpunt van de excursie, bleek de Bosrietzanger ergens anders te zijn gaan zitten om te zingen, waardoor hij nét een beetje beter te zien was. Heerlijk!
Weer bij de auto’s aangekomen hebben we ons verdeeld in 2 groepen om naar de volgende bestemming te rijden. Dit was de vlonder aan de Oude Rijn waar in eerdere jaren de Buidelmezen gebroed hebben. Olaf had al aangegeven dat ze dit jaar niet gezien waren, of maar heel kort, en dat we hier dus helaas niet op konden rekenen. Maar er zou genoeg anders moois te zien zijn én het was de plek voor koffie met koek, dus dat kwam helemaal goed! Vanaf de parkeerplaats was aan de overkant van de weg een hoge paal te zien met een Ooievaarsnest. Het nest was bewoond en sterker nog: het echtpaar had een paar jongen. Af en toe zagen we ze boven de rand van het nest uitsteken. Hierna zijn we naar de vlonder gelopen om te genieten van het uitzicht, het mooie weer en lekkere koffie. Helaas lagen de koeken nog bij Olaf thuis… Op de Oude Rijn zwom een Fuut en heel in de verte schroefden enkele Buizerds steeds hoger de lucht in. Omdat het in eerste instantie wat rustig bleef met de vogels, ben ik maar gaan vissen. Er zwommen enorme joekels rond, ik geloof dat het Brasems waren, en zo had ik een eerste vis op de foto. Ik weet niet of het de vogels kan gaan vervangen… Gelukkig kwam na een tijdje dat we op de vlonder stonden, ook de vogelwereld weer een beetje op gang met 2 overvliegende Lepelaars. Al vrij snel werden zij gevolgd door een Buizerd (of waren het 2 verschillende..?) die heel laag over de vlonder overvlogen. Heel indrukwekkend! Een Torenvalk deed dat kunstje een keer na en zo hadden we vanaf deze plek toch weer het nodige moois in beeld gekregen. Aan de overkant van het water hoorden we ook nog het nodige, maar deze dieren lieten zich niet zien. Daarom zijn we weer naar de auto gelopen om de volgende bestemming te gaan bezoeken.
En nu moet ik bekennen dat ik niet meer weet waar de 3de bestemming precies was… Ik heb een hele tijd Google Maps afgespeurd om deze plek te vinden door de achtergrond van bijvoorbeeld de eerste Visarend (heuvel en kerkje bij Elten) te vergelijken met het zicht op sommige plekken via Streetview, maar het bleek lastig. Nu denk ik dat het bij een zijweg van de Ooysedijk was, de Geldersewaard, die we dan afgelopen hebben naar een Oude Rijnstrang. Het zicht op Elten lijkt vanaf die plek wel te kloppen, maar ik ben niet zeker. Maar goed: het was weer een mooi stukje lopen door prachtige groene weiden volop gele bloemen. De zon kwam ook steeds meer tevoorschijn en zo liepen we naar een stuk water wat naar mijn idee een Oude Rijnstrang moet zijn. Onderweg werden we getrakteerd op een Torenvalk en een Roodborsttapuit. Iets verderop zat ook nog een Kneutje heel leuk te zingen, maar toen we iets verder waren en in de verte de lucht afspeurden, na een opmerking van Olaf dat hier in de omgeving nog wel eens Visarenden zitten, zagen we deze inderdaad heel in de verte. Voor de heuvels bij Elten in Duitsland zagen we een Arend verschillende keren bidden en naar beneden afzakken. Er was genoeg water tussen ons en Elten waar de visser zijn prooi zou kunnen vinden, dus konden we hem regelmatig zien jagen. Een stuk dichterbij, maar nog steeds heel ver weg, was ook een Bruine Kiekendief aan het jagen voor een Meidoornhaag en een rij Populieren(?). Je moet heel goed kijken om hem te zien als grijs vlekje in al dat groen. We kwamen uit bij een plas (de Oude Rijnstrang, Het Nieuwe Gat?) en hebben daar, onder het toeziend oog van een aantal Koeien, een tijdje gezeten. Behalve een Rietgors was er heel weinig te zien en te horen waarop Olaf voorstelde naar de laatste locatie te gaan.
We moesten weer een klein stukje rijden waarbij we door Oud Zevenaar reden, over de Oud Zevenaarsedijk, en stopten onder aan de dijk waar deze overgaat in de Kamphuizerweg. Toen we weer op de dijk stonden, bleken we een heel mooi uitzicht te hebben op het kerkje van Oud Zevenaar. Natuurlijk zijn we op een vogel/natuur excursie, maar we konden allemaal niet anders dan hier ook even een foto van te maken. Daarna hebben we te voet de Oud Zevenaarsedijk vervolgd (verboden voor auto’s), maar stopten meteen bij een plasje aan de rechterkant. Hier zwom een koppeltje Dodaarsjes rond waar een aantal excursiegenoten vrij ver ging er leuke foto’s van te maken (plat liggend op de weg), waar ze eigenlijk wel gelijk in hadden, want het zijn nou eenmaal heel leuke vogels. Na een paar plaatsjes vanaf de weg, ging mijn aandacht toch naar een ratel die vanuit de verte uit een grote struik klonk. Ook hier zat weer een Braamsluiper te zingen en heb ik geprobeerd ook deze vast te leggen. De grote afstand en de inmiddels doorgebroken zon waren blijkbaar te veel en het bleken geen noemenswaardige plaatjes te zijn geworden. We hebben de weg vervolgd onderaan de dijk van waaraf een oplettende excursiegenoot heel in de verte weer een Visarend spotte. Dit gebied bleek echt een Visarend paradijs te zijn. Weer een klein stukje verder zat een Grasmus heerlijk te zingen in een struikje. Ik vertelde dat Grasmussen en ik niet altijd lekker matchen: zingend heb ik ze nog niet zo heel vaak goed kunnen vastleggen. Deze keer bleef de zanger wel zitten en kon ik er eindelijk de door mij zo gewenste plaatjes van maken. Na zo’n 500m vanaf het begin van de dijk, zijn we de dijk opgelopen om onze weg te vervolgen bovenaan een andere dijk vanwaar we prachtig uitzicht hadden over de Gemeene Gronden. Vanaf de dijk keken we weer uit richting Elten en ook nu kregen we al vrij snel de Visarend in beeld. Deze keer was het al een stukje dichterbij en was hij al veel duidelijker te herkennen. We zijn een tijdje blijven staan op de plek waar de dijk naar rechts afbuigt, met uitzicht over het Nieuwe Gat. We hoopten dat de Visarend dichterbij zou komen, wat hij ook inderdaad deed! Hij kwam even cirkelen boven het Nieuwe Gat, waarna hij weer langzaam richting het oosten afgleed waar hij in een laag boompje ging zitten.
Na deze mooie voorstelling zijn we weer verder gelopen, weer meer richting zuid, waar we langs wat weiden opliepen. Het gesprek ging over de vele roofvogels die we tot nu al gezien hadden en dat er best kans was dat we ook de Rode Wouw zouden kunnen zien. Tja en als je dan genoemd wordt, kun je eigenlijk ook niet achterblijven en zo verscheen er inderdaad een Rode Wouw boven een dijk, achterna gezeten door een Zwarte Kraai! Niet normaal hoe gaaf! Op het moment dat de Wouw uit het zicht verdwenen was, verscheen er een volgende rover: een Bruine Kiekendief was boven het veld aan het jagen en niet veel later werd er een Havik gespot!
Na een klein stukje lopen kwamen we bij een plek waar we uitzicht kregen over weiden met verspreid enkele Meidoorn struiken. Ook hier vloog een Bruine Kiekendief rond die zelfs aardig dichtbij kwam. Het leek erop dat wij niet zijn grootste probleem waren: er zat een Buizerd in 1 van de struiken waar hij verschillende keren schijnaanvallen naar deed en die uiteindelijk besloot te vertrekken. De Kiekedief nam triomfantelijk zijn plaats in de struik in en de rust was weergekeerd. We gingen weer een stukje verder en hoorden bij een plas, rechts van de Klein Gelderse Waard, een Grote Karekiet zingen. De dames uit ons gezelschap lieten de zanger even lopen en dus gingen we met de 3 mannen kijken of we hem konden vinden. Olaf gaf aan dat we hier eigenlijk niet konden komen, maar als we rustig deden en niet te lang zouden blijven, was het wel oké. Gelukkig zat de Karekiet vrij vooraan bij de plas, maar wel vrij diep het rietveld in. Het lukte om een paar redelijke plaatjes te maken, waarna we weer terug zijn gelopen naar de achterblijvers en nog een klein stukje verder zijn gelopen. We kwamen nu uit bij een plek die we de vorige excursie ook hadden aangedaan, maar toen bereikt hadden door bij Aerdt het trekpontje te nemen en vandaar een stukje te lopen. Het uitzicht was nu best anders dan 2 jaar geleden. Het gebied leek nu veel groener, sowieso meer begroeid, maar nu was er niet zo heel veel te zien. Wel kon ik me nog even vermaken met een Visdiefje wat er aan het jagen was en een Fuut die er heerlijk rustig rondzwom.
Omdat Olaf nog een verrassing had en het al wat later aan het worden was, zijn we redelijk snel weer dezelfde weg teruggelopen. De verrassing was dat het mogelijk was dat er een Grauwe Gors in het gebied zou zitten waar we net voorbij gelopen waren. We zijn de dijk weer opgelopen om deze te vervolgen richting de Oude Zevenaarsedijk. Aan de rechterkant op de akker hoorden we weer een Gele Kwikstaart vrolijk zingen en kregen hem ook mooi te zien op zijn favoriete zangpost: een kluit zand vol met vogelpoep. Op de plek waar de Grauwe Gors eerder waargenomen was, zijn we blijven staan. Links van ons keken we uit over een weide met een solitaire boom bij een plasje. Nadat we er even gestaan hadden, hoorde ik het: het rammelende sleutelbosje! De Gors zat er! Hij bleek bovenin de boom te zitten en ik kreeg hem heel kort in beeld. Al vrij snel vloog hij weg en konden we hem niet meer volgen. Maar goed: ik had hem gezien en kunnen vastleggen! Omdat er een kansje zou zijn dat hij misschien wel terug zou komen, hebben we toch nog een tijdje staan wachten. heel even kwam de opwinding weer toen er een gevlekte vogel op dezelfde plek kwam zitten als waar de Gors eerder zat. Dit bleek alleen een Graspieper te zijn, toch nét niet waarop we stonden te wachten. Nadat de Pieper weer vertrokken was, hij had een snavel vol met voer, dus had waarschijnlijk betere dingen te doen dan voor ons te poseren, hoorden we na een paar minuten toch weer de iele zang van de Grauwe Gors. Hij was weer teruggekomen en zo’n beetje op dezelfde plek gaan zitten. Nu bleef hij alleen veel langer zitten en zat uit volle borst te zingen en we kregen hem prachtig te zien! Een nieuwe soort in volle glorie, geweldig! Olaf heeft bij deze excursies altijd een telescoop bij zich en de Gors was hier nog beter door te zien. Olaf maakte een paar digiscoop plaatjes en een filmpje terwijl de vogel aan het zingen was. Hij bood me aan dit ook met mijn telefoon te doen wat ik natuurlijk graag aannam! En zo kreeg ik een paar mooie foto’s en een filmpje van een zingende Grauwe Gors als afsluiting!
De excursie was al wat langer geworden dan gepland en daarom zijn we snel naar de auto’s gelopen en terugreden naar Groessen om daar onze eigen auto’s weer op te zoeken om naar huis te gaan. Het was weer een enorm leuke dag geworden met prachtige soorten en dus zelfs weer een nieuwe soort! Eentje waarvan ik dacht dat ik hem niet heel snel te zien zou krijgen (Olaf en een andere excursiegenoot vertelden dat zij de Grauwe Gors veelvuldig gezien én gehoord hadden tijdens een vogelreis naar Extramadura, een gebeid waar ik niet als eerste naar toe zou gaan…). De afwezigheid van de Buidelmees was natuurlijk jammer, maar werd ruimschoots gecompenseerd door al het moois wat we wél te zien hebben gekregen. De Zwarte Sternen, Grauwe Klauwier. Visarend en mooie zingende Grasmus, Buizerd, Bruine Kiekendief en Rode Wouw… Eigenlijk teveel om op te noemen. Mooier kun je het eigenlijk niet krijgen… Perfect!
De zingende Grauwe Gors!
