In juni was ik er voor het laatst echt opuit geweest, de zomer nodigde daar niet echt toe uit, en na 4 maanden werd het wel tijd dat de nieuwe camera weer even aan het werk werd gezet voordat hij zou vastroesten. Welke bestemming in de buurt is dan meer geschikt dan de Arkemheense Polder? En zo ben ik dus weer eens op maandagochtend in de auto gestapt en richting Nijkerk gereden. Het bleek dat het viaduct over de snelweg afgesloten was, dus moest ik via het industrieterrein en langs de Arkervaart om eerst naar de westkant van de Polder te gaan. Ik heb mijn vaste route en ook nu besloot ik deze te volgen. Deze route gaat eerst naar het Nekkeveld omdat daar altijd heel veel te zien is.
Het was koud, maar droog en het licht was prima. Buiten de “usual suspects” zat er niet zo heel veel. Natuurlijk waren de Smienten weer terug en zaten er grote aantallen Kieviten, maar waar ik eigenlijk op hoopte, een Nonnetje op de Wiel, bleek er niet te zijn. Ik bedacht dan maar naar het Gemaal te rijden om te kijken wat er daar op het grote water, “het Nijkerkernauw”, te zien was.
Al meteen toen ik de dijk opgelopen was, vond ik een Nonnetje! Hij zat alleen wel behoorlijk ver weg en leek niet van plan mijn kant op te komen. Gelukkig kon ik nog wel een paar foto’s maken voordat de afstand echt te groot was. Terwijl ik daarmee bezig was, viel mij een Eend op die niet zo ver van me vandaan zwom. Het was een donkere Eend met een witte ring rond de snavelbasis. Natuurlijk dacht ik meteen dat het een Topper wijfje was, of anders misschien een hybride met een Kuifeend. Toen ik de foto’s thuis aan het bekijken was en de boeken erbij had, bleek het tóch om een vrouwtje Kuifeend te gaan. Op 1 van de foto’s is een kuifje te zien en bij de Topper zie je dit nooit…
Het Nonnetje is natuurlijk 1 van de soorten waarvoor ik graag naar Arkemheen kom, een andere is de Brilduiker. Mijn ervaring met deze soort is dat ook deze vaak ver weg zit en de foto’s daarom sub-optimaal. De laatste ervaring met de Brilduiker was in Noorwegen en ook daar gedroegen ze zich precies zo… Ik was niet ontevreden over de foto’s, maar met zo’n prachtige soort hoop ik gewoon op meer… Toen het Nonnetje volledig verdwenen leek en de Kuiftopper vastgelegd was, zwom er tot mijn grote plezier een Brilduiker redelijk mijn kant op. Ik kon hem fotograferen vanaf de steiger die vanaf de dijk het Nijkerkernauw in loopt, waardoor ik iets dichterbij kon komen. Nog steeds was de afstand aanzienlijk, maar ik was toch al heel blij met hoe het lukte. Maar ook deze man zwom rustig verder en verder, waarop ik bedacht maar naar de andere kant van de grote weg te gaan om de oostkant van de polder te gaan verkennen.
Ik stop eerst altijd bij een parkeerplaatsje onderaan de Zeedijk vanwaar je bovenop de dijk uitzicht hebt over een breed gedeelte van het Nauw. Hier zitten vaak veel watervogels en ook nu bleek het weer goed bevogeld met Smienten, Zwanen, Kuifeenden, Nonnetjes en..: Pijlstaarten! Mijn 3de wenssoort van vandaag. Ook op deze plek zaten ze erg ver weg maar toen ik met mijn verrekijker het water afzocht, zag ik nog een aantal Pijlstaarten zwemmen en ben ik snel hun kant opgelopen. Ik liep een beetje halverwege de schuine kant van de dijk, zodat ik er niet vol bovenuit zou steken en kon op deze manier de vogels aardig dicht benaderen. Met een waterig zonnetje dat doorbrak en de vogels niet zo heel ver weg meer, lukte het een paar plaatjes te maken waar ik heel blij van werd. De staart waar ze hun naam aan te danken hebben, leek bij deze mannetjes minder aanwezig, misschien was het vanwege het winterkleed, en zo houd ik een doel om nog een keer naar buiten te gaan: Pijlstaarten in mooi licht op redelijke afstand mét een lange staart… Nadat de vogels besloten hadden een stukje verderop te gaan zitten, ben ik doorgereden en heb de oostkant van de polder verder afgezocht. Buiten Smienten en Ganzen zag ik eigenlijk niet zo heel veel meer en daarom ben ik naar de plek gereden waar de Zeedijk naar het zuiden afbuigt en je de auto neer kunt zetten om van daaraf de dijk af te lopen.
In mooi licht kreeg ik een aantal Grote Zilverreigers voor m’n lens en over de polder vloog een hele vlucht Puttertjes rond. Met de snelweg op de achtergrond kon ik ook hier een paar foto’s van maken waarna ik als laatste een kleine shock kreeg toen ik dacht het Smelleken te zien. Eerst heb ik foto’s op afstand gemaakt, maar ik kon steeds iets dichterbij komen waardoor ik er toch al vrij snel achter kwam dat het om een Torenvalk ging.
En daar heb ik mijn vogeldag mee afgesloten. Het was erg lekker om weer buiten te zijn en ondanks dat ik elke keer het zelfde rondje doe, maakt het verschijnen van telkens weer andere vogels, het de moeite waard om de Arkemheense Polder te blijven bezoeken. Wat een prachtige plek!
