Dag 1
Ik ben weer onderweg. Ik kan weer een weekje doen wat ik heel graag doe: hele dagen vogels kijken en proberen te fotograferen in een prachtige omgeving. ’s Ochtends vroeg in de trein gestapt om ’s avonds vanaf 20uur al meteen te kunnen beginnen: wat wil een mens nog meer…?
Terwijl ik aan het wachten was bij de gate op Schiphol, hoorde ik 2 mannen door het geroezemoes in de ruimte al enthousiast praten over vogels. Ik hoorde de Geelsnavelduiker voorbij komen en ik had zo het vermoeden dat zij ook op een vogeltrip zouden gaan (niet heel moeilijk te bedenken…). Toen ik de 2 mannen later op Gardemoen in Oslo weer zag zitten, en weer over vogels hoorde praten, werd ik toch wel nieuwsgierig naar hun bestemming en raakte met ze aan de praat. Het bleken Gerard en Vincent te zijn, oom en neef, en ze waren op weg naar Varanger. En sterker nog: ze zouden gaan verblijven in Varangertunet! Wat leuk om een keer met Nederlandse vogelaars in het hostel te zitten.
Hun planning was alleen wat anders dan die van mij. Ik had me voor vertrek voorgenomen om een dag af te reizen naar Pasvik, ten zuiden van Kirkenes, om opzoek te gaan naar andere soorten dan degenen die ik tijdens mijn eerdere bezoeken had gevonden (behalve dan die keer in maart 2022 toen ik eerst naar Kaamanen in Finland ben gereden). Vincent en Gerard gingen eerst 2 dagen naar Pasvik en zouden daarna naar Varanger rijden. Benieuwd naar wat zij na die 2 dagen zouden kunnen vertellen over Pasvik, bedacht ik dat ik in ieder geval pas na hun komst in Varangertunet en hun bevindingen gehoord te hebben, die kant op zou gaan.
Veel van wat er momenteel gespot werd op Varanger bleek Vincent te vinden op een soort waarneming.nl, maar dan van gebieden over heel de Wereld: observation.org én uit contacten met aanwezige (lokale) vogelaars. Zo wist hij dus ook dat er al een tijdje een Geelsnavelduiker bij Vardø gezien werd. Heel interessant natuurlijk…
Na zo’n 5uur wachten en over-en-weer informatie te hebben uitgewisseld, konden we gaan boarden en zouden we elkaar in Kirkenes weer gaan zien. Bij de autoverhuur in Kirkenes spraken we elkaar weer en na een groet en de uitspraak elkaar over 2 dagen bij Varangertunet waarschijnlijk weer te zien, gingen we ieder onze weg.
Vanaf het vliegveld is het rechtsaf richting Tanabru en daar ging ik weer over de, ondertussen best al wel, bekende weg. Natuurlijk moest ik stoppen waar de weg de Njávdánjohka over gaat en waar in het voorjaar heel indrukwekkende watervallen zijn. Ik maakte verschillende opnamen met m’n oude vertrouwde 5D IV met groothoeklens en bedacht dat het van onderaf een nog mooier beeld moest geven. Voorzichtig ben ik over de rotsblokken naar benden geklauterd en bijna beneden zag ik wat mos over het hoofd… Ik gleed uit en klapte half op m’n rug, m’n camera in de hand, op de stenen en ik kon maar net de camera vast blijven houden. Ik had zeker een Engeltje op m’n schouder, want ik kwam er zonder kleerscheuren vanaf en ik heb op het werk wel eens voorbeelden gezien hoe zo’n onfortuinlijke val ook kan uitpakken… Om deze valpartij niet voor niets te hebben laten gebeuren, heb ik de tijd genomen om nog een paar opnamen te maken vanuit dit lage standpunt. Heel voorzichtig ben ik ik daarna weer omhoog geklommen en heb mijn weg richting Vestre Jakobselv weer vervolgd. De hele verdere weg kon ik rustig doorrijden, zonder oponthoud door bijvoorbeeld een Eland, maar niet ver van de plek waar ik vorig jaar deze kolos gezien had, werd mijn aandacht getrokken door beweging op het water van een meertje waar ik voorbijreed. Op de Viercajávri (Jávri is meer in het Samen) zwommen 2 Roodkeelduikers! Dat was ook een lekker begin van deze trip! Het was ondertussen al half 9 in de avond en het licht werd al minder, zeker in de schaduw, maar ik kon toch enkele foto’s maken van een exemplaar uit 1 van mijn lievelings soortengroepen. Na deze korte onderbreking van mijn rit, kon ik verder en ben alleen nog gestopt bij de camperplaats met uitzicht over het Fjord waar ik sinds mijn eerste bezoek aan Varanger altijd stop. Ook nu weer was het een prachtig gezicht: een strakblauwe lucht boven spiegelglad water met in de verte aan de overkant het Varangerschiereiland. En weer door. Rond kwart over 10 kwam ik eindelijk aan in Vestre Jakobselv en kon ik direct door naar Varangertunet waar ik na een warm onthaal de auto uitgeladen heb en m’n spullen klaar heb gezet voor de volgende dag. Even een nachtje slapen en dan kon ik weer écht beginnen! Ik ben weer terug!
