We zijn 2 weken verder sinds mijn vorige tripje en dat is te merken: het voorjaar hangt nu echt in de lucht! Er wordt al volop gezongen en de eerste waarnemingen van zomergasten worden alweer gedaan. Op waarneming.nl kijk ik altijd even rond wat er zoal gezien wordt in de gebieden waar ik ook regelmatig kom, en zo zag ik dat in de Wageningse Nevengeul Pijlstaarten gezien werden. En als er 1 soort Eend is waar ik voor weg wil, dan is het wel de Pijlstaart.
Dus weer op een maandagochtend, toen thuis alles klaar was, ben ik naar de Nevengeul gereden in de hoop deze prachtige vogels te kunnen gaan zien. Om kwart voor 10 parkeerde ik de auto in het parkeerhaventje bij de ingang bij “Aan de Rijn” en ben ik over die weg richting de Rijn gewandeld. Ook tijdens dit tripje wilde ik mijn camera en lens weer verder uitproberen en kon ik het schieten op afstand gaan testen op een Grote Zilverreiger. Echt duidelijk staat de vogel er niet op, maar ik ben niet ontevreden over het resultaat. Ik vind het eigenlijk wel een sfeervol plaatje geworden met in de verte de Reiger.
Ik had het plan om door het veld richting het westen te lopen, bij de brug het water over en dan verder naar de Rijn, maar het bleek dat de velden langs het water afgesloten waren in verband met het broedseizoen, wat ik alleen maar kan toejuichen, en daarom ben ik verder gelopen over de Aan de Rijn en ben ik gestopt bij waar de weg als eerste de Nevengeul kruist. Er zitten hier altijd wel een paar mooie Eendjes en ook nu bleek dat weer het geval te zijn. Er zwom een koppeltje Wintertalingen, nou en dat mag je toch wel een mooi Eendje noemen. De foto’s waren niet de meest bijzondere, maar ik was blij dat ik ook deze keer de Taling mee naar huis kon nemen. Zoals ik al eerder schreef, werd er echt al volop gezongen. Zo zat er een Heggemus in 1 van de Meidoorn struiken te zingen en iets verderop zat mijn eerste Tjiftjaf van dit jaar zijn best te doen. Als laatste Aan de Rijn wist ik een Pimpelmeesje vast te leggen waarna ik ben doorgelopen richting de steenfabriek. Ik hoorde genoeg in de struiken op en langs de dijk, maar ik kreeg geen 1 zanger in beeld. Dus bereikte ik al vrij snel het punt waar je weer rechtsaf gaat naar de Nevengeul. Vanaf het pad was een Winterkoninkje heel goed te horen, ondanks de behoorlijke afstand. Ook nu kon ik weer het kunnen van lens en camera uitproberen en kan ik zeker niet ontevreden zijn over het resultaat. Ook deze zanger vind ik er heel fraai opstaan.
Links van de plek waar ik het Winterkoninkje hoorde, hoorde ik ook een vogel die ik hier vaker gehoord en gezien heb, maar nog nooit mooi heb kunnen vastleggen. De Groene Specht zat er ergens, maar ik kreeg hem maar niet in beeld. Totdat ik hoog in een boom iets zag zitten en ik heb snel m’n spullen daarop gericht. Snel een paar foto’s gemaakt, belichting hele tijd bijgesteld omdat het tegenlicht opnamen werden en uiteindelijk bleek ik een Spreeuw te hebben vastgelegd. Ook mooi, maar…
Ik ben vervolgens doorgelopen totdat ik aan de zuidkant van de Geul was en ben richting westen gegaan. Ik had de hoop hier misschien de Groene Specht dan te kunnen zien, of een mooi beeld van Eenden op het water, maar helaas was van beide geen sprake. Op het moment dat ik al naar water keek, zwommen of vlogen de Eenden en ganzen van me weg en bleef er dus niks anders over dan maar door te lopen en te zien hoe ik mijn weg zou kunnen vervolgen op hat moment dat ik bij de westelijke punt van de Nevengeul zou zijn gekomen.
Je kunt dan eigenlijk niet anders dan een weer richting het noorden gaan, waar na zo’n 100 meter er rechts weer een pad het gebied in loopt. Gelukkig bleek dit nog wel te mogen en ik ben dus het hek doorgelopen en het gebied weer in oostelijke richting ingelopen. Toen ik een stukje gelopen had, zag ik tot mijn grote verrassing, heel in de verte, op een andere plek dan waar ik ze verwacht had, het doel van deze trip: een aantal Pijlstaarten! Ze zaten in een ondiep water onderaan de Grebbedijk. Ik ben op een plek gaan zitten vanwaar ik het beste zicht op ze had en heb geprobeerd ze zo mooi mogelijk vast te leggen onder deze omstandigheden. Ik ben dan altijd geneigd om heel veel foto’s te maken en gelukkig bleek bij thuiskomst dat er best wat mooie resultaten tussenzaten van deze prachtige Eend. Ik hoop dat het nog een keer wat beter gaat lukken (in Noorwegen misschien…?), maar ik was al eigenlijk best heel blij. De camera en lens lieten zien dat ze tot heel wat in staat zijn, nu alleen de vliegbeelden nog…
Ter hoogte van het bruggetje over de Nevengeul kon ik niet verder in verband met het afgezette gebied en dus ben ik naar de Grebbedijk gelopen. Daar ben ik eerst een heel klein stukje naar links gegaan om te zien of ik de Pijlstaarten vanaf daar misschien mooier kon zien, maar dit bleek niet het geval. Daarom maar de andere kant opgegaan, richting de auto. Ik kwam niks meer tegen en had daarom best nog wel wat tijd over. En wat doe je dan, als je niet ver van een ander gebied zit waar Nonnetjes waargenomen waren? Dan ga je daar dus heen!
Daarom ben ik, met een kleine omweg omdat ik dacht Wageningen te kennen wat niet zo bleek te zijn, naar de Blauwe Kamer gereden. Toen ik daar aangekomen was en de afslag naar het veer genomen had, zag ik al heel snel op het water aan de linkerkant mijn doelsoort, het Nonnetje. Er zwom een koppeltje in een grote plas, maar helaas stelden ze mijn aanwezigheid niet erg op prijs. Ze zwommen van me weg en daarom kreeg ik in eerste instantie alleen “van-op-de-rug” foto’s. In de hoop dat ze misschien wel zouden omdraaien heb ik een tijdje in de auto zitten wachten op een plek waar ik door de struiken zicht had op het water in afwachting van wat ze zouden doen. En gelukkig kon ik zo een paar foto’s maken waar ze niet alleen met de rug opstonden, maar ook een beetje van opzij. Omdat niet leek dat ze weer mijn kant op zouden komen, ben ik doorgereden naar de parkeerplaats om van daar af naar de schuilhut te lopen om te zien hoe het met de Aalscholvers en Lepelaars ging.
In de schuilhut aangekomen, bleek ik niet de enige te zijn. Er zat nog een fotograaf/vogelaar die eigenlijk de beste plek bezet hield. Ik wilde natuurlijk weer proberen vliegbeelden te maken, maar daarvoor waren de vrije doorkijken eigenlijk niet zo handig. Daarom heb ik de focus gelegd op de vogels in de kolonie en in het water wat wel mooie plaatjes opleverde. Ook nu weer bewees de camera wat hij waard was op grotere afstand en dat was toch wel heel wat! Uiteindelijk kreeg ik ook nog de kans een vliegende Aalscholver en Slobeend vast te leggen (wat dus lukte!) en daarmee was het weer klaar.
Ik ben weer terug naar de auto gelopen en naar huis gereden. Met als vangst de Pijlstaart, het Nonnetje en verschillende leuke plaatjes van zingende vogels kon ik zeker niet ontevreden zijn over deze ochtend. Het geeft alleen 1 nadeel: het vraagt om meer!!!
