Het voorjaar is in aantocht, aangekondigd door de eerste Grutto’s die in de Arkemheense Polder geland zijn. Er kwamen zelfs al waarnemingen van baltsende Futen die het voorjaar voelen en hun dans willen laten zien… Hele goede redenen om weer eens richting Nijkerk te rijden en de wereldreizigers en artiesten te begroeten. Dus heb ik op een maandagochtend, nadat thuis alles aan kant was, m’n apparatuur ingeladen en ben naar de Polder gereden. Soms is het goed gewoon je routines te volgen, als deze eerder goed zijn bevallen, zodat je ook weet dat je niets hoeft te missen. Vandaag heb ik het ook weer zo gedaan. Ik ben eerst het Nekkeveld afgereden, daarna naar het Gemaal om af te sluiten aan de oostkant van de polder.
En bij het Nekkeveld bleek het inderdaad: de Grutto’s waren weer terug! Op de velden foerageerden grote aantallen en met regelmaat vlogen ze op en gaven een prachtige vliegshow weg. Toen ik een plekje gevonden had waar ik ze goed kon zien, bleven ze juist vast aan de grond staan. Ik was (natuurlijk) met m’n nieuwe camera en wilde heel graag vliegbeelden proberen vast te leggen, zoals ik in eerdere verhalen al schreef. Gelukkig waren andere soorten wel bereid mij te laten oefenen, zoals een vlucht Smienten, een Kievit en een koppeltje Wilde Eenden, maar de Grutto’s bleven aan de grond. Ik ben daarom helemaal tot het einde van het Nekkevled gereden, om daar weer te keren, en op een aantal andere velden te stoppen om te zien wat er zoal te zien was. Op 1 veld vond ik een groepje Bonte Strandlopers, kwam er een Kemphaan voorbij en kreeg ik de kans een Kievit eens mooi vast te leggen.
Terwijl ik daar mee bezig was, zag ik regelmatig dat de Grutto’s het luchtruim kozen en zag ik andere vogelaars/fotografen druk in de weer dit fenomeen vast te leggen. Wat ik zo ontzettend mooi vind, is als zo’n vlucht bijvoorbeeld eerst op de buikzijde te zien is, plotseling wendt zodat je ze op de rugzijde ziet. De kleurverschillen zijn zo mooi en de bewegingen zo plotseling en gelijk… Een magnifiek gezicht! Daarom ben ik naar het veld gereden waar de Grutto’s zich ophielden en heb rustig staan wachten tot ze misschien weer zouden opvliegen. En gelukkig deden ze dat een aantal keer!. Zo kreeg ik de gelegenheid ze in verschillende standen en op verschillende afstanden vast te leggen en lukte het me de plaatjes te maken waar ik op gehoopt had. Tussen de bedrijven door heb ik een Witte Kwikstaart gekiekt. Deze soort is eigenlijk heel bijzonder: overal waar ik ga vogelen kom ik ze tegen onder de meest extreme omstandigheden. Ik heb groot respect voor de Witte Kwikstaart!
Een andere soort die ik vliegend kon vastleggen in een grote vlucht was de Goudplevier. In de winter is ook deze soort vaak goed vertegenwoordigd in de Polder en ook nu zaten (vlogen) ze er weer. Maar ook verschillende soorten Ganzen kozen het luchtruim, zoals Brandganzen en Kolganzen. De eerste soort foerageerde ook in de velden naast het Nekkeveld, zodat ik ze ter land en in de lucht heb kunnen vangen. En als laatste noem ik nog even de verschillende soorten Eenden die ik kon fotograferen: Wintertaling, Krakeend (ook een hele mooierd) en de Smient. En zelfs heb ik nog behoorlijk wat foto’s gemaakt van een Meerkoet. Misschien niet goed van mij, maar aan deze soort besteedt ik normaal gesproken niet heel veel aandacht. Dit exemplaar kwam alleen heel rustig dichtbij voorbij zwemmen waardoor ik in de gelegenheid was zijn verenkleed perfect belicht op de foto te zetten. Het rode oogje is toch ook wel mooi…
Nadat de Grutto’s nog een aantal keer opgevlogen waren, waar ik ook weer wat plaatjes van geschoten heb, ben ik naar het Gemaal gereden om te zien of daar wat moois zou zitten. Op het water bij de parkeerplaats zwom een Fuut rond, maar deze leek eenzaam en niet van plan te gaan dansen. Ik ben richting het gemaal gelopen, langs het water op, en zag op het water een koppeltje Futen. Misschien dat zij een voorstelling zouden kunnen geven? Waar ze eerder druk mee waren, was met de eenzame Fuut die ik als eerste zag. Deze kwam ook de vaart opzwemmen wat het koppel als een bedreiging leek te zien. Er werd over-en-weer gedreigd, op elkaar afgezwommen en geroepen. Nadat de indringer weer vertrokken was, kwam het koppeltje weer bij elkaar, maar werd er nog niet gedanst.
Misschien dat ze afgeleid werden door een schim die ik ineens vanuit m’n ooghoek zag. Ik keek omhoog en zag een gemiddeld grote vogel overvliegen. Ik heb snel m’n camera op deze vogel gericht en het lukte nog vrij snel om de focus goed te krijgen (wat toch nog regelmatig bij dit soort gelegenheden lastig is) en bij het terugkijken bleek het om een Slechtvalk te gaan. Altijd heel mooi om deze soort weer eens te zien. Ik was niet de enige die zat te wachten op een voorstelling van de Futen. Er liepen en zaten verschillende mensen langs het water in afwachting van de vogels totdat ze misschien iets zouden gaan doen. En na enige tijd werd ons geduld (al waren verschillende mensen alweer vertrokken) voorzichtig beloond. De 2 vogels naderden elkaar en er werd met de kop geschud en om elkaar heen gezwommen. Uiteindelijk leidde dit niet tot de dans waar ze zo bekend om staan: met de buiken tegen elkaar, al dan niet met een plukje wier in de snavel, kopschuddend, watertrappelend. Maar ook al was dit de “light” uitvoering, ik vond het wel mooi om naar te kijken.
Omdat de tijd toch een beetje begon te dringen en de Futen niet verder leken te gaan dan wat ze tot dan hadden laten zien, besloot ik naar het oostelijke deel van de Polder te gaan om te kijken wat ik daar allemaal zou treffen.
Allereerst heb ik met de auto de oostkant verkend, waar ik met name Ganzen in beeld kreeg. Altijd leuk zijn de Brandganzen, maar ook voor Kolganzen zet ik de auto wel even stil. Deze soorten zie je eigenlijk alleen in de winter en ik blijf bewondering houden voor de vogels die enorme afstanden afleggen tussen winter- en zomerresidentie wat deze soorten doen in tegenstelling tot de Grauwe variant…
Na de Ganzen heb ik de auto geparkeerd op het parkeerplaatsje bij de haakse bocht waar de weg van de dijk afloopt en ben over de dijk gaan wandelen. Het was natuurlijk nog vroeg in het jaar, dus heel veel soorten zaten er nog niet in en om het riet en water. Natuurlijk vond ik wel een Rietgors, een soort die je gelukkig eigenlijk altijd wel ziet, wat ook echt leuk is. Op het water zwommen enkele Krakeenden. Omdat het riet weerspiegelde in het water wat een prachtig gouden gloed gaf met een rimpeling die je ook op de borst van de Eend terugzag. Ik zag wel dat het een mooi plaatje zou kunnen geven, maar zag eigenlijk pas echt hoe mooi het geworden was toen ik de foto’s thuis op de computer zag. De kleuren en vormen kloppen, wat mij betreft, helemaal met elkaar en ik ben ontzettend blij met de resultaten.
Aan de overkant van het water, in het riet stond een Grote Zilverreiger een Roerdomp te imiteren. Wat mij betreft was de imitatie geslaagd, maar misschien moet hem nog wel uitgelegd worden dat het met schutkleuren iets beter werkt…
Nadat ik een stuk van de dijk had afgelopen, en niet heel veel meer zag, ben ik weer rustig terug gewandeld naar de auto en ben weer naar huis gereden. Ik vond het weer een heel geslaagde dag, met leuke waarnemingen wat een aantal heel mooie plaatjes opgeleverd heeft. Wat wil een mens nog meer!!??
