8 Januari
Een nieuw jaar, een fris begin om weer eens lekker te gaan fotograferen. Nou ja, fris… Het wil maar niet winteren. Dat vind ik ontzettend jammer want ik ben overstag: doordat er wat financiële ruimte was ontstaan en ik er wel nieuwsgierig naar was, ben ik mij toch gaan verdiepen in de meerwaarde van een systeemcamera en die leek heel behoorlijk. Ik vond een Australische vogelfotograaf op YouTube die op een heel duidelijke manier uiteenzette wat de Canon R6 MII allemaal kon. Dit was de camera waar ik mijn focus op had en naarmate ik er meer over zag en las, raakte ik ervan overtuigd dat deze camera mij wel eens een stapje verder zou kunnen brengen. De kwaliteit van de camera, met onder andere z’n 1053 scherpstelpunten en andere focus-features (onderwerp specificatie, eye-detection), leken natuurlijk enorme pluspunten, maar ook nog iets anders.
In mei 2022 was ik bij Chiplclean om m’n 5D MIV te laten kalibreren omdat ik in maart van dat jaar een ongelukje had gehad op Hornøya. Er waren nog enkele andere klanten in de zaak en op een gegeven moment vertelde Ton, de eigenaar van de zaak terwijl hij bezig was een lens schoon te maken, dat dat een verrassend goede lens was: de Canon RF 100-500mm f/4.5-7.1L IS USM. Een heel compacte lens, maar wél 500mm en een heel goede beeldkwaliteit. Ik was wat sceptisch aangezien ik een 400mm DO had gehad van Canon: ook een compacte lens, maar een heel slechte beeldkwaliteit.
Terwijl ik bezig was één en ander uit te zoeken over de Canon R6 MII, speelde de opmerking van Ton over de 100-500 steeds door m’n hoofd. Het is mogelijk “oude” lenzen met behulp van een adapter te gebruiken op de systeemcamera, maar mijn ouwe getrouwe 500mm f4 begon me steeds meer tegen te staan: het gewicht en en het sjouwen ermee werd me een beetje te zwaar. Maar met een nieuwe lens erbij werd het wel een behoorlijke investering en ik besloot het toch maar bij de camera te houden met adapter en op een later moment misschien over te stappen op een andere lens.
Met dat idee ben ik naar de camera-winkel gegaan en vertelde wat ik wilde hebben. De verkoper haalde direct een streep door mijn plan: de adapter was uitverkocht en het was onduidelijk wanneer hij weer beschikbaar zou zijn. Nou had ik m’n 500mm meegenomen om hem uit te proberen met de R6. Er ontsproot een nieuw plan in m’n hoofd: ik zou dan toch de 500 f4 kunnen inruilen, kijken wat ik er nog voor zou kunnen krijgen en dan een goedkopere, kleine telelens erbij aan kunnen schaffen om de camera te leren kennen. Maar ja, dan zou ik geld gaan uitgeven aan iets wat ik eigenlijk niet wil en met een extra investering had ik meteen, al was het een beetje noodgedwongen, wat ik in eerste instantie van plan was te kopen. En ik had nou eenmaal die financiële ruimte… én er was gezegd dat het een heel goede lens was… én ik had daarvan bewijsplaatjes gezien op The-Digital-Picture.com… Ik besloot het te doen: ik heb mijn Canon 500mm f4 ingeruild (met lichte weemoed) en de R6 MII samen met de Canon RF 100-500mm f/4.5-7.1L IS USM gekocht. Het “nieuwe fotograferen” kon beginnen!
Nou had ik al deze mooie, nieuwe spullen, maar geen tijd om het uit te proberen. En op de spaarzame momenten dat ik wel kon, was het eigenlijk altijd prutweer. De enkele momenten die ik had, gebruikte ik om de camera een beetje te leren kennen door het geheel te richten op de vogels in de tuin die op m’n voer afkwamen. Leuk natuurlijk, (zeker omdat daar af en toe een Appelvink en Geelgorzen tussenzaten) maar echt oefenen kon ik niet. Tijdens mijn verblijf in Noorwegen vorig jaar vertelde een Engelse gast dat zijn camera (ik geloof de R6) een mooie camera was, maar dat vogels in de vlucht een probleem waren. Toen ik mij aan het oriënteren was en ik de video’s van de Australier zag, leek het alsof de camera juist daarvoor zeer geschikt was. Het verbaasde me dus wat de Engelsman vorig jaar vertelde en ik wilde dit heel graag zelf gaan testen en mezelf daarin proberen te gaan trainen. Maar ja, in de tuin was dat wel een beetje lastig…
En daarom was ik extra blij toen ik op 8 januari een paar uurtjes naar buiten kon! Omdat ik niet heel lang kon gaan, besloot ik naar de Arkemheense Polder te rijden. Niet te ver en voldoende te zien. Ik was er rond half 11 en ik ben eerst naar het Nekkeveld gereden. Als eerste kreeg ik een paar Kemphanen in het vizier en op en rond de Wiel zaten honderden Smienten. Prachtige Eenden met een vrolijk gefluit en terwijl ik deze fluit-eendjes stond vast te leggen, werd mijn aandacht getrokken door een grote vogel die mijn kant op vloog. Het was ondertussen licht beginnen te sneeuwen (winter!) waardoor ik een zeer Noors aandoend plaatje kreeg: een Zeearend in de sneeuw! Gelukkig lukte het me om hem vast te leggen, maar ik merkte wel dat het toch lastig was de focus goed op hem te krijgen.
Ik begreep steeds beter wat de Engelse gast bedoelde, maar was het ook zeker eens met Ton: de RF 100-500mm f/4.5-7.1L is echt een geweldige lens waar je heel mooie foto’s kunt maken. De camera erachter liet ook zeer goed zien wat hij waard was. Omdat de lens op 500mm een minimum diafragma van 7.1 heeft, is hij natuurlijk niet heel lichtsterk. Ik moest onder deze weersomstandigheden dan ook behoorlijk in sluitertijd zakken en iso ophogen om nog een beetje redelijk (bewegende) vogels te kunnen vastleggen. Maar de beeldstabilisatie werkte erg goed en ondanks het hoge iso vond ik de ruis nog meer dan acceptabel. Natuurlijk werkte ik op de vorig jaar aangeleerde M-stand, wat met deze camera ook perfect werkte. Sterker nog: met deze camera werkte het nog beter. Omdat je het beeld geprojecteerd krijgt in de zoeker hoe de foto gaat worden, zie je dus ook meteen of de belichting enigszins klopt.
Ik heb m’n vaste plekken in de Polder bezocht en op verschillende plaatsen kunnen experimenteren. En ik werd er steeds blijer van! Het leek inderdaad een perfecte combinatie en de hanteerbaarheid was ook perfect. Na zo’n 2½ uur zat deze eerste sessie erop. Thuisgekomen heb ik snel de foto’s bekeken en was echt heel erg blij met de resultaten. Natuurlijk is het, zoals ik vaker zeg bij deze apparatuur, geen tovermachine en mislukt er ook best het één en ander, maar over het algemeen… Ik ben wel achter een groot nadeel gekomen: omdat de camera een elektronische sluiter heeft, kan hij tot 40 beelden/seconde schieten! Belachelijk veel natuurlijk (al zijn de recensenten juist daar dol enthousiast over) en ondanks dat ik hem ingesteld heb op ongeveer de helft daarvan, had ik ontzettend veel foto’s te bekijken. Daar zal ik echt een nieuwe manier voor moeten vinden om te archiveren en te bewerken, maar goed: voordeel is wel dat er eigenlijk altijd wel 1 goed plaatje tussen zit…
29 Januari
Tijd voor een tweede sessie!
Ik had wat meer tijd dan vorige keer, maar weer niet onbeperkt en wilde toch wel heel graag m’n nieuwe spullen eens goed uitproberen (Er stond weer een reis naar Noorwegen geboekt en dan wilde ik de apparatuur wel door-en-door kennen. Eén van de dingen die ik me ook aan het aanleren ben is “back-button-focussing”. Dat betekend dat je focust met 1 van de knoppen op de achterkant van de camera en als het onderwerp dan in focus is druk je af met de ontspanknop en blijft de focus staan op je onderwerp. Dit is bijvoorbeeld heel handig bij vogels in het riet of andere dichte begroeiing, maar sowieso om de focus te houden, al is het wel heel erg wennen… Wat er nog bijkomt is dat deze camera dus Eye-detection heeft en wanneer je met de ene knop op de achterkant het onderwerp in focus hebt en het oog te zien is, ik met een andere knop op de achterkant de oog-detectie gebruik om daar de focus op te leggen, want een scherp oog is natuurlijk het minste wat je moet hebben…), dus ben ik weer naar de Polder gereden onder prachtige weersomstandigheden. Er scheen een mooie zon, het was een beetje fris, dus de omstandigheden waren weer heel anders dan de vorige keer wat natuurlijk ideaal is om de spullen weer anders te kunnen gebruiken.
Over m’n vaste rondje hoef ik niet te veel te schrijven. Eerst het Nekkeveld, dan richting het gemaal, vanaf de dijk het Nijkerkernauw. Daarna naar de oostkant van de weg, het Nijkerkernauw rechts van de Nijkerkersluis en daarna het fietspad over de dijk aflopen tot voorbij het Putter Stoomgemaal. Wat ik heel leuk vind is dat, ondanks dat het hetzelfde rondje is, ik weer heel andere vogels te zien kreeg. Deze keer werkte bijvoorbeeld een Torenvalkje heel goed mee en kon ik deze leuke soort verschillende keren mooi vastleggen. Wat best bijzonder was, was een koppeltje Middelste Zaagbekken in het Nijkerkernauw. Ik kan me niet herinneren dat ik deze soort eerder in het binnenland gezien had, wel verschillende keren aan de kust. Ook de Brilduikers waren weer behoorlijk aanwezig en, zoals ik al door ervaring weet, behoorlijk schuw. Ze bleven op grote afstand, maar ook nu was ik zeker niet ontevreden met de resultaten van de R6. Ik weet eigenlijk niet, maar ik heb een nieuwe bril nodig, of de combi 5D IV met de 500 f4 zoveel mooiere foto’s gaf. Maar dat maakt ook niet meer uit en ik werd steeds blijer van de foto’s. Zelfs de vliegbeelden gingen aardig al had de focus soms toch wel weer moeite en ik dus met het in-focus houden.
Aan de oostkant van de weg heb ik mijn lens voornamelijk op Aalscholvers gericht (onder andere omdat er niet zo heel veel meer zat), maar tijdens de wandeling over de dijk kreeg ik de kans nog mooie beelden van een Grote Zilverreiger, Krakeend en het vrouwtje van het Nonnetje te maken.
Na een paar uurtjes ben ik weer naar huis gereden met een grote hoeveelheid foto’s. Weer een hele klus om uit te zoeken, maar weer heel fijn om te zien dat de meeste foto’s best weer aardig gelukt waren. Ik moet wel echt serieus werk gaan maken van een nieuwe manier van archiveren want met deze grote hoeveelheid foto’s en hoge slagingspercentages, raken m’n harde schijven écht heel erg snel vol!
