Dag 1
Ik ben een bevoorrecht mens: Vandaag stap ik voor de 5de keer op de trein om richting het noorden te gaan. Om half 7 zitten we in de auto om de trein van 7uur te kunnen halen. Dan een uurtje met de trein, 2 ½ uur wachten en dan vliegen maar!
Voor de eerste keer dat ik naar Varanger vertrek, gaat het zonder overnachting in Oslo. Dat is fijn, maar houdt wel in dat ik 5 ½ uur in Gardemoen moet wachten. Maar dat heb ik er graag voor over. Dat betekent dat ik dezelfde dag kan beginnen, al is het vanaf 8 uur ’s avonds: het is toch 24 uur lang licht, dus de tijd maakt niet uit! Misschien begint het wel met mijn zo gewilde Velduilen, die zouden ’s avonds en ’s nachts aan het jagen kunnen zijn in de buurt van Mortensnes, zoals een tweetal heren me vorig jaar wist te vertellen.
Maar ja, zover was het nog niet. Eerst moest ik er nog komen… Om iets voor 11 taxiede het vliegtuig naar de startbaan en zo’n 10 minuten later kliefde het vliegtuig de wolken om uit te komen onder een strakblauwe lucht. Een uur later bereikten we de zuidkust van Noorwegen en na weer eens 20 minuten vlogen we boven Oslo. Dit was de eerste keer dat ik de stad in de diepte zag liggen en ik was in de gelegenheid om een paar foto’s te maken. Toen ik de foto’s wat beter kon bekijken, bleek het dat ik echt het centrum vast heb kunnen leggen. Ik ben een grote liefhebber van het lezen van Scandinavische thrillers en in verschillende van deze boeken komt Oslo voor en worden er kenmerkende gebouwen genoemd. Op de foto’s kon ik een aantal van deze gebouwen terugvinden! Hoe leuk is dat? Ik heb een kaartje van Google Maps toegevoegd om een paar van deze gebouwen te markeren.
Iets voor 1en landden we op Gardemoen en kon het grote wachten dus beginnen. Gardemoen is best een mooi vliegveld van binnen (veel hout, net als het nieuwe station van Ede-Wageningen) en met een beetje struinen, veel lezen, kopje koffie en mensenkijken verstrijkt de tijd best snel. Rond 4uur stond ik bij de gate voor de vlucht naar Kirkenes, klaar voor het laatste deel van de reis. En ook dit laatste gedeelte verliep prima, niet als de vorige keer toen we moesten uitwijken voor de landing, maar we landden keurig om 8uur op Kirkenes lufthavn, Høybuktmoen, en hoefde ik alleen nog de auto te halen om mijn vogelweek te beginnen. De klant voor mij bij de autoverhuur had vrij lang werk en ik moest dus best even wachten. Toen hij uiteindelijk zijn auto kreeg toegewezen zei hij dat hij niet zo’n grote auto wilde. Daarop kreeg hij een andere, kleinere, waarmee hij tevreden was en vertrok. Het bleek dat die kleinere eigenlijk mijn auto was en dat ze dit model niet meer hadden. De dame van de verhuur vroeg mij daarop of ik het een probleem vond een grotere auto mee te krijgen. En dat vond ik natuurlijk niet en zo reed ik om 9uur weg in een spiksplinternieuwe Volkswagen T-Cross.
Het was prachtig weer: bewolkt maar met een zonnetje erdoorheen en m’n “roadtrip” naar het Schiereiland verliep voorspoedig. De eerste stop maakte ik bij m’n vaste plek met uitzicht over het Munkefjord. De Berken kleurden alweer redelijk groen en ik had een prachtig uitzicht over het fjord. Maar ik kon niet te lang stilhouden, want ik had nog een heel stuk te gaan. Ondanks dat stopte ik natuurlijk nog wel bij de Skoltefossen in de Njávdánjohka die uitkomt in het Munkefjord. Elke keer dat ik hier kom (en dit is de 3de keer in het voorjaar) vind ik het weer een machtig gezicht om te zien met wat voor een geweld het water naar beneden stort. Maar ik moet door… Ik wist te herinneren dat er niet heel veel meer plaatsen zouden komen waar ik per se wilde stoppen, dus ik kon even een lekker stukje opschieten. Na zo’n half uur kreeg ik een eerste zicht op het Varangerfjord en in het licht van de zakkende zon was dat werkelijk prachtig. Ik móest dit daarom toch wel even vastleggen. En verder… Na weer een kwartier rijden kreeg ik aan de linkerkant van de weg iets in het oog. Ik ben langzaam gaan rijden, de borden waarschuwen niet voor niets voor overstekend wild, al had ik nog nooit iets gezien behalve wat Schapen en Rendieren, en langzaam verscheen er een groot bruin dier uit de berm… En daar stak dus ineens een Eland de weg over! Een Eland! Deze had ik nog nooit gezien en nu kon ik hem (of haar) bewonderen terwijl hij heel rustig voor mij de weg overstak. Ik probeerde vanuit de auto wat foto’s te maken, wat jammerlijk mislukte, en dacht dat daarmee m’n kans op een foto wel verkeken was. Maar niets was minder waar: de Eland liep iets verder en bleef in eerste instantie staan beschut door wat struikjes. Ik kon een heel klein stukje verder rijden waarbij de Eland gewoon bleef staan en zo kreeg ik een prachtig zicht op dit imposante dier. Wat een kik! Ik heb het dier verder met rust gelaten en ben heel rustig weer verder gereden. Ik naderde het Varanger schiereiland en wilde zo langzamerhand wel naar m’n hostel. Maar ik moest nog een stukje…
Bij Varangerbotn rondde ik de westelijke punt van het Varangerfjord en vandaar is het op de rotonde naar rechts, richting het oosten, richting Vestre Jakobselv. Het was inmiddels kwart voor 11 in de avond maar het was nog behoorlijk licht. Hierdoor viel nét na Varangerbotn op dat er iets bovenin een kaal boompje zat. Het zou toch niet waar zijn..? Maar wel, het was wel waar! In de top van een kale Berk zat een Sperweruil me een beetje aan te kijken. Wat een begin! Het lukte me er enkele foto’s van te maken waarna ik snel weer in de auto ben gaan zitten in de hoop misschien nog wel meer Uilen te gaan zien. Het uur én het terrein van de Velduilen moest nog komen… Maar helaas: het bleef bij deze ene geweldige Uil waardoor ik ongestoord door kon rijden tot Nesseby.
Nesseby is natuurlijk ook een vaste stop en met de steeds lager hangende zon en daarbij passend licht, had ik het kerkje nog niet eerder gezien. Het was een prachtig gezicht over het Fjord met op de achtergrond oranje/rood kleurende bergen. Na verschillende foto’s gemaakt te hebben, ben ik dan echt, zonder tussenstop, doorgereden naar Vestre Jakobselv en Varangertunet. Ik werd weer zeer hartelijk ontvangen en kreeg mijn vaste kamer toegewezen. Ik heb er snel m’n spullen neergezet en om kwart over 12 nog een laatste foto gemaakt van het “lichtblijf fenomeen”. Moe, maar zeer blij dat ik er weer was en met het heerlijke begin, ben ik om half 1 gaan slapen. Morgen weer op tijd op om te beginnen. Heerlijk!
