Januari en februari waren een heel intensieve tijd geweest met op 17 februari een heel verdrietige afloop. Door alles wat ervoor gespeeld heeft en de verdrietige tijd erna, stond mijn vogel-brein even uit. Na zo’n 2 weken raakte de verdoving uitgewerkt en kon ik weer met andere dingen bezig zijn en bedacht dat een uitstapje naar zee misschien wel een goede afleiding zou zijn. Ik heb contact met Arie gezocht, met wie ik deze trip pleeg te maken en hij was er direct voor in om er een dag opuit te gaan. En zo zaten we woensdag 1 maart om 8 uur in de auto met de zon in de rug, op weg naar zee!
We hebben voor deze dag eigenlijk altijd een vaste route: de eerste stop is op de Stellendam om daarna door te rijden naar de Kwade Hoek. Daarna gaan we door naar de Brouwersdam en afhankelijk van een aantal factoren rijden we daar naar Goedereede of bijvoorbeeld Neeltje Jans. Deze keer had ik een ander tussendoortje: op waarneming.nl had ik gezien dat al enige tijd een Grijze Wouw in Zeeland verbleef. Hij zat in de buurt van Renesse bij Slot Moermond. Tja: als je dan toch die kant opgaat, mag je zo’n prachtsoort natuurlijk niet overslaan.
Maar goed, naar de Stellendam konden we niet… De weg over de brug naar de haven was afgesloten (reparatie aan de brug geloof ik), dus werden we gedwongen direct door te rijden naar de Kwade Hoek. Bij de parkeerplaats van Natuurmonumenten hebben we de auto neergezet (we waren niet de enigen…) en zijn over het duin gelopen en verder door de duinen richting zee. Onderaan het eerste duin werden we meteen opgehouden door een Bruine Kiekendief vrouwtje dat recht over ons aan het jagen was. Toen ze voorbij was, zijn we verder naar het strand gelopen en hebben daar een uitdagende wandeling gemaakt. Uitdagend door het water wat her en der behoorlijk hoog stond. Door dit hoge water konden we ook niet overal komen, zeker niet als je geen vogels wilde opjagen (wat we dus inderdaad niet wilden) en waren we behoorlijk beperkt in de ruimte en zagen we niet heel veel. Alleen op heel grote afstand zagen we verschillende Meeuwen, maar daar bleef het ook bij. Op waarneming had ik al gezien dat het heel rustig was met soorten in de Kwade Hoek, de zachte winter zal daar wel mee te maken hebben, en eigenlijk zagen we dus niks. We hebben daarop besloten maar weer richting de auto te gaan (weer een uitdaging met al dat water) en naar de Brouwersdam door te rijden.
Ook tijdens de eerste omloop over de Brouwersdam leek het opvallend rustig. Bij het eerste dammetje zat niks en op het strand waren alleen Kitesurfers en loslopende honden. Bij de spuisluis zagen we ook niets en daarom bedachten we maar door te rijden naar Renesse om daar ons geluk te beproeven bij de Grijze Wouw. Omdat er kaartjes bij de waarnemingen op waarneming.nl zitten, is het vrij gemakkelijk de juiste locatie te vinden. Dus al snel waren we op de plaats van bestemming en hebben ons gesetteld langs het veld waar de Grijze Wouw zich het meest leek te laten zien en hebben alle boomtoppen afgezocht. Maar we zagen hem niet… Al vrij snel kwam er een medevogelaar en vroeg of we hem al gevonden hadden. Hij had hem die ochtend van grote afstand gezien en hoopte op deze plek dat hij wat dichterbij zou komen. Hij was in de buurt aan het werk en kon zo af-en-toe tijd vrijmaken om het te proberen. Helaas voor hem lukte het niet in de tijd die hij had en vertrok hij weer onverrichterzake. Gelukkig hadden Arie en ik meer tijd en zijn we verder gegaan met afzoeken. Er kwamen weer nieuwe vogelaars bij ons en ook met hen raakten we even in gesprek. Eén van hun had al eerder een Grijze Wouw gezien, in Spanje meen ik, maar 2 anderen waren, net als ik, nog Grijze Wouw-loos.
Tot ineens Arie riep: “Hij zit er!” In een boom, ver weg aan de overkant van het veld waar wij zaten, zat de Wouw hoog in een kale boom! We hadden hem gevonden! Het was op afstand maar hij was onmiskenbaar. Duidelijk was de witte kop en grijze vleugels. Een werkelijk prachtige vogel! Arie heeft altijd een telescoop bij zich en hierdoor was hij natuurlijk nog mooier te zien. En zo was ik een nieuwe, prachtige soort rijker! Op een gegeven moment vloog hij op en bleef in eerste instantie niet heel ver van ons vandaan jagen. Helaas ging hij wel steeds verder weg, maar we hebben hem nog best lang kunnen volgen. Uiteindelijk verdween hij uit het zicht waarop we besloten ook maar weer te gaan. Er moest nog friet gegeten worden!
We reden terug door het bos dat rond het kasteel Moermond ligt en even meenden we hem daar nog te zien. Het bleek een Buizerd te zijn, natuurlijk ook mooi, maar wel een beetje jammer… Zonder verder oponthoud zijn we weer teruggereden naar de Brouwersdam om daar bij de spuisluis iets te gaan eten. Ondertussen bleven we natuurlijk wel “aanstaan” om te zie wat er zoal zat. Dat bleek nu iets meer te zijn dan tijdens ons eerste bezoek van de dag zodat ik ook nog een Steenloper en Scholekster vast kon leggen. Naast enkele Zeehonden was er ook een Middelste Zaagbek aan het jagen bij de spuisluis en vond ik heel in de verte nog een koppeltje Zwarte Zee-eenden.
Arie had met zijn telescoop de zee nog verder afgespeurd en vond op een zandbank, heel ver weg nog een enorme groep Zeehonden. Dat blijft toch ook bijzonder: deze enorme dieren zo in het wild te zien. Ik sloot af met een groepje grazende Rotganzen. Ze waren de algen van de dam aan het eten en omdat ik deze Ganzensoort nou eenmaal niet zo heel vak tegenkom, vond ik het leuk hun ook nog vast te leggen.
En daarmee was het wel klaar. Het was inmiddels tegen 4en en we hadden nog een redelijke rit voor de boeg. De drukte zou ook wel niet helpen om snel thuis te zijn, dus zijn we weer aangereden. Het was sowieso mooi geweest: een heerlijke dag aan zee met een prachtige nieuwe soort! wat wil een mens nog meer…?
Tijdens onze terugrit passeerden we een rietrijke omgeving waarover Arie terloops vertelde dat dit het Purperreiger hoofdkwartier van Nederland zo’n beetje was. Purperreiger? Rietrijk gebied? Het voorjaar dat er aankomt? Misschien moest ik dat maar eens proberen over een week of wat… Hoe zei je nou dat dat gebied heette? Zouweboezem…?
