Je hebt natuurlijk de Gaai, voorheen bekend als Vlaamse Gaai. En je hebt de Taigagaai. Deze laatste heeft altijd tot m’n verbeelding gesproken. Een stoere naam, dus vast ook een stoere vogel. Het feit dat ze in de Taiga kunnen overleven zegt natuurlijk al wel iets.
Toen ik voor het eerst plaatjes van de Taigagaai zag, vond ik ze eigenlijk gewoon heel mooi en er best een beetje “knuffelig” uitzien. Een beetje als de vogel-equivalent van de Teddybeer. Natuurlijk bleven ze wel stoer vanwege de plek waar ze leven, maar bovenal vond ik ze er gewoon heel leuk uitzien.
In maart 2022 had ik weer het geluk om een weekje naar noord Noorwegen te kunnen. Ik had bedacht dat ik eerst een bezoek zou brengen aan Finland, Kaamanen, om een hotel te bezoeken waar ze verschillende birdfeeders hebben en waar dus heel veel bewoners uit de uitgestrekte Taiga naartoe komen om wat extra voedsel mee te pikken. Het hotel was helaas gesloten (ik zou er overnachten, dus dat was wel een beetje lastig), maar naast het gebouw vond ik een plek waar inderdaad gevoerd werd en een hoop verschillende vogels te zien waren.
Ik heb een hoop foto’s gemaakt van Haakbekken, Barmsijsjes, Huismussen een Koolmeesje en een Bruinkopmees, maar in eerste instantie bleef het daarbij. Tot ineens alles opvloog en zich verscholen hield in de omliggende bomen. Uit het niets verscheen er een Taigagaai op de feeder die wat nerveus om zich heen keek en snel een paar zaadjes meepikte. Hij leek heel schuw, maar had dus dezelfde uitwerking op de andere vogels als zijn Belgische variant: alles vluchtte weg en verscheen weer toen de Gaai weer vertrokken was. Dit herhaalde zich later nog een keer en gelukkig kreeg ik de kans deze vliegende Teddybeer vast te leggen.
Op de foto’s kun je ze eens rustig bekijken en daarop is te zien dat het prachtige vogels zijn met mooie ingetogen kleuren. En inderdaad zien ze er best lief uit. Maar de andere vogels weten wel beter: mijn eerste indruk van lang geleden bleek juist. Het zijn eigenlijk stoere, taaie vogels! (met een lief koppie…)
