Exact 1 jaar geleden was ik ook naar het Fochteloërveen afgereisd. Het was toen een heerlijke dag geworden met Boomvalken, Bruine Kiekendieven, Paapjes en natuurlijk de Spotvogel (en nog wel wat meer…). Daarom is het niet moeilijk een besluit te nemen om daar weer eens heen te gaan in het voorjaar. Je weet nou eenmaal niet wat voor een fraais je allemaal te zien zult krijgen. Wat het deze keer nog leuker maakte was dat Arie weer mee was. Dan is zo’n vogeltrip altijd nét wat gezelliger…
We hadden het zo uitgekiend dat we rond 7 uur in het Veen zouden zijn, wat betekende dat we om kwart over 5 in de auto zaten om de reis te beginnen. Deze ging heel voorspoedig en zo waren we inderdaad rond 7 uur bij het Fochteloërveen. We reden direct door richting de eerste schuilhut en werden verwelkomd door wel iets heel moois: er bleken verschillende Wielewalen in de bosjes bij de hut te zitten. Deze waren volop aan het zingen: het was echt een prachtig gehoor en we hebben er dan ook een tijdje van staan te genieten. Natuurlijk bestond mijn uitdaging eruit dat ik ze fotografisch wilde vastleggen en dat bleek inderdaad een enorme uitdaging te zijn. Heel af en toe kwamen de felgekleurde zangers even in beeld, maar hoe we de boomkruinen ook afspeurden, goed in beeld kwamen ze eigenlijk niet. Op een bepaald moment had ik een glimp van ze opgevangen en heb ik 2 foto’s kunnen maken. Als je heel goed zoekt, kun je zien dat er 2 mannetjes te zien zijn… Wat ik achteraf erg dom van mezelf vond, was dat ik geen filmpje gemaakt heb. Ik ben dus ook geluiden aan het verzamelen en hier had ik wel heel mooi de kans de Wielewaal ook zo vast te leggen. Maar omdat ik zó bezig was met het maken van een foto, heb ik er niet aan gedacht en daar heb ik nu heel erg spijt van.
We zijn de weg weer verder afgereden en kwamen in het open gedeelte voor het bezoekerscentrum. Ik had ter voorbereiding op dit bezoek al een beetje bekeken wat er de laatste dagen in het Veen zoal waargenomen werd en hier bleek ook de Grauwe Klauwier bij te zitten. Elk jaar zie ik dat ze gezien worden, maar zelf heb ik er hier dus nog nooit 1 gezien. Deze keer was het anders. M’n oog viel op een lichte vlek in de verte en met de telescoop kon Arie met zekerheid zeggen dat het de Klauwier was. Voor een foto zat hij veel te ver weg, maar ik heb er toch maar een plaatje van gemaakt. Terwijl ik daar mee bezig was, kwam de vogel dichterbij en liet zich prachtig zien! Zo had ik mijn Nederlandse exemplaar toch ook nog mooi te pakken! We hebben nog even lekker zitten genieten van deze schitterende vogel, waarbij ik ook nog even een mooie Buizerd kon vastleggen. Daarna zijn we weer doorgereden naar het einde van de weg door het gebied om te kijken of we de Boomvalken, Spotvogel of mooie Libellen konden vinden.
Helaas bleek het dijkje, waar we tijdens een eerder bezoek heel mooie Libellen konden zien, weer afgesloten, zodat we niet heel dichtbij de Libellen konden komen. Ook bleken de Boomvalken een pauze te hebben, dus was er eigenlijk niet zo heel veel te zien vanaf de dijk. Een jagende Bruine Kiekendief is natuurlijk ook een heel mooi gezicht, dus helemaal voor niets was deze trip zeker niet. We besloten weer richting het bezoekerscentrum te rijden, maar moesten al heel snel de auto weer aan de kant zetten. Aan de overkant van een plassig gebied liep een Kraanvogel! Toen we daar met de nodige aandacht naar aan het kijken waren, stopte er een paar fietsers bij ons. Het bleken Belgen te zijn die veel reisden om vogels te zien en nu hierheen gekomen waren om Kraanvogels te spotten. Ze hadden dus geluk want de vogel liet zich in eerste instantie goed op de grond zien, maar na een tijdje steeg hij op en vloog niet ver van ons voorbij. Na een rondje gevlogen te hebben met de zo kenmerkende, luide roep roepend , landde hij weer op de plek waar hij vandaan kwam en toen bleken er ineens 2 te zitten! De De Belgen waren inmiddels weer vetrokken en wij stonden ook op het punt toen Arie ontdekte dat een gezinnetje was! Er liep ook nog een jong rond. Dat hadden we allebei nog nooit gezien, en met ons heel veel mensen niet, dus we genoten nog even van dit speciale moment.
Terwijl we zo naar de Kraanvogels stonden te kijken, bleken ook de Boomvalken het luchtruim weer gekozen te hebben. Alleen lukte het me niet ze boven dit veld vast te leggen. Daarom gingen we weer terug naar de dijk en heb ik van daaraf geprobeerd deze super-jagers weer eens mooi vast te leggen. Na een half uurtje kreeg ik de eerste resultaten, eerst nog op behoorlijke afstand, maar even daarna vlogen ze ook weer wat dichterbij en werden de plaatjes steeds beter. Ik had pas wat later in de gaten dat ik een hele tijd, terwijl ik bezig was met de Boomvalken, een zang op de achtergrond had. Opeens drong het tot me door dat er een Gekraagde Roodstaart in de top van een belendende boom zat te zingen. Op precies dezelfde plek als waar ik vorig jaar een Geelgors wist vast te leggen, lukte dit nu met deze kleurrijke zanger.
We waren ondertussen al zo’n 3 uur bezig en bedachten dat het tijd was richting het “Paapjesveld” te gaan. Omdat we eerst langs het bezoekerscentrum kwamen, hebben we de auto daar op de parkeerplaats gezet en zijn het rondje erachter gaan lopen. We hoorden van alles zingen, maar heel veel kregen we niet in beeld. Op het verste punt, waar het pad net afbuigt naar rechts, hoorden we hele tijd een Blauwborst zingen, maar we zagen hem maar niet. Uiteindelijk lukte het wel, en bleek hij op de grond te zitten, iets wat ik niet van hem ken: zingend op de grond. Tijdens het verdere rondje lukte het me niet om nog maar 1 foto te maken. Wél vond ik eindelijk mijn gewenste Spotvogel in het struweel naast het fietspad. Ik zag hem niet maar omdat hij hier zo mooi zat te zingen, in een veel rustiger omgeving dan toen in St Maartenszee, heb ik een paar minuutjes staan filmen om zijn zang in ieder geval weer vast te leggen.
Hierna zijn we doorgegaan om het Paapje (en al het andere) te zoeken. Aan het begin van het pad bij het “Paapjesveld” zat een Boompieper heel mooi in een Vliegden te zingen en hoorden we een Paapje verderop zingen. Deze leek niet dichterbij te komen en bleef het dus bij een plaatje op afstand. We hebben het grote pad afgelopen, richting de grens met Friesland en kwamen hier alleen nog de andere Pieper (Gras) tegen. Her en der was het pad behoorlijk nat, wat het lopen soms best lastig maakte. Maar hopen dat het nat genoeg is om een droge zomer goed door te komen… We zijn over het fietspad teruggelopen waar aan het einde, bijna bij de auto, de neef van het Paapje fraai zat te zingen.
Ik had bedacht om weer terug naar de dijk te gaan om toch even te kijken of de Boomvalken nog nét wat mooier te zien zouden zijn. Arie vond het prima, hij zag zich al even onderaan de dijk liggen om te rusten terwijl ik druk stond te doen. Toen we er aankwamen en alles opgesteld was (mijn camera en statief en Arie in het gras), heb ik welgeteld een kwartier kunnen fotograferen. Daarna begon het te regenen… Gelukkig had ik nog wat plaatjes kunnen maken, maar de lol ging er een beetje vanaf. Omdat we ook het hele stuk naar huis nog moesten rijden, hebben we besloten maar richting huis te gaan. Het was een mooie dag geweest, met prachtige waarnemingen én leuke resultaten.
De terugweg ging vlot en zo waren we mooi voor het eten weer thuis. Heerlijk was het en heel gezellig om het weer eens met z’n 2en te hebben kunnen doen! Dat maakt zo’n lange dag nog net wat gezelliger!
