Vadsø 2
M’n laatste dag… Ik was heel tevreden over hoe het gisteren was gegaan en wist eigenlijk niet zo heel goed wat ik nog meer zou kunnen doen. Het weer was beter dan gisteren en daarom besloot ik nog een keer naar Vadsø te gaan. Je weet maar nooit…
Om 9 uur stond ik weer op de pier, klaar om aan de slag te gaan. Wat ik vaak doe wanneer ik op zo’n plek aankom, is even rustig met de verrekijker het water afzoeken om te zien wat er zoal zit. Toen ik de haven inkeek in oostelijke richting (net voor de benzinepomp waar ze lekkere broodjes hebben), zag ik in de verte een groepje Eiders. Maar wat ik gisteren had, had ik vandaag weer: vorm en grootte pasten nét niet bij de “Gewone” Eider en zeker niet bij de Stellers… Het zou toch niet een hele groep Koningseiders zijn!? Héél langzaam zwom de groep mijn richting uit waardoor ik ze steeds beter kon zien: het waren Koningseiders! Een groepje van zo’n 10 dieren zwom rustig door de haven en leken dus steeds dichterbij te komen! Het ging tergend langzaam, maar wel zeker: ze zwommen richting de pier, waarschijnlijk om het open Fjord in te gaan. Ik durfde bijna niet meer te bewegen en heb me half verscholen achter m’n camera op statief, steeds maar foto’s maken van steeds beter zichtbare Koningseiders. En ze kwamen echt recht op me af… Na 10 minuten, wat écht wel langer leek, zwommen ze op zo’n kleine 10 meter onder de pier langs, vlak voor mij langs! Wat een geweldig moment en een geweldig gezicht! Ik vind Eiders mooi, maar moet toch toegeven dat de Koningseiders wel iets extra’s hebben. Die kleuren in de kop zijn niet normaal zo mooi en ik kreeg de kans dit van zo dichtbij te zien. Waanzinnig! De verloren rit naar Båtsfjord was meteen vergeten (al zal ik de Sperweruil natuurlijk niet vergeten…). Hier zat ik op een openbare pier dezelfde foto’s te maken als vanuit de schuilhut (in ieder geval min of meer dan). In het zelfde rustige tempo als waarin ze naar me toe waren gezwommen, zwommen ze ook weer verder naar het Fjord. Na nog eens 10 minuten waren ze zo goed als uit het zicht verdwenen. Ik heb nog wel foto’s gemaakt van het groepje terwijl het steeds verder verdween en op een gegeven moment niet meer te zien was. Ik had weer even tijd om bij te komen…
Om weer even rustig verder te gaan, ben ik “sfeerplaatjes” gaan maken van het Varangerfjord met daarop minuscuul verschillende vogels en de bergen op de achtergrond. Ik vind het altijd heel mooi de vogels in hun omgeving weer te geven, al was dit misschien wat extreem… Het lukte me ook nog een paar aardige vliegbeelden te maken van met name IJseenden en kreeg bezoek van een Bonte Kraai die niet ver van me vandaan op de pier ging zitten. Zo had ik deze noordelijke krachtpatser ook een keer mooi in beeld.
Misschien was het het mooie weer, maar op een gegeven moment zag ik dat de Eiders ook druk waren met baltsen. Hierbij hebben ze verschillende bewegingen die ze afwisselend uitvoeren. Ze gooien bijvoorbeeld hun kop naar achter waarbij ze zo’n oer, noordelijk geluid maken (zoals Duikers en andere Eiders en IJseenden ook doen). Of ze richten zich op en klepperen even met hun vleugels: dat moet toch indruk wekken op de dames? En als dat niet zo is, zwemmen ze er achteraan waarbij ze ook weer luid roepen. Heerlijke taferelen om naar te kijken.
Na een tijdje ben ik weer naar de “havenpier” gelopen (daar waar de vissersboten aangemeerd liggen) om toch wat dichter bij de vogels te zijn. Een Stellers Eider kwam even kijken wat ik aan het doen was, en ik deed hetzelfde met hem, en kreeg zo ook weer mooie plaatjes van dit fraaie mannetje. Ik ben daarna naar het einde van de pier gelopen en ben weer de “vlonder” opgegaan die op het water drijft en waar 2 boten aan vast lagen. Ik zit daar een beetje verdekt, dicht op het water en dichter bij de vogels (als ze dicht genoeg bijkomen natuurlijk). Vanaf deze plek kon ik heel mooi wat Meeuwen fotograferen, een groepje IJseenden en een vrouwtje van deze prachtige Eenden die wat nieuwsgieriger was. Maar uiteindelijk werd de show gestolen door een mannetjes Eider. In het meest mooie licht zwom hij steeds dichterbij en begon zich niet ver van me uitgebreid te poetsen. Ik kreeg de kans hem in allerlei mooie poses af te beelden waarbij zijn kleuren ontzettend mooi te zien waren. Dan begin je je foto-dag met schitterende Koningseiders en dan eindigt het met zo’n geweldenaar! Wat is de natuur hier toch geweldig! Als laatste heb ik nog een hele serie geschoten van een koppeltje IJseenden, waarbij ik ze ook een aantal keer duikend te pakken had, en besloot ik daarna maar weer naar huis te gaan. Wat had ik nog meer te wensen: ik had Koningseiders, IJseenden, Stellers Eiders en Eiders in al hun pracht kunnen vastleggen! Wat wil een vogelliefhebber nog meer?
Redelijk vroeg in de middag was ik weer terug in Varangertunet. Ik heb de foto’s weer op de schijf gezet, de resultaten vlug bekeken, m’n portretjes van de Koningseiders aan de eigenaars laten zien en ontzettend tevreden ben ik mijn spullen weer gaan inpakken. Het was mooi geweest. Ik heb er een jaar op moeten wachten, maar gelukkig was het er toch weer van gekomen een bezoek aan dit magnifieke gebied te brengen.
De volgende ochtend zat ik weer op tijd in de auto om aan de, enorme, terugweg te beginnen. Ik zou vanaf Kirkenes naar Oslo vliegen, dan door naar Stockholm en dan vervolgens naar Amsterdam. We vetrokken al met de nodige vertraging, waardoor ik én in Oslo én in Stockholm behoorlijk heb moeten doorlopen om de aansluitende vluchten te halen. Gelukkig kwam dit allemaal goed en ben ik op de verwachtte tijd geland op Schiphol.
Het was weer geweldig! ik heb een fantastische week op Varanger gehad en prachtige natuur/vogels gezien, waaronder zelfs 4 nieuwe soorten! Ik hoop snel weer te kunnen gaan om het voorjaar te beleven. Ik wacht maar rustig af en houd mijn vingers gekruist in de hoop dat dat door kan gaan…
