Vadsø 1
Nog 2 dagen… En eigenlijk had ik alles al gedaan/geprobeerd wat ik wilde. Het weer was gelukkig een heel eind opgeklaard, dus had ik in ieder geval de keuze om ergens heen te gaan. ’s Ochtends bij het ontbijt vertelde mijn hostess over een plek bij Vadsø waar je ook grote kans had verschillende soorten Eiders te zien. Deze plek lag westelijk van de haven en kon je ook zien vanaf de haven. Het werd gemarkeerd door een karakteristiek geel gebouw op hoge palen boven het water. Ze wist te vertellen dat er in ieder geval Stellers Eiders te zien zouden zijn, maar dat er ook een kans was op Koningseiders… En deze missie was nog steeds niet geslaagd…
Ik besloot daarom maar naar Vadsø te gaan en te zien wat de dag zou brengen. Eerst ben ik naar de haven gereden en ben de pier met op het uiteinde de schuilhut van Biotope opgelopen. Van daaraf had ik behoorlijk goed zicht op de plek bij het gele gebouw. Het was alleen wat ver vanaf hier, maar och: het gaf wel een mooi plaatje, dus ben ik maar eens gaan zitten en gaan kijken of ik vanaf hier Eiders kon ontdekken. En al meteen bleek er een groep Stellers Eiders op de bewuste plek te zitten. Ze werden geflankeerd door gewone Eiders en kregen regelmatig bezoek van Grote Mantelmeeuwen en Zilvermeeuwen. Omdat de afstand toch wat groot was en de fotospullen, zoals ik vaak pleeg te zeggen, geen tovermiddelen zijn, heb ik me omgedraaid en ben ik de haven gaan afzoeken naar interessante beelden. Een groepje IJseendjes wil ik zeker onder deze categorie scharen en zo kreeg ik leuke plaatjes van de verschillende verschijningsvormen van deze prachtige Eendjes. Toen ik wat verder in de haven door de haven tuurde, viel mijn oog op een andere soort dan welke ik tot nu toe gezien had. Direct zag ik dat het geen gewone Eider was, zeker geen Stellers Eider, dus kon het nog maar één soort zijn: een Koningseider. Toen ik m’n verrekijker op de vogel richtte, zag ik direct dat het klopte. Voor het eerst vond ik een Koningseider in de haven van Vadsø! Het bleek een paartje te zijn dat rustig rondzwom tussen de haven van Vadsø en Vadsøya. Vanaf de pier kon ik ze behoorlijk goed zien, maar ook nu bleef de afstand toch behoorlijk groot… Toen er een vissersboot koers zette richting het fjord en de Koningseiders zou gaan passeren, had ik even de hoop dat ze hierdoor iets opgejaagd zouden worden en richting mij zouden zwemmen. Dat gebeurde niet (in ieder geval niet zoals ik het kort voor ogen had gezien…) en dus moest ik genoegen nemen met plaatjes van deze prachtige soort op behoorlijke afstand.
Op het moment dat de adrenaline weer af kon vloeien, ben ik me iets meer gaan richten op alle andere aanwezigen. Toen ik weer wat meer rondkeek, kwam er een Zwarte Zeekoet aangezwommen die vlak onder de pier waarop ik zat, voorbij zwom. Het ging eigenlijk allemaal net te snel waardoor ik maar 1 mooi plaatje aan dit bezoekje overhield. Dit zwarte Koetje legde ik nog vast terwijl het sneeuwde, een paar tellen later scheen de zon gefilterd op het water wat een heel mooi effect gaf met een voorbij zwemmende Koningseider erdoorheen. Het was net of hij op vloeibaar zilver zwom… Een poetsend IJseendje is ook altijd een lust voor het oog en zo werd m’n verzameling plaatjes weer lekker uitgebreid. Op het moment dat ik de IJseend had vastgelegd, zag ik iets verderop, maar veel dichterbij dan ik tot dan toe gezien had, het paartje Koningseiders voorbij zwemmen. Als een malle heb ik m’n camera op hen gericht en heb 10tallen foto’s geschoten. Toen ik ’s avonds de foto’s bekeek, kon ik niet anders dan heel breed lachen: eindelijk had ik de foto van de Koningseider waarop ik zo gehoopt had. Het was misschien nog niet zo dichtbij als je vanuit een drijvende schuilhut kunt krijgen, maar het was al zo veel mooier dan ik tot nu toe had. Ik was helemaal tevreden!
Omdat de Koningseiders gestaag verder zwommen, ben ik de focus weer op de andere aanwezigen gaan leggen. Een heel mooi gezicht was een koppeltje Eiders dat rond de palen van een havengebouw zwom om daar kokkeltjes(?) van te plukken. Ik ben voorzichtig geneigd deze soort een beetje “gewoon” te vinden, maar oh: wat zijn ze mooi! Ik hoopte ook dat een groep Stellers, die verderop in de haven rondzwom, dichterbij zou komen, maar die lieten behoorlijk lang op zich wachten. Dat was ook niet vreemd omdat ze heel andere dingen aan hun hoofd hadden: het voorjaar leek al aardig in de bolletjes te zitten en de mannetjes waren dan ook regelmatig druk baltsgedrag te vertonen met de daarbij horende geluiden. Heerlijk om te zien én horen!
Op een gegeven moment zag ik een bootje de haven in varen en de schipper stopte ergens midden op het water. Al heel snel verzamelde er zich een bonte groep van Meeuwen en Bonte Kraaien rond het bootje. De schipper was bezig visafval in het water te gooien wat al deze dieren aantrok. Ze konden zich er best een tijdje aan tegoed doen, waarbij de schipper de Bonte Kraaien (die natuurlijk niet op het water konden landen) af en toe iets toewierp. Toen het bootje weer vertrokken was, ging de focus weer naar de Eenden en een paar Paarse Strandlopers die op de pier zaten.
De Stellers Eiders leken hun balts weer even gestopt te zijn en leken steeds meer mijn kant op te zwemmen. Het baltsgedrag werd verruild voor duikgedrag: met regelmaat doken ze bijna tegelijk onder, om nog meer gelijk op te duiken. Wanneer ze opdoken “plopten” ze ineens boven onder het opstuwen van fraaie waterbogen. Wanneer ze onderdoken kon je hun vorm nog terugzien in het opspattende water. Een echt heel mooi gezicht waar ik uitgebreid de tijd voor heb genomen er iets van vast te leggen. Bij een Eider kon ik op een bepaald zien waar al dat duiken nou goed voor was. Hij kwam boven met een zee-egel en demonstreerde dat het nog niet zo eenvoudig was zo’n stekelig ding op te eten. Maar uiteindelijk kreeg hij het wel voor mekaar.
Het laatste uur dat ik op de pier gezeten heb, heb ik nog meer plaatjes kunnen schieten van duikende en baltsende Stellers Eiders, IJseenden ver weg en dichtbij en sfeerplaatjes van al deze dieren in hun omgeving. Het weer leek in dat laatste uur ook wat om te slaan en ik besloot dat ik koud genoeg en het wel welletjes was. Heel tevreden ben ik weer naar Vestre Jakobselv gereden en heb me binnen lekker opgewarmd en ben ik alle foto’s van de dag gaan bekijken. En zoals ik al eerder schreef: uiteindelijk kon ik lekker blijven zitten met een grote glimlach op m’n gezicht!
