Vanaf februari was ik al 5 keer naar Arkemheen geweest met vaak mooie resultaten, maar om in het aflopende voorjaar nog een keer te gaan, leek niet per se nodig, totdat…
Totdat op waarneming.nl te zien is dat er maar liefst 2(!) Grote Karekieten waargenomen zijn. 1 Exemplaar zou al voldoende zijn, maar 2 mocht ik zeker niet laten gaan. Zo heb ik op een vrije maandag de spullen weer gepakt en ben ik weer richting Nijkerk gereden.
Bij aankomst ben ik meteen naar het gemaal gereden. Heel langzaam, onderaan de dijk met de ramen open want in 2 onooglijke rietbosjes, aan de andere kant van de dijk bij het water, zouden de krassende zangers kunnen zitten. Uiteraard hoorde ik niks en ben ik doorgereden naar de parkeerplaats. Ik besloot daarop dat ik eerst verder zou lopen langs het riet binnendijks om te zien of er ook nog andere zangers actief zouden zijn, om daarna over de dijk langs het fietspad te gaan lopen om te kijken of ik de Grote Zangers zou kunnen vinden.
Het was mooi weer, de zon scheen en het waaide niet overdreven hard, dus de vogels leken er zin in te hebben. Ze leken alleen niet veel zin te hebben om even te poseren, wat misschien ook wel logisch is: ze hebben tenslotte maar beperkt tijd om een vrouwtje te verleiden, een nest te bouwen en dan ook nog jongen grootbrengen… Een aantal vaste gasten van deze plek zijn de Kleine Karekiet, Blauwborst en Rietgors. Het lukte me uiteindelijk wel om plaatjes te schieten, maar van alle drie had ik wel eens mooiere gemaakt. Wat dit helemaal goed maakte, was de aanwezigheid van een Bosrietzanger die in de begroeiing onderaan het pad naar het gemaal zeer druk aan het foerageren was en ook nog tijd zag zich af en toe even lekker te laten horen. Ik ben echt enorm fan van deze imitatie-kunstenaars en heb een hele tijd staan luisteren en af en toe, op het moment dat hij zich even liet zien, lukte het me ook nog een plaatje te maken.
Nadat ik zeker een half uur druk was geweest met de Bosrietzanger, dacht ik dat het tijd werd om maar eens op zoek te gaan naar de Grote Karekiet. Ik besloot nu niet met de auto langs de dijk te rijden, maar bovenlangs over het fietspad de dijk af te wandelen. En dat bleek de juiste tactiek! In 1 van de eerste rietbosjes hoorde ik de krasse zanger al! Ik ben op een afstandje van het bosje op de dijk gaan zitten en heb heel rustig geprobeerd de zanger in beeld te krijgen. Horen deed ik hem wel, maar zien… nee dus. Ondanks dat het bosje niet zo groot was, kreeg ik hem niet te zien. Vaak kunnen alle rietzangers hun enthousiasme niet verhullen, en moeten ze op een bepaald moment naar boven om zich nog beter te kunnen laten horen én zien. Maar deze deed dat dus niet. Daarom maar weer opgestaan en op zoek gegaan naar de 2de die er zou kunnen zitten.
En de Zanger in actie…
En ook deze bleek er te zijn en vond ik vrij snel! 2 Grote Karekieten op 1 dag! Wat wil een vogelaar nog meer?! Ik hanteerde de zelfde tactiek: ben op een afstandje op de dijk gaan zitten en heb afgewacht of deze zich wel wilde laten zien. En gelukkig bleek dat het geval! Nadat ik hem al een tijdje had gehoord, klom hij hogerop in het riet en liet zich fraai zien. Ik ben telkens een stukje dichter naar rietbosje gegaan en de Karekiet bleek regelmatig genegen om zich te laten zien én horen! Wat is het toch een fascinerende zang en een prachtige onomatopee(!)! Ik heb de nodige foto’s kunnen maken en verschillende filmpjes gemaakt om onder meer zijn zang te vereeuwigen. Na ook ruim een half uur naar deze geweldenaar te hebben geluisterd, dacht ik dat het maar tijd werd om hem met rust te laten.
Ik ben weer in de auto gestapt en naar de andere kant van de polder gereden, de oostkant. Bij het parkeerplaatsje zat, in een bijna al even onooglijk stukje riet als waar de Grote Karekieten in zaten, een Rietzanger uitbundig te zingen. Deze jongen had ik vandaag nog niet, dus heb ik de focus ook kort op hem gelegd. Jammer was dat (en ik wéét dat ik niet mag zeggen, maar doe het toch maar even) de zon wel weer heel nadrukkelijk aanwezig was. Tot nu is het voorjaar niet heel mooi geweest, dus een beetje zon is welkom, maar tja: andere belangen hé… Ook ben ik nog even hier de dijk opgegaan en heb het riet afgespeurd naar alles wat hier zou zitten. Waar ik heel blij van werd was een Zwartkop die nou eens open en bloot zijn lied liet horen in een Braamstruik. Wat een prachtig plaatje en wat een prachtige zang! Ik blijf me ook maar verbazen over wat voor een geweldig geluid uit zo’n klein wezen kan komen. Om stil van te worden… Ik heb de dag afgesloten met een paar Ringmussen die druk aan het foerageren waren in het riet. Ik vond het best een apart gezicht: Mussen zijn nou niet de eerste rietvogels waar je aan denkt. Blijkbaar vonden ze hier wel voldoende voedsel, want ik zag ze regelmatig met volle snavels richting de tegenoverliggende boerderij vliegen.
En daarmee was het klaar. Het soortenlijstje is niet lang, maar daarmee niet minder spectaculair. Hoe vaak komt het tegenwoordig nog voor dat je van een Grote Karekiet kunt genieten? Laat staan 2!
