Vanaf november voer ik de vogels in de tuin om ze te helpen de winter door te komen. Er komen veel vogels op af, maar de eerste 2 maanden was het slechts wisselend noodzakelijk. De winter wilde niet zo komen, maar ja: ik vind, als je eenmaal begonnen bent, kun je ook niet zomaar stoppen. Dus toen ineens de winter in volle hevigheid kwam met vorst en sneeuw, waren de vogels bij ons in de buurt voorbereid. Omdat die winterse omstandigheden zo laat kwamen, ben ik ook wat langer doorgegaan met voeren en zo aan het einde verschenen er ineens opvallende soorten die ik de hele winter nog niet gezien had. Kepen zijn er bijna de hele winter wel geweest (tot groepjes van zo’n 8 exemplaren!), maar eind februari/begin maart werd onze tuin een aantal keer door een Appelvink bezocht en ook een groepje Geelgorzen verscheen van de ene op de andere dag! Ik ben er niet echt voor gaan zitten, maar heb toch geprobeerd een enkele keer de verschillende wintergasten vast te leggen. Zo heb ik de 3 genoemde soorten in de tuin vast weten te leggen, door glas wat niet de beste methode is. Maar ja, als ik die camera dan weer zo vast heb, begint het wel weer enorm te kriebelen en kon ik het niet laten een kort vogelfototripje naar Arkemheen te maken.
Ook nu gonsde het weer van het vogelleven (terwijl het niet eens heel gunstige omstandigheden waren) en heb ik weer het nodige fraais kunnen vastleggen. Natuurlijk zijn Grutto’s altijd heel dankbare vogels om te fotograferen, en zijn er hier best nog wel te vinden, maar ook voor de Veldleeuwerik (ook al zo’n soort die het moeilijk heeft) en de Fuut maak ik even tijd om ze te vereeuwigen. Daarvoor was ik eerst naar de westkant van de Polder gereden en kwam uit bij de parkeerplaats bij het Gemaal. Op het Nijkerkernauw zwommen weer de nodige vogels, waaronder ook nog steeds het groepje Brilduikers. Ze waren nog steeds druk met baltsen en een koppeltje Futen zocht elkaar ook weer even op om de band te verstevigen. Behalve de Futen bleef alles wel ver weg en besloot ik maar naar de oostkant te gaan om te zien of ik daar ook nog wat moois zou zien.
Langs de weg die richting de snelweg loopt, zag ik inderdaad wel iets heel moois: een Goudplevier zat vlak langs de weg. Hij reageerde nauwelijks op me, maar het leek me dat het beestje niet helemaal fit was… Ik hoop maar dat hij veilig op z’n broedgronden terug is gekeerd. Langs het weggetje dat verder naar het oosten loopt, is ook altijd wel iets interessants te zien. Ook hier heb je vaak wel een verrekijker nodig om één en ander te ontdekken, maar dan heb je ook wat! Heel in de verte vond ik een groepje Watersnipjes langs een slootje. Aangezien dit 1 van mijn favoriete soorten is, is hiermee direct de dag geslaagd! Als je dan ook nog de mogelijkheid krijgt om een aantal fraaie Eenden en een Tureluurtje vast te leggen, kan de dag eigenlijk al niet meer stuk.
En dat ging hij dus ook niet. Ik moest weer enigszins op tijd thuis zijn en ben dan ook na het Tureluurtje gegaan. “Kort maar krachtig” zou je kunnen zeggen. Niet de meeste of beste foto’s gemaakt, maar leuk was het zeker! Daar is Arkemheen heel goed in!
