Gelukkig kon de afspraak voor de hut van Han Bouwmeester wel doorgaan en kon ik de laatste dag van onze vakantie nog een dagje in hut 5 gaan doorbrengen. De weersomstandigheden zagen er redelijk uit, dus het zou best een interessante dag kunnen worden. Het voordeel van fotograferen in oktober is dat je niet zo heel belachelijk vroeg op hoeft, al is Haaksbergen nog best een eindje rijden…
Rond 8 uur was ik op de plaats van bestemming en ben begonnen met her en der wat voer neer te leggen. Rondom mij heen was er al volop drukte, de vogels hebben in de gaten dat er een bezoeker is en dat er voer geplaatst zal worden. Toen ik daarmee klaar was heb ik mij in de hut gesetteld, camera’s klaargezet, eten en drinken op plaatsen waar ik ze weer makkelijk kan pakken (het is donker in zo’n hut en je moet daarom alles binnen handbereik hebben staan). En toen ik daar eenmaal mee klaar was, kon het grote afwachten beginnen.
In het begin is het nog altijd een beetje wennen hoe je moet kijken, waar je moet kijken, de snelheid van de vogels weer even ervaren, maar na een tijdje lukt het dan wel weer en kan het écht beginnen. Je hoopt op zo’n dag natuurlijk om wat bijzonderder soorten te treffen, zoals bijvoorbeeld de Zwarte Specht, maar het bleek maar weer dat eigenlijk heel veel soorten bijzonder zijn en dat het zeker de moeite waard is ze in de meest uiteenlopende posities zo mooi mogelijk vast te leggen.
De kick-off werd gegeven door een Koolmeesje en na deze mooie Mees werd het aantal soorten gestaag groter. Ik kreeg zelfs even bezoek van een Sijsje en een Kuifmees, maar vroeg in de middag werd ik wakker geschud (bijna letterlijk) toen er een fraai Sperwer mannetje kwam baden. Ik blijf echt onder de indruk van die enorme ogen. Als prooi wil je echt niet door die blik gevangen worden… Na een uitgebreid bad vertrok de Sperwer weer en namen de kleinere, ongevaarlijker soorten het weer over. Zelfs het kleinste vogeltje van Nederland verscheen om een bad te nemen. Een groepje Goudhaantjes zwermde rond en boven de vijver en hingen soms even stil om met 1 teen te voelen of het water een beetje op temperatuur was. Een enkeling waagde het erop en dook erin. Wat grappig om te zien was, dat ze er als Goudhaantje in gingen en er als Vuurgoudhaantje weer uitkwamen. Hun kuif werd tijdens het baden knal oranje! Na deze kleine druktemakers verscheen er eindelijk eens een Grote Lijster voor mijn lens om te gaan baden en dat terwijl ik in een hut zat! Het was altijd een wens deze soort een keer mooi af te beelden, al was het alleen al maar om ze te eren voor hun prachtige, melancholische zang.
Ook een Boomkruipertje vond dat hij weer eens een bad moest nemen en ging voor hij het water in ging nog eens mooi voor zitten. In deze setting had ik hem ook nog niet eerder vast kunnen leggen.
Het werd later en later en de vermoeidheid begon wat toe te slaan. Ik ben nog even blijven zitten (waarbij ik ook de Zwarte Mees nog even meepikte!) en nadat er weer een groepje Goudhaantjes langs was geweest zodat ik ze nog even op een andere manier kon vastleggen, heb ik mijn spullen weer verzameld en ben ik rond 17 uur weer vertrokken.
Het was heel lekker om weer eens een dag in een hut te kunnen zitten en zeker als een aantal van mijn wenssoorten dan ook even ten tonele verschijnen. Ik ben heel blij dat je deze hobby afwisselend buiten of vanuit een hut kunt uitoefenen. Op beide manieren is er veel te zien en fotograferen, en daarmee is mijn dag dan al snel geslaagd!
