Je hebt van die dagen…
Op waarneming.nl had ik gezien dat er weer een Roerdomp gezien werd bij de schuilhut de Poelruiter in het Oostvaardersveld. Daar heb ik een keer op een donkere decemberdag 2 exemplaren gezien, maar doordat ik ze pas in het laatste licht zag, waren de foto’s best lastig. Dat kon beter, dus ik besloot een ochtend naar de Plassen te gaan. Ik neem in de interessante maanden 1 of 2 dinsdagen vrij, speciaal om te gaan vogelen, omdat dit voor thuis het beste uitkomt én omdat het doordeweeks meestal wat rustiger is in de buitengebieden.
Vol goede moed ben ik rond half 9 vertrokken en had van tevoren al besloten alleen naar de Poelruiter te gaan en het echt de kans te geven om de Roerdomp(en) opnieuw te zien.
Er stonden 2 auto’s en een scooter bij de ingang naar de hut, dus ik had hoop dat het inderdaad rustig zou zijn. Het bleek alleen anders… De Amsterdamse/Almerense vogelclub zat er ook weer met een aantal leden en zij waren weer goed aanwezig. De kijkgaten aan de voorkant van de hut waren deels al bezet, wat mij niet heel veel uitmaakte aangezien ik de Roerdomp aan de linkerkant van de hut verwachtte. Ik heb daar dus mijn spullen opgesteld en ben maar gaan zitten wachten. Het bleek dat de vogelclub grotendeels ook voor de Roerdomp kwam en zij wisten te vertellen dat hij de laatste 2 dagen al niet meer gezien was. Het IJsvogeltje liet zich wel zien. Maar omdat de gaten aan de kant van het stokje bezet waren, heb ik deze even voorbij laten gaan. Naarmate de ochtend vorderde werd het alleen maar drukker in de hut. Er verscheen ook een groepje dames dat zich aan de voorkant tussen de al aanwezige fotografen wurmde. Het geluid nam ook steeds meer toe en de opwinding als het IJsvogeltje even verscheen helemaal! Hij bleef een aantal keer goed voor de hut zitten, dus de opwinding bleef maar aanhouden.
Een tweetal Baardmannetjes (vrouwtjes) aan de linkerkant van de hut kreeg nauwelijks aandacht en toen de IJsvogel aan de linkerkant van de hut even toilet ging maken, werd het geluid niet minder, maar kreeg ik hem ook even in beeld.
Ik ben maar gegaan… De Roerdompen lieten zich helaas niet zien (hoe groot zou de opwinding dán zijn geweest…?) en ik had wel weer genoeg bijdehands gehoord voor één ochtend.
Een paar late vlinders profiteerden nog even van de heerlijke nazomerse omstandigheden en daarna ben ik in de auto gestapt en snel naar huis gereden.
Wat ontzettend spijtig dat de Oostvaardersplassen, op allerlei manieren, zo’n aantrekkingskracht hebben. Natuurlijk is het iedereen gegund een keer een IJsvogel te zien, maar voor mij is de natuurbeleving daar wel een beetje aan het opraken. Maar het is zo’n interessant gebied met vaak prachtige, en vaak bijzondere, ontmoetingen. Ik moet me er maar doorheen bijten. Het is bijna winter. Dan wordt het weer guur en naar om buiten te zijn: Heerlijk!
