3 september
Han Bouwmeester had op het forum al wel eens aangegeven dat ze bezig waren met een “waterhut”, maar ik had niet begrepen wanneer dat zou gaan zijn. Nou kijk ik regelmatig op het forum en zag dus op een bepaald moment foto’s, gemaakt vanuit deze hut, voorbij komen. Het eerste wat opviel waren de prachtige plaatjes van IJsvogeltjes. Maar ook bleek de Oeverloper zich hier prima thuis te voelen. Met het vooruitzicht dat Visarenden nog wel eens willen gaan vissen in het meer voor de hut én dat het trektijd aan het worden was, heb ik een dag in deze hut geboekt.
De beschrijving was weer heel duidelijk en gelukkig was het ook niet zo heel erg ver, zodat ik mooi op tijd in de hut kon gaan zitten. En wat voor een hut! Het leek wel een klein kantoortje. Wat voor mij ook voor het eerst was, was dat er voor de luiken spiegelglas zat. Ik had al wel eens wat gelezen hierover, zeker ook over de nadelen, maar Han had het in deze hut perfect voor elkaar. Voor het glas zat aan de buitenkant een fijnmazig net, zodat de vogels er niet tegenaan konden vliegen. Verder zou je er op de foto’s niets van terug moeten kunnen zien.
De stoelen zaten ook prima, dus ik zou het hier wel een dagje in uit kunnen houden.
Het begon allemaal lekker rustig. Een voorbij vliegende Blauwe Reiger opende de voorstelling, waarna ik me nog wat bezig heb gehouden met de belichtingswaarden te bepalen. Na een half uurtje verscheen ineens de eerste IJsvogel. Hij bleef eerst nog wat op afstand, maar ving al vrij snel een visje waarmee ik hem mooi kon vastleggen.
Nadat hij weer verdwenen was, kwam de eerder genoemde Oeverloper aanlopen. Hier kon ik me wat langer mee bezighouden en kon ik heel mooie opnames maken. Ook verscheen er nog even een Aalscholver, die voorbij zwom en niet heel veel actie liet zien.
Maar opeens zag ik in de verte een Visarend! Hij vloog wat rond, maar zette plots een duikvlucht in en greep een vis uit het water. Het gebeurde op grote afstand, maar in 3 opnamen heb ik wel de hele actie vastgelegd. Wat gaaf!
En na een uurtje werd het ineens weer IJsvogeltijd. Ze verschenen nu zeer regelmatig en af en toe heel dichtbij, soms zelfs té dichtbij (min. scherpstelafstand van m’n lens is 4,5m. ). En tot 2 keer toe werd de hut aangevallen door zo’n opgewonden standje. Vandaar dus die netten voor het glas (niet dat ze deze raakten, maar ik snap wel waarom ze er zaten…).
Helaas lukte het niet om mooie foto’s met visjes te maken of, nog mooier, duikfoto’s, maar ik was toch wel heel blij met de resultaten.
Nadat de Visarend nog een keer een soort van flyby had gedaan en een Sperwer hoog voorbij vloog, werd het licht minder en het rustig voor de hut. Ik besloot dan ook maar weer naar huis te gaan, dankbaar voor de gelegenheid welke door Han gemaakt wordt om natuur op zo’n manier te beleven!
