21 januari
Nu de rust wat weergekeerd is, was er weer eens tijd om er écht opuit te gaan. Uit een gesprek dat ik ergens afgelopen maanden met Arie had, bleek dat hij vroeger ook wel eens naar Zuid-Holland en Zeeland was geweest om te gaan vogelen net als ik vorig jaar maart gedaan had.
We spraken af om dat eens samen te gaan doen en zo zijn we de 21ste rond 7 uur in de auto gestapt richting het westen.
De Stellendam en omgeving…
Als eerste zijn we gestopt bij de Stellendam. Vanaf de strekdam kijk je uit over de Kwade Hoek, iets wat ik tijdens mijn vorige bezoek niet gedaan had. Arie ging bezig de Kwade Hoek te scannen met zijn telescoop terwijl ik in de haven druk in de weer ben geweest met een Middelste Zaagbek. De vogels aan de andere kant zaten eigenlijk nét te ver weg om mooi te kunnen fotograferen zoal de foto’s van de Wulp en de Tureluurs laat zien.
Nadat we alles goed bekeken hadden, zijn we doorgereden naar de Brouwersdam. Arie wist daar de interessante plekken, waardoor ik veel meer te zien kreeg dan de eerste keer dat ik er was. Als eerste stopten we bij de Haven aan de noordkant van de dam. Dat kende ik wel van mijn eerste bezoek en zelfs een zelfde soort zat er weer: een Zilverplevier. Verder liepen er Zilvermeeuwen en Steenlopertjes rond welke vanuit de auto mooi te fotograferen waren. Met zijn telescoop had Arie verder op de Noordzee nog vogels ontdekt. Een groepje Middelste Zaagbekken maar ook een koppeltje IJseenden zwom wat verder uit de kust! Een heel nieuwe soort voor mij. De afstand was eigenlijk te groot om er foto’s van te maken, maar het lukte toch om ze herkenbaar af te beelden, dus ik was helemaal blij.
De Brouwersdam
Daarna zijn we verder naar het zuiden gereden en zijn gestopt bij de Spuisluis. Hier onderaan de dam stonden enkele Rotganzen in een plasje: een mooie manier om ze eens beter te zien. Bij de sluis zelf stond een Aalscholver heel karakteristiek te wezen wat een heel fraaie foto opleverde. Maar ook hier werd weer een nieuwe soort voor me gevonden: een koppeltje Zwarte Zee-eenden zwom ook wat verder uit de kust. Heel gaaf!
In de sluis zwommen ook nog enkele Grijze Zeehonden. Ik kan me niet herinneren dat ik deze ooit eerder had gezien, dus heb ik ook hier de nodige tijd naar staan kijken. Ze deden me denken aan de Leopard Seals welke ik op Antarctica gezien had: ze leken niet zo vriendelijk en leken me echte rovers. Eéntje was ook zwaar getekend alsof hij in gevecht was geweest met één van zijn soortgenoten. In de omgeving van de sluis ben ik verder nog bezig geweest om Zilvermeeuwen en Steenlopertjes vast te leggen, wat beter lukte dan de Roodhalsfuut(?) die ook heel ver op het water zat.
Toen we dit alles allemaal goed bekeken hadden, zijn we doorgereden naar Zeeland, naar de Plompetoren en omstreken. We hebben verschillende rondjes gereden die ik daar normaal rijd, maar we hoefden niet zo vaak te stoppen. Eigenlijk zagen we helemaal niets… Op twee keer na. Langs de Stolpweg stond een veldje met nog wat Maishalmen. Daar zaten verschillende vogels in, maar mijn oog viel op een wat groter exemplaar die wat verscholen zat. Eigenlijk zag ik hem maar heel even, maar ik kon wel zien dat het een Smelleken was! Toen we zo’n beetje op een plek stonden dat ik kon proberen foto’s te maken, bleek mijn schijfje vol! Het Smelleken heeft niet meer gewacht tot ik klaar was en ging verderop zitten. Toen we een tweede keer langs deze plek reden, zag ik hem weer, maar nu gaf hij me niet eens de kans om klaar te gaan staan. Toch ietwat teleurgesteld heb ik besloten dat het geen Smellekendag zou worden en zijn we weer naar het noorden vertrokken.
Omdat het nog net licht genoeg was en er ook nog een beetje tijd over was, hebben we weer een stop op de Brouwersdam gemaakt. Er bleken Paarse Strandlopers rond te lopen die ik ook nog niet eerder gezien had en zo kon ik de derde nieuwe soort van de dag optekenen! Het licht werd al wat minder, dus fotograferen lastig, maar het lukte me toch aardige opnamen te maken. Toen we weer bij de Haven kwamen, vond ik nog één vogeltje die de dag compleet maakte: een groepje Sneeuwgorzen zat op de rand van het strand en leken steeds dichterbij te komen. Helaas liep er ook net een stelletje die kant op, waardoor ze net voor m’n neus weer vertrokken… Uiteindelijk heb ik nog één aardige foto van deze prachtige soort kunnen maken.
Daarna zijn we de terugrit weer begonnen. Het was een geweldige dag: het weer was goed en er waren zelfs enkele nieuwe soorten voor me! Dit alles maakt de rit dubbel en dwars waard (zelfs het missen van het Smelleken…)
