browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Zuid-Amerika, Puerto Natales & Torres del Paine, 12 t/m 16 februari

Posted by on 12 februari 2008

13 Februari zijn we met de bus naar “de Torres” gereden. Onze hoteleigenaar in Puerto Natales had geregeld dat we in elke Refugio, overnachtingsplaatsen in de Torres, een bed hadden zodat we niet hoefden te kamperen en we dus ook niet al onze spullen mee hoefden te dragen. Consequentie was wel dat we de meest bewandelde route, de “W”, retrograad, ofwel in tegengestelde richting, moesten lopen. Voor ons maakte dat natuurlijk niet uit aangezien we het gebied toch niet kenden.
Het bleek redelijk pittig… Vanuit de bus liep onze route als eerste naar Refugio Chileno. Een wandeling die voornamelijk uit klimmen bestond en ons sterk deed twijfelen of wandelen in de Torres eigenlijk wel leuk is. Nat, moe maar niet minder voldaan bereikten we de refugio en merkten dat we nog wel een beetje energie over hadden. Die energie hebben we aangewend om nog een stuk verder te wandelen. Het gebied de Torres del Paine dankt zijn naam aan 3 bergen naast elkaar gelegen in het centrum van het gebied. Deze 3 “Torens” zijn alleen vanaf een aantal punten te zien en vanuit Refugio Chileno was zo’n punt te bereiken. We zijn naar dit uitzichtpunten gelopen, een bergmeer aan de voet van de Torens en ontwaarde…: de Torres in dikke mist gehuld… Het mocht dus deze dag niet zo zijn en we zijn terug naar de refugio gelopen.
De tweede dag in de Torres zijn we naar de volgende refugio gelopen. Dit was Refugio Los Cuernos. Deze tocht ging relatief makkelijk waarbij het mooie weer zeker hielp. Onderweg zagen we weer de nodige vogels waaronder weer een Condor. Hij gaf bijna hetzelfde beeld als eerder bij Estancia Maipú, prachtig! We waren vroeg in de refugio waardoor we nog wat konden uitrusten in de zon. Bij terugkomst van een paar Amerikanen die we de dag ervoor ontmoet hadden, kregen we te horen dat zij die ochtend opnieuw naar de “Mirador Torres” waren geklommen en zij de 3 Torens toen wel te zien hebben gekregen. De aanhouder wint…

De volgende dag, 15 februari, waren de weersomstandigheden 180° gedraaid. Het regende en waaide met een massieve hoofdletter W. Het water uit het Lago Nordenskjöld waaide er letterlijk uit! Maar goed, we moesten verder om onze “W” te vervolgen en hebben deze dag de “middenpoot” gedaan op weg naar Refugio Pehoé. Tijdens deze tocht kregen we weer de meest mooie uitzichten te zien, onder andere op de Cuernos del Paine een aantal bergen dat het gezicht in dit gedeelte van de Torres bepaalt, maar ook over het Lago Nordenskjöld en verder. Het was Fantastisch! (het weer klaarde ook op, wat wel hielp…). De middenpoot van de W eindigt in het Valle del Francés: een vallei omringt door een bergketen wat een meer dan prachtig gezicht gaf. We konden hier nog een stukje verder, naar een punt van waaraf de daadwerkelijke “Torres” weer te zien zouden zijn. We hebben een gedeelte van de klim gedaan waarbij ik verschillende leuke vogels zag, zoals de Geelteugelgors, maar tijdgebrek en vermoeidheid deden ons besluiten de terugweg voor het bereiken van het uitzichtpunt te beginnen. Heel jammer natuurlijk, maar we moesten nog een stukje naar Refugio Pehoé…
De laatste dag hebben we de “W” afgemaakt door de “linkerpoot” op te lopen langs het Lago Grey richting de Grey-Gletsjer. Toen we het uitzichtpunt bereikt hadden en de gletsjer fraai te zien kregen, zijn we weer teruggegaan en op de boot gestapt over het Lago Pehoé, om de bus weer te kunnen nemen naar Puerto Natales. Vanuit de bus kregen we nog een laatste uitzicht over dit machtig, prachtige gebied en hebben we waarschijnlijk de “torres” nog even te zien gekregen. Ik ben er niet helemaal zeker van, maar wil het graag geloven. Het was daarmee een fraaie afsluiting van een intensief, prachtige, zware, magnifieke, gigantische 4 dagen door de “Torres del Paine”!
Na een lange, spannende busrit (we moesten een vliegtuig halen en de chauffeur en douanes aan beide zijden van de grens werkten niet écht mee… (waardoor wél door de laatste reden, we een aantal Condors in het niemandsland tussen Chili en Argentinië heel mooi konden zien) ), kwamen we aan in El Calafate vanwaar een taxichauffeur het record richting het vliegveld heeft behaald en waren wij op tijd voor onze vlucht naar Bariloche. Je bent in Zuid-Amerika…
 

De vogels van Torres del Paine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Vorige  Volgende