Rond 9uur ’s avonds voeren we door het Beaglekanaal. Het werd snel kouder, maar de prachtige luchten en het schitterende landschap hielden ons nog een hele tijd op het dek. Tegen 1uur ’s nachts hebben we onze kooi opgezocht om te gaan slapen. De Drake kwam eraan…
Zo enthousiast en rustig als ik dit nu opschrijf, zo lastig werd het toen we de ronding naar het zuiden hadden gemaakt en we daadwerkelijk de Drake Passage opvoeren. Het bleek een ietwat onrustige oversteek te worden met windkracht 9 en de nodige golven die mij in mijn bunker lieten en het servies uit de kasten slingerden. Het ontbijt werd de eerste ochtend met een uur uitgesteld omdat er eerst de nodige scherven geruimd moesten worden. De 2de dag ging het iets beter en kon ik verschillende keren de stuurhut in en heb ik verschillende zeer interessante vogels kunnen zien, waaronder de Kaapse Stormvogel, Zuidelijke Reuzenstormvogel, Grijze Stormvogel (ze deden allemaal érg hun naam eer aan…) en: de Grote Albatros! Met deze laatste was ik wel heel erg blij, aangezien ik Albatrossen immens boeiende en prachtige vogels vind. Die 2de avond konden we nog net de eerste contouren van verschillende eilanden zien en toen we ’s ochtends opstonden voeren we door het Lemaire Kanaal en hadden we het Antarctisch Schiereiland bereikt!
Wat een fantastisch schouwspel, wat overweldigend!
