browser icon
You are using an insecure version of your web browser. Please update your browser!
Using an outdated browser makes your computer unsafe. For a safer, faster, more enjoyable user experience, please update your browser today or try a newer browser.

Witwangstern (Chlidonias hybrida)

Posted by on 1 januari 1901

 
Van Sternen krijg ik geen genoeg. Of ze nu wit zijn of zwart, zwarte snavels met gele punten, gele snavels met zwarte punten hebben. Of gewoon rode snavels, eventueel met zwarte punt. Zwarte vleugels of witte, ik vind alle Sternen mooi en leuk. Ik vind de manier waarop ze vliegen geweldig, met zo’n zwoegende vleugelslag, maar zo makkelijk en ook weer met stijl. Fantastisch! Natuurlijk spreekt ook hun trekgedrag, met als hoofdrolspeler de Noordse Stern, zeer tot verbeelding. Kortom: Sternen zijn fantastische vogels waar ik eventueel graag een stukje voor ga rijden.
En dat moest ik doen voor mijn laatste aanwinst van de Sternen familie. In mei van 2025 had ik op een uurtje de Witwangstern gemist in Arkemheen. Ik had daar best de balen van en aangezien het dier er later niet meer gezien werd, dacht ik dat mijn kans verkeken was. Later die maand ben ik naar het Fochteloërveen geweest en trof ik een vogelaar die kon vertellen dat er op de grens met Groningen en Drenthe verschillende gebieden waren waar de Witwangstern met meer zekerheid te zien zou zijn. Aangezien ik al een heel eind richting het noorden zat, besloot ik ook dat laatste stukje nog te rijden en ben vanuit het Veen naar de Onnerpolder gegaan.
Daar aangekomen hoorde ik van weer andere vogelaars dat ze er inderdaad zaten en ze hadden het nog niet gezegd of ze zagen er al 2. De rondzwoegende vogels maakten een ander geluid dan veel andere Sterns, een beetje schorrer, eigenlijk wel leuk om te horen (wat dan bij Sterntjes niet altijd het geval is…). En nu ik wist waar ik op moest letten, heb ik er verschillende gezien en kunnen fotograferen. En zo had ik er weer een familielid bij uit deze fascinerende familie. En ook deze is prachtig. Weer een zwoegende vleugelslag, subtiel witte wang en een wat zwaardere rode snavel.
Ik vond het de rit helemaal waard en was blij dat ik het laatste stukje dus nog gedaan had. Ik ben daardoor een heel eind met de Sterns die voorkomen in Nederland. Ik ben er nog niet en zal er dus nog wat vaker opuit moeten en ervoor moeten rijden. Maar dat vind ik absoluut geen probleem. Ik heb het er heel graag voor over!
 

De Witwangstern