Dag 6
De laatste dag alweer… Voordat ik gisteren (of technisch gezien, vandaag) ging slapen, heb ik nog een foto kunnen maken van een Sneeuwhaas in zomervacht in de tuin van Varangertunet. Omdat ik niet echt plannen had voor vandaag, heb ik een beetje uitgeslapen en heb eerst weer wat foto’s gemaakt van de vogels bij de birdfeeder. Het was druilerig weer en het nodigde ook niet echt uit om iets te gaan ondernemen. Eigenlijk had ik ook al alles gezien en vast kunnen leggen waarop ik vooraf gehoopt had. Dus tja, wat zou ik gaan doen?
Wat ik nog niet eerder gedaan had tijdens 1 van mijn eerdere bezoeken was een wandeling vanuit het hostel naar boven, de heuvels in. Benieuwd naar wat ik zou gaan zien, heb ik toch weer alles op de nek genomen en ben aan de wandeling begonnen. Het eerste stukje is door een Berkenbosje waarna je op een verbreed pad komt. Daar naar links en op een bepaald punt kwam ik bij een markering voor een wandeling. De wandeling zou ongeveer 5km zijn en ik besloot deze te gaan volgen. In het begin kon ik een Keep en Barmsijsje vastleggen. Wat het leuk maakte was dat ze nu dus niet in de buurt van de feeder waren wat een misschien wat natuurlijker beeld gaf. Na deze 2 soorten zag en hoorde ik niets meer…
De wandeling was aardig, niet te zwaar, maar wat het lastig maakte was dat het door wel heel vochtig gebied liep. Ik denk dat nog niet al het smeltwater al de kans had gehad weg te trekken en er waren plekken waar ik echt een weg moest zoeken om niet volledig verzopen eruit te komen. De route die ik volgde was waarschijnlijk een langlauf-route en dan heb je geen last van water… Ik kwam misschien niet veel vogels tegen, maar wel heel leuke planten. De Dotters verklapten eigenlijk al wel dat ik een wat drassig gebied liep, maar met hun fel gele kleur, fleurde ze de weg wel lekker op.
Ik kwam uit bij een enorm open, enorm nat, stuk en daar hoorde ik eindelijk weer wat vogels. Heel in de verte was het een Koekoek, die blijkbaar helemaal tot hier leeft, maar kreeg deze niet te zien. Wel zag ik een Regenwulp die eerst op een soort uitkijktoren zat, maar later bij me voorbij vloog. Na dit open stuk kwam er weer een Berkenbos waar ik tot mijn verrassing het klokkende geluid van het Moerassneeuwhoen hoorde die ik in de verte tussen de bomen door ook zag lopen. Eigenlijk vind ik de foto die ik van hem kon maken net zo leuk als de bijna close-ups uit Skallelv. Zo is het hoe de dieren ook leven: verscholen in het bos.
Na zo’n 1½uur kwam ik aan het einde van de route. Dit was weer op een redelijk open terrein met her en der verspreid staande Berkjes. Ik was best blij dat ik er was, maar de aanblik stemde me treurig. Heel veel van de Berken leken dood of in ieder geval niet gezond. Jan-Eilif, de eigenaar van Varangertunet, had me al eens eerder uitgelegd hoe dit kwam. De winters zijn niet lang genoeg koud genoeg, waardoor een rupsje van en torretje of vlinder die in de Berk leeft, kan overleven en de boom meer kan aantasten dan goed is voor de boom…
Ik heb er wat gegeten en gedronken en hoorde in de verte, tegen een rotswand een melodische zang. Ik ben er niet zeker van, maar toen ik het later opzocht op Xeno-Canto, dacht ik de zang van de Beflijster te herkennen. Misschien dat ik me er een volgende keer in moet gaan verdiepen… Na het eten ben ik de weg terug maar weer afgegaan. Meteen al bij het begin zat er een Graspieper die even mooi bleef zitten en verder waren er weer andere planten te fotograferen. 1 Daarvan bleek een uitdaging om op naam te brengen. Thuisgekomen gebruik ik Pl@ntNet om onbekende planten te identificeren. Met de “Arctic sweet Coltsfoot” had de site toch wat moeite. Ik kreeg deze naam terug, maar het kon ook 1 van de vele mogelijke Hoefbladen zijn. Ik houd het bij de Engelse naam, al was het maar omdat hij zo mooi is… Verderop, weer meer in het bos, zag ik een tweede Moerassneeuwhoen. Het kon nog verscholener, maar ook deze staat op de gevoelige sensor. En daarna bleef het weer een hele tijd rustig.
Toen ik weer meer bij het einde kwam, verschenen er ook weer meer vogels. Een Keep die er mooi voor ging zitten en zelfs 2 Kramsvogels waren eventjes geduldig genoeg om mij de kans te geven ze vast te leggen. En daarmee was het klaar. Ik was, gelukkig, weer terug bij het hostel en heb eerst een lekkere douche genomen. Daarna weer heerlijk gegeten en toen nog 1 keer naar buiten voor de Houtsnip. Helaas was het deze keer niet raak en bleef het bij een Kleine Jager de voorbij vloog.
Maar het was prima zo. Natuurlijk door alles wat ik de voorbije dagen heb kunnen zien en vastleggen en door de bloemenpracht van vandaag. Hoe wonderlijk is het toch dat in korte tijd, nadat alles onder een dik pak sneeuw heeft gelegen, alles weer tot groei en bloei komt: FANTASTISCH!
Dag 7
Weer naar huis. Het meisje van de autoverhuur had al aangegeven dat ik niet per se heel veel van tevoren op het vliegveld hoefde te zijn en ben ik dus eens wat later vertrokken. Ik was er alsnog ruim op tijd en zo kon ik op tijd het eerste vliegtuig in en vertrokken we op de geplande tijd naar Oslo. Daar moest ik wel weer een tijdje wachten, maar die tijd ben ik goed doorgekomen met lezen en wat souvenirshoppen.
Op een gegeven moment werd omgeroepen dat we een andere gate moesten hebben en daar aangekomen bleek dat we met een vliegtuig van Air Baltic vlogen. Niks mis mee, het was niet vol en lekker luxe.
We landden ook weer op tijd in Amsterdam en zo zat het er bijna weer op.
Wat was het een geweldige week geweest. Ik heb de soorten die ik eerder alleen van afstand had kunnen vastleggen, nu veel beter en van veel dichterbij mogen fotograferen. Op deze manier lukt het pas goed de schoonheid van dit geweldige gebied weer te geven. Ik hoop dat het me gegeven is om nog een keer te gaan. Wensen voor foto’s heb ik dan niet per se meer, er te zijn is dan al voldoende…
