Omdat ik absoluut niet de illusie heb dat ik niks meer zou kunnen leren op vogelfotografiegebied én omdat ik de hoop had zangertjes als Fluiter, Gekraagde Roodstaart en Bonte Vliegenvanger te kunnen zien, had ik me opgegeven bij “Natuur Foto workshop” voor de workshop “Bosvogels fotograferen in het Spanderswoud”. In de bevestigingsmail werd aangegeven dat er ’s ochtends om kwart voor 7 verzameld werd op de parkeerplaats van Restaurant Robert en dat vandaaruit een 4 uur durende wandeling door het Spanderswoud zou gaan plaatsvinden. En daarom zat ik 14 mei ’s ochtends om 6uur in de auto op weg naar het Spanderswoud. Ik was nog nooit deze kant op geweest en was dan ook heel benieuwd hoe het er zou zijn.
Ik was 1 van de eerste op de parkeerplaats en kon dus rustig wachten op de workshopleider, Arie van der Hout. Hij arriveerde ook al vrij snel net als de overige workshopvolgers en zo liepen we klokslag 7uur het Woud in. Na een klein stukje gelopen te hebben deden we een voorstelrondje op een soort picknickplaats. We stelden ons dus allemaal voor en waarbij we konden vertellen wat de verwachtingen voor deze workshop zouden zijn. Arie legde daarop uit wat zijn bedoeling was waarbij hij terloops opmerkte dat we de basis van het fotograferen waarschijnlijk allemaal wel kenden en dat we natuurlijk allemaal op de M-stand fotografeerden. Ik vertelde hem toen dat mij die manier nooit duidelijk is geworden en dat ik het ooit geprobeerd had, maar het eigenlijk niet begrepen heb. Een aantal mede-cursisten hadden dezelfde ervaring waarop Arie heel duidelijk begon uit te leggen hoe M-stand fotografie precies gedaan moet worden: “Je stelt je belichting in op het meest lichte object wat er in de buurt ligt. Het diafragma zet je helemaal open en het iso om te beginnen op bijvoorbeeld 400. Dan pas je de sluitertijd aan zó dat de belichting precies in het midden uitkomt. Wanneer je sluitertijd heel hoog of laag is, kun je natuurlijk het iso aanpassen of het diafragma kleiner zetten. Je zoekt het meest lichte voorwerp omdat je om te beginnen niet wil dat het wit in je fotografie-object helemaal uitgebeten wordt. Dat is op deze manier altijd goed van belichting onder hetzelfde blijvende lichtomstandigheden. Maar ook de rest van je object is dan goed van belichting en als de lichtomstandigheden continue hetzelfde zijn, zul je de hele dag de belichting niet meer hoeven aanpassen.”
Ik heb dit met veel interesse aangehoord en ben mijn camera op die manier gaan instellen. Daarop heb ik enkele proefplaatjes van verschillende dingen gemaakt rondom de picknickplaats en het leek inderdaad prima te werken! Na deze uitleg hebben we de spullen opgepakt en zijn een stuk het bos ingelopen, op naar de eerste fotografie plaats.
Dit was een stuk met grote Beuken: een waar Bonte Vliegenvanger paradijs. En die zaten er dus ook. Arie wist dat er hier verschillende zouden zitten en stelde voor de groep in 2en te splitsen: 1 groep bleef hier achter de 2de ging een stukje verderop zitten bij een 2de Vliegenvanger. Ik zat in de eerste en kreeg de Bonte Vliegenvanger al vrij snel in beeld. Deze wilde alleen niet heel dichtbij blijven zitten, maar wel kreeg ik de gelegenheid de “M” goed uit te proberen. Ik had bedacht dat de Vliegenvanger ergens in de schaduw op een takje zou kunnen gaan zitten en had dus op een dergelijke plek mijn belichting ingesteld. En het werkte: toen de Vliegenvanger verscheen, half verscholen achter een grote tak, hoefde ik niet meer naar de belichting te kijken en klopte deze dus perfect. Ik werd steeds enthousiaster!
Na een klein uur schoven we door en ging de 2de groep bij een potentiele Gekraagde Roodstaart zitten en wij op hun 1ste plek. Daar zat een veel actievere Bonte Vliegenvanger die een aantal vaste zangplekken had en zo konden we hem perfect op verschillende manieren vastleggen (waarbij ik niet meer op de belichting hoefde te letten…). Na weer een klein uur schoven wij naar de Gekraagde Roodstaartplek, maar net als bij de 1ste groep liet hij zich alleen horen en niet zien. Daarom zijn we al vrij snel wat meer gaan lopen om te kijken wat er zoal nog meer in het Spanderswoud te zien en fotograferen is. Helaas bleek dat niet zo heel veel te zijn. We hebben 2 jonge Raven gehoord en weg zien vliegen, maar verder eigenlijk niks. Geen Fluiters, geen andere Roodstaarten, geen Bosuilen, geen… Niks dus.
Na 4 uur kwamen we weer bij de parkeerplaats aan en kregen we nog een foldertje mee en namen we afscheid. Ik heb misschien niet de meeste foto’s gemaakt, maar ben wel heel veel wijzer geworden. Ik ben heel blij met de foto’s van de Bonte Vliegenvanger, maar met de uitleg van Arie hoe de M-stand te gebruiken en de resultaten die ik daarmee haalde, ben ik misschien nog wel blijer!
Nou ben ik onlangs naar een gebied geweest met Zwarte Sterns waarbij ik de ene keer tegen het licht in, een andere keer tegen het riet foto’s moest maken en daarom de hele tijd aan m’n knoppen moest draaien. Ik zou natuurlijk nog eens terug kunnen gaan en het écht uit gaan testen. Er zat ook weer een Noorwegen aan te komen en dan wilde ik wel heel zeker van m’n zaak zijn. Toch thuis maar een keer gaan overleggen of ik niet nog een keer naar de Zouwe zou kunnen…
