Wat krijg je als je Rietvelden met open water, nestvlotjes, Zwarte Sterns, Purperreigers, andere verrassende soorten, sowieso een mooi en favoriet gebied en gelukkig een keer een vrije dag bij elkaar optelt? Inderdaad: een zeer goed excuus om de Zouweboezem weer te bezoeken! En daarom zat ik in de ochtend van 10 mei iets over 9nen weer in de auto op weg naar de Zouweboezem.
Ik was nu natuurlijk meer bekend met het gebied en ben direct naar de plek met de vlotjes gelopen nadat ik m’n auto had neergezet. Het weer was nog wel een beetje een onzekere factor: er hingen grote wolkenpartijen boven het gebied, maar voorlopig bleef het droog en was het licht juist heel mooi om te fotograferen. Al voordat ik de vlotjes bereikte hoorde ik het heerlijke geschriek van Sterns: ze waren weer terug! Snel heb ik een plek op de vlonder gezocht zodat ik kon beginnen met het fotograferen van 1 van mijn (ik mag wel zeggen héél veel) favoriete soorten. Er stond ook nog een andere vogelaar en op een gegeven moment zei hij: “Ah, daar heb je hem!” “Hem” bleek een Witvleugelstern te zijn die schijnbaar in de Zouweboezem broedt. Een echte zeldzaamheid uit het oosten van Europa en daarom een voorrecht er hier 1 te kunnen zien! Alweer een nieuwe soort in dit gebied! En wat voor 1!
Ik moest dus mijn aandacht houden op de Zwarte Sterns, want die wilde ik ook heel graag weer eens mooi vastleggen, De Witvleugelstern die zich zo af en toe mooi liet zien, én al het andere wat er voor, naast en achter me verscheen. Boven de Oude Zederik was veel vliegverkeer van de vele Sterns die er druk bezig waren het juiste vlotje en juiste partner te vinden. Regelmatig vloog er een hele vlucht voorbij, vaak vanwege de verschijning van bijvoorbeeld een Bruine Kiekendief, maar ook enkelingen met hun vangst in hun snavel. Al snel had ik gezien dat de Witvleugelstern goed te onderscheiden was van de Zwarten Sterns en kon ik m’n focus op hem leggen als hij verscheen. Met de lucht als achtergrond ging het vaak wel goed om de vogels in beeld te krijgen, tegen het riet vond de autofocus het vaak minder fijn. Het wisselen van achtergrond vroeg natuurlijk ook wat van de belichting die ik dan de hele tijd moest wisselen, kortom: ik stond er hard te werken!
Het is dan wel heel fijn als er een Tafeleend op z’n dooie gemak voorbij komt zwemmen die ik zo goed kon vastleggen en ook was ik heel blij met de Grasmus die in een Conifeer achter me zat te zingen en me ook de gelegenheid gaf hem prachtig te vereeuwigen. Op de plek waar ik de vorige keer nog heel mooi de Cetti’s Zanger in de zoeker kreeg, streek er nu een Puttertje neer die er als een volwaardig rietbewoner ging zitten. En weer door met de Zwarte Sterns, tot ik toevallig net op het juiste moment omhoog keek en m’n camera in de goede stand had staan om tegen de lucht in te fotograferen: er vloog een Roerdomp voorbij en ik kreeg hem prachtig op de foto! Wat een kadootje! Daarna heb ik de focus weer iets dichterbij gelegd om een Kuifeend goed vast te kunnen leggen én de Grasmus die ik nu met een groene achtergrond kon fotograferen. Natuurlijk laat ik een Fuut (met een wat stekelig kapsel) ook niet zomaar voorbij zwemmen en kon ik ook nog een Snor aan de overkant van de Zederik vastleggen. Hij is nauwelijks te zien op de foto, wat ik dan juist weer mooi vind, maar als je goed kijkt is hij toch wel duidelijk in beeld.
En door met de Zwarte Sterns. Er was ineens wat meer activiteit in De kolonie. In eerste instantie zaten ze allemaal op een vlotje en even later vloog er weer een hele club op. Ook nu kon ik de Witvleugelstern er af-en-toe tussen vinden en kreeg ik best heel acceptabele plaatjes van hem. Ik had aardig doorgekregen hoe ik hem in de vlucht goed kon onderscheiden van de Zwarte Stern: een heel zwart lijf met een heel witte staart en dan natuurlijk ook heel witte vleugels. Thuis had ik gelukkig gezien dat er op meer gedetailleerd niveau meer verschillen te vinden zijn, waarbij de rode pootjes (in tegenstelling tot zwarte) er wel echt uitsprongen.
Toen het weer wat langer rustig was, besloot ik maar om verder te gaan. Ik had bedacht om weer precies hetzelfde rondje te gaan lopen als de vorige keer. Dat was toen prima bevallen en ik was benieuwd hoe duidelijk te zien zou zijn dat de lente weer begonnen is…
Ik ben eerst weer naar het kijkscherm gelopen. Van vanachter het scherm kreeg ik niet zo veel te zien, maar in de lucht er schuin boven stond een Torenvalkje te bidden. Op het moment dat er in de verte 2 Lepelaars voorbij vlogen en ik net op dat afdrukte, bleek dit best een bijzonder beeld te geven. Links naast het scherm staan enkele struiken en daar was nog wel wat te zien. Allereerst een Rietgors vrouwtje en later een enthousiast zingende Rietzanger. Heel in de verte verscheen een zingende Blauwborst hoog in het riet en daarmee heb ik alles genoemd wat ik op dat moment in beeld had gekregen. Terwijl ik rustig terugliep over het vlonderpad, tussen het riet door, hoorde ik verschillende keren Blauwborstjes zingen. Het duurde even, maar ook deze kreeg ik gelukkig even in de zoeker. Het blijven zulke fotogenieke vogels dat het altijd de moeite waard is ze vast te leggen, zelfs als ze wat verder weg zitten.
Weer terug bij “Huisje de Kikker” ben ik weer doorgelopen tot ik bij de vogelhut aankwam. Ik besloot hier even te rusten en een boterham en kop koffie te nuttigen. Voordat ik me goed en wel in de hut had gesetteld, vloog er een Reiger voorbij, die je in dit gebied dus niet zomaar voorbij kunt laten gaan. En wat bleek: het was inderdaad weer een Purperreiger! En zo had ik er deze keer weer 1 te pakken. Nadat de Reiger voorbij was gevlogen, ben ik in de hut gaan staan en heb rustig m’n koffie opgedronken. Tot mijn verbazing landde er een Torenvalkje in een boompje vlak voor de hut. Ik kon mooi wat plaatjes maken tot het moment dat een Kievit de Valk ook in het oog had gekregen. De Kievit maakte verschillende duikvluchten richting de Torenvalk en deze begon steeds moeilijker te kijken. Na de 3de of 4de aanval leek hij er genoeg van te hebben en koos hij het luchtruim om in de verte te verdwijnen.
Daarop ben ik Zederikkade weer afgelopen richting het zuiden, richting de Vlietmolen. Opeens hoorde ik een rauw kreet en vloog er een Purperreiger vlak aan me voorbij. ZO goed had ik hem nog niet gezien! Wat een beauty! Ik kon hem blijven volgen in de lucht en zag dat hij niet ver van de molen landde in een weiland. De plek was te herkennen aan een hek dat er vlakbij stond en ik ben snel verder over de kade gegaan. Ik ben alleen nog gestopt voor een Snor en Rietgors en kwam toen aan ter hoogte van de plek waarvan ik dacht dat de Reiger zou moeten zitten. Het kostte me toch wat moeite om hem te vinden, maar ik kreeg hem in beeld en daarmee had ik de Purperreiger dus ook op het land. Helaas zat hij wel wat ver weg, maar goed ik had hem dus. Maar op een gegeven moment vloog de Reiger op en kwam richting mij! Ik bleef stokstijf staan en zag dat hij niet ver voor mij een bocht naar rechts maakte en zo parallel aan de kade kwam te vliegen. Nu kon ik hem helemaal mooi vastleggen! Maar toen hij weer niet ver van me landde en rustig Reigerdingen ging doen, kon ik de foto’s maken waar ik zo op gehoopt had: een prachtige Purperreiger in een bloemrijk weiland… Een plaatje!
Na genoeg foto’s gemaakt te hebben, ben ik weer rustig verder gegaan en heb het hele rondje afgelopen. Heel leuk om te zien was dat de Wilgen aan De Lakerveldse Molenkade behoorlijk in het blad stonden en in de onderbegroeiing stond het Fluitekruid in bloei. In het gebied tussen De Lakerveldse Molenkade en de Zederikkade hoorde ik deze keer verschillende Sprinkhaanzangers zingen. Maar zoals het wel vaker gaat bij deze soort, kreek ik hem niet in beeld. Daarop ben ik maar doorgelopen, ook omdat de lucht steeds dreigender werd. Weer aangekomen bij de Zwarte Sterns kolonie begon het dan ook te regenen en na de laatste plaatjes van deze soort geschoten te hebben, ben ik weer naar de auto gelopen en naar huis gereden.
Oh, oh, wat is de Zouweboezem een ontzettend leuk gebied! Ik heb weer een heerlijke dag gehad en weer een nieuwe soort mogen vastleggen. Als je dan ook nog het geluk hebt een Roerdomp of Purperreiger te zien, mag je wel zeggen dat je dag geslaagd is. Dus dat doe ik dan ook!
