Na de afgelopen 3 maanden 5 keer naar oa de Arkemheense Polder te zijn geweest, had ik wel heel veel zin om weer eens ergens anders heen te gaan. De Polder is eigenlijk altijd de moeite waard, maar zo heel af en toe… De afgelopen 2 jaar ben ik in de mei maand naar het noorden getogen om het Fochteloërveen te bezoeken en daar had ik eigenlijk wel weer heel veel zin in. Wie wil er nou niet jagende Boomvalken, zingende Spotvogels of blatende Watersnippen zien?
Een klein nadeel van het Veen is natuurlijk wel dat je er een stukje voor moet rijden, en als je dus iets uit je dag wil halen moet je vroeg vertrekken. Omdat het een kleine 2 uur rijden is, zat ik om 5 uur in de auto en ben vol goede moed vertrokken. De weersvoorspelling was redelijk, dus dat zou ook goed moeten komen. Rond 7 uur reed ik het gebied binnen en ben ik als eerste even gestopt bij de schuilhut. Eigenlijk heb ik daar nog nooit heel interessante dingen gezien, maar het zou zo maar de eerste keer kunnen zijn… Maar helaas: op het water voor de hut was alleen een prachtige weerspiegeling van de lucht te zien. Gelukkig zaten er wel verschillende Boerenzwaluwen wat altijd gezellig is. Ik ben vrij snel weer doorgereden en kwam tot mijn grote genoegen verschillende Reeën tegen. Ik had er al 1 gezien vanuit de auto voordat ik het gebied echt inreed, maar was niet in de gelegenheid geweest deze vast te leggen: hij bleef maar voor me uit lopen en dook achter een struikenhaag de weg af. De dieren die ik nu zag, zaten verder weg en bleven dan ook rustig staan en liggen. Prachtige verschijningen! Altijd een genot om ze tegen te komen.
Ik had bedacht dat ik deze keer het Veen eens de andere kant op zou afwerken. Ik wilde eerst naar het einde van de weg doorrijden, kijken of er Boomvalken en misschien Libellen zouden zitten op de dijk waar ik beide eerder had gezien. Natuurlijk moet je over deze weg heel rustig rijden want er kunnen hele mooie waarnemingen vanaf gedaan worden. Op de draad nét voor het bezoekerscentrum heb ik eerder al Tapuiten en Paapjes gezien. Nu zat er een Grasmus volop te zingen en pikte ik hem even mee. Bij aankomst op de de dijk bleek dat je er niet meer echt op mocht. Dat was wel heel jammer want ik kon wel zien dat er verschillende Libellen rondvlogen, maar ook logisch aangezien het broedseizoen in volle gang is. Heel kort zaten de Libellen (Noordse Witsnuiten) ook wel aan de goede kant van de afzetting, maar deze bleven niet lang genoeg zitten om te kunnen fotograferen. Terwijl ik daar zo naar aan het kijken was, hoorde ik achter me, aan de overkant van de weg, een heel bekende en heerlijk zang: een Spotvogel leek in een struweel zijn zomerpaleis gevonden te hebben en zat volop te zingen! Geweldig, maarre… Hij liet zich nauwelijks zien! Je zou denken dat hij met zijn gele kleur wel iets op zou vallen tussen het jonge groen van de Berk, maar dat viel dus behoorlijk tegen. Ik denk dat ik er zeker een half uur heb staan staren voor ik hem eindelijk zag, maar ja: dan is je dag ook meteen goed! Het lukte me zelfs om mooie plaatjes te maken en daarmee had ik dus al 1 doel bereikt! De Spotvogel was niet de enige die mijn aandacht trok en me een hele tijd bezig hield. Er vlogen ook Gierzwaluwen laag over en voorbij en tja, dan kan ik niet anders dan te proberen deze prachtdieren ook vast te leggen. Als dan ook nog een Bruine Kiekendief even een flyby maakt, gaat het helemaal de goede kant op.
Na een uur op deze plek bezig te zijn geweest besloot ik het “Paapjesrondje” te gaan doen. Ik ben dus weer rustig teruggereden tot de parkeerplaats bij het fietspad en ban vanaf het fietspad rechtsaf gegaan het paadje in. Al snel werd ik opgehouden door een heel bekende zang. Een Blauwborst zat volop te zingen, ongeveer op de plek waar ik hem het vorige jaar ook gezien had. Ik kreeg hem heel aardig in beeld, waarbij maar weer blijkt dat fotograferen in de winter of heel vroege voorjaar bij gebrek aan blad toch wel makkelijk is… Ook trof ik weer een Grasmus en hoorde ik in de verte een Roodborsttapuit zingen. Deze zat ver weg in het “Paapjesterrein” (het zijn tenslotte beide Saxicola’s…) bovenin een Vliegden zijn territorium af te bakenen. Nou ben ik ook bezig vogelgeluiden te verzamelen om op deze site bij de soorten toe te voegen en heb ik van deze enthousiaste zanger een opname gemaakt om daarvoor te kunnen gebruiken. Na opnieuw een flyby van een Bruine Kiekendief, vond ik ook mijn favoriete Paapjes in hun gebiedje. Zoals wel vaker bleven ze nu ook op afstand, maar ik was blij ze weer te zien. Het voorjaar is niet compleet zonder Paapjes! Omdat ze wat verder weg bleven en ik meer wilde zien, ben ik verder gelopen om het grote rondje te vervolgen. Op het Veen zat aan beide kanten niet zo heel veel, maar ik hoorde om verderop volop Veldleeuweriken en ook Koekoeken waren zeer actief. Vrijwel aan het einde van rechte pad, waar het naar links afbuigt om weer naar het fietspad te lopen, hoorde ik een Paapje zingen. Net als de Roodborsttapuit zat deze bovenin een Vliegden volop te zingen. Het lukte me redelijk om hem iets dichter te naderen en ook van hem kon ik een filmpje maken om zijn zang te vangen. Ik was heel blij met het resultaat want hij zong een hele tijd door, er was (eindelijk) eens nauwelijks wind en geen storende geluiden als bladblazers, vliegtuigen of andere mensen…
Het Paapje…
Na de nodige tijd bij dit Paapje te hebben doorgebracht, kwam ik weer uit op het fietspad en ben weer teruggelopen naar de auto. Onderweg zaten opvallend veel Kneutjes en bleken de Veldleeuweriken deze velden uitgekozen te hebben als ideaal biotoop. De lucht werd ook steeds indrukwekkender. Enorme wolkpartijen trokken over, wat mooie beelden opleverde en mooi licht om foto’s te maken. Weer terug bij de auto ben ik weer naar de dijk aan het einde gereden om te zien of er nu misschien wel Boomvalken zouden zijn. Na een tijdje verschenen ze inderdaad ten tonele! Heerlijk om ze weer te zien. Ze bleven wat verder weg, maar dan is het nog steeds een genot om die enorm snelle jagers aan het werk te zien. De wolken bleken niet alleen over te trekken, maar zo af en toe ook iets los te laten en zodoende moest ik een aantal keer schuilen in de auto. Gelukkig stond hij vlakbij de plek vanwaar ik alles goed kon overzien en was het vlot “erin en er weer uit”! Op 1 van die droge momenten pikte ik een Geelgors mee, maar bleek, toen ik de andere kant opkeek, een Bruine Kiekendief een wel heel dichtbije (om hem maar weer te gebruiken) flyby te doen. Ik had haar bij terugkomst op de dijk ook op wat grotere afstand weer weten te vangen, maar nu kwam ze wel heel dichtbij! Wat prachtig! Die zoekende blik, heel indrukwekkend!
Toen de Spotvogel zich niet meer liet zien, de Bruine Kiekendief uit het zicht verdween, de regen de Boomvalken uit de lucht leek te houden, de Gierzwaluwen zich wegscheerden en de Geelgors gevlogen was, ben ik weer in de auto gestapt om als laatste het rondje achter het bezoekerscentrum te maken en nog even bij het uitkijkscherm te kijken. Waar eerst het bankje op het heuveltje stond, stond nu niks meer en was het reikhalzend kijken om te zien of er in de verte iets zat. Een Grote Zilverreiger en Lepelaar stonden gebroederlijk naast elkaar te foerageren. Ook kwam er, gelukkig, een Kraanvogel over gevlogen om een dag in dit gebied te complementeren. Vanaf het fietspad weer richting het bezoekerscentrum zag ik een Ree in het veld. Terwijl we tegenover elkaar stonden, keek ze me aan en kon ik een prachtige foto van haar maken. Een heerlijk moment!
Aangezien er in het gebiedje verder niet heel veel te zien was, besloot ik voor een laatste keer de weg af te rijden. Misschien verschenen de Boomvalken wel weer, of de Spotvogel? Helaas waren deze niet meer te zien, maar de Gierzwaluwen en de Bruine Kiekendief vlogen nog wel een keer voorbij.
En dan komt het moment dat je moet gaan beslissen of het klaar is, of dat je het gevoel hebt dat er nog meer in het vat zit. Ik besloot dat het klaar was. Ik was natuurlijk al een hele tijd op stap en moest ook weer een kleine 2 uur naar huis rijden. Langzaam ben ik de weg door het gebied voor de laatste keer afgereden en hoorde ineens de zang die me een groot deel van de dag heeft beziggehouden. Op een voor hem niet zo fraaie plek, zat een Paapje in een boompje te zingen. Het was een pracht exemplaar met zeer contrastrijke kleuren. Het licht was helaas ook verkeerd, maar ik heb al m’n creativiteit en technische kennis aangewend om deze knapperd vast te leggen! En gelukkig staat hij er heel acceptabel op.
Het was een waardige afsluiting van een heerlijke dag. Wat is het toch een geweldig gebied met een enorme rijkdom aan flora en fauna. Ik ben blij met alles wat ik heb mogen zien en vastleggen en ik hoop er een traditie van te kunnen maken elk jaar in mei hier naartoe te gaan!
