Gelukkig hoeven de vogels geen reisadviezen te volgen en Corona-tests te laten zien en kunnen zich vrijelijk bewegen…
Het is eind april en het begint spannend te worden of mijn reis naar Noorwegen door zal kunnen gaan. Gelukkig zijn de vaccinaties voor het personeel in het ziekenhuis begonnen, mijn rijbewijs zal op tijd verlengd zijn en gaan voorzichtig her en der grenzen een klein stukje open. Noorwegen blijft alleen vooralsnog potdicht…
Maar zoals gezegd: de vogels reizen gelukkig nog wel en zo vond ik dat in de Arkemheense Polder weer meer fraaie vogels zich, tijdelijk of blijvend, gevestigd hadden. Ik werd met name getriggerd door de berichten dat er Zwarte Ruiters zouden zijn. Ik had wel eens mooi foto’s van deze sierlijke waadvogel in de Oostvaardersplassen kunnen maken, maar dat waren exemplaren in winterkleed. Ik zou ze heel graag ook een keer in zomerkleed vastleggen. En daarom ben ik op een vrije middag weer naar de Polder gereden en ben opzoek gegaan naar de Ruiters.
Het weer leek niet per se mee te gaan werken, maar ik vond dat niet zo’n probleem. Het is al vaak genoeg gebleken dat de foto’s bij bewolkt weer veel mooier (van kleur) worden dan wanneer de zon vol aan de helemaal staat te branden. Dan moesten ze vandaag wel héél mooi worden…
Als eerste ben ik naar de oostkant gereden om daar het fietspad over de dijk af te lopen richting verschillende plassen binnendijks. Hier is alleen één probleem aan: je moet een groot aantal rietkragen voorbij en dat lukt me niet zonder te stoppen wanneer ik iets interessants zie of hoor. En laat ik nou heel vaak iets interessants zien of horen… Het begon met Kleine Karekietjes die zich heel behoorlijk lieten horen én zien en kon ik de vogeldag met enkele opnamen van deze ijverige zangertjes beginnen. Enkele Grasmussen, wat eerst altijd frustratiesoorten van me waren, werkten ook prachtig mee. Ik vind het ook steeds mooier om de vogel in z’n omgeving vast te leggen en niet per se in vol ornaat. Dit vertelt vaak meer dan een portretje… Naarmate ik verder liep, liep het aantal vogels ook steeds verder op. Er kwam nog een Visdiefje bij, een Graspieper en tot mijn grote plezier liet ook de Snor zich prachtig horen en zien. Terwijl ik stand te wachten tot de Snor wat vrijer te zien was, scheerden er vrijwel constant Gierzwaluwen over. Misschien was het vanwege het mindere weer dat ze niet hoog vlogen. Het gaf mij in ieder geval de gelegenheid te proberen ze van relatief dichtbij vast te leggen. Maar oh oh, wat zijn ze toch vreselijk snel! Een Koekoek, die zich al wel aangekondigd had, was me ook te snel af, zodat ik alleen nog een achterkantje kon portretteren. Het viel me verschillende keren op dat er regelmatig een groepje vogels vanaf de dijk opvloog en in de bomen aan de overkant van het water ging zitten en daarna weer terugkwam. In eerste instantie was me niet duidelijk wat het waren, maar op een gegeven moment zag ik dat het Gele Kwikstaarten waren. Best vreemd gedrag voor een Kwikstaart: in bomen zitten. Daarom had ik ze in eerste instantie ook niet herkend.
Uiteindelijk kwam ik bij de watertjes aan waar het allemaal om te doen was. Van afstand had ik al gezien dat er inderdaad wat waaders rondwaadde en dus kon ik opzoek gaan naar de verschillende Ruiters. Als eerste wist ik een Ruiter vast te leggen waarvan ik het idee had dat het een Bosruiter was (ook deze waren eerder waargenomen). Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik thuis, bij het zien van de foto’s op een groter scherm, pas zag dat het een Groenpootruiter was. Ik kwam er mede achter doordat ik toch ook de Bosruiter had weten vast te leggen en ik ze dus goed kon vergelijken. Maar het meest blij werd ik misschien toch wel van de 2 Zwarte Ruiters die er inderdaad ook bleken te zitten. Ik ben bang dat het sombere weer ze geen recht doen, maar aan de andere kant was hun prachtige rugtekening nu wel heel mooi te zien!
Na enige tijd, toen ik het idee had dat ik de Ruiters voldoende had weten vast te leggen, heb ik me weer omgedraaid en me weer even op het riet gestort. De Boerenzwaluwen waren weer in groten getale teruggekeerd en waren op een hek druk hun reis aan het evalueren. De Rietzanger leek er het zijne van te denken…
Langzaamaan ben ik weer richting de auto gelopen met oren en ogen wijd open. In een volgende plas zag ik nog een mooie Taling en een koppel altijd sierlijke Kluutjes. Ik vond ook nog een Bosruiter, om de verzameling voor vandaag nog wat uit te breiden, en maakte als laatste nog wat plaatjes van een paar lucht-acrobaterende Kieviten.
Met de auto ben ik vervolgens het binnendijkse gebied afgereden waar ik als eerste een totaal verkleumde Haas vond. Wat een intrieste aanblik! Maar ook de aanwezige Grutto’s en Spreeuwen leken het weer behoorlijk zat te zijn. Om alvast richting huis te gaan, ben ik naar de west-polder gereden om het Nekkeveld af te speuren. Ik vond hier een Lepelaar, die aardig in de buurt bleef, maar ook een Kleine Plevier liet zich heel mooi zien, al keek hij ook licht chagrijnig. Het meest blij op dit stuk werd ik op de weg terug van een Veldleeuwerik die heel mooi bleef zitten.
Daarna heb ik de weg naar huis weer opgezocht en ben gegaan. Ondanks het mindere weer, had toch wel weer een heel geslaagde dag. De Ruiters waren een kado, maar van een aantal andere soorten heb ik best wel weer aardige plaatjes kunnen maken.
Ik ben benieuwd waar ik in juni foto’s van aan het maken ben…
