Schrijven over een dag in een fotohut is best lastig, ook al is het een nieuwe hut die je bezoekt… Misschien was wel het meest spannend hoe ik de hut kon boeken: Wanneer er een hut onverwacht vrijkomt, stuurt Glenn Vermeersch een appje rond en degene die het snelst reageert kan de hut een dag huren. Onlangs had ik binnen 3 minuten gereageerd en bleek ik toch nog te laat te zijn! Er kwam weer een appje van Glenn met het bericht dat Hut 3 vrij was gekomen door een annulering. Aangezien ik al wat voorbesproken had met mijn vrouw over wanneer ik eventueel een dag weg zou kunnen gaan, wist ik dat het de 25ste zou moeten kunnen. Ook wilde ik heel graag een keer naar Hut 3 om 2 redenen: ik was nieuwsgierig naar de hut omdat ik deze nog niet eerder bezocht had én ik was natuurlijk benieuwd naar wat er allemaal zou verschijnen, aangezien de hut in een interessante omgeving zou liggen. Toen het berichtje dus kwam, heb ik alleen “Ik!” terug ge-appt en kreeg ik de bevestiging na een minuutje dat ik nu wel op tijd was! Ik kon naar Hut 3!
Via de mail had Glenn de nodige instructies doorgegeven: hoe laat ik de sleutel kon halen, waar de hut te vinden was, etc. De sleutel moest ik ophalen bij Glenn zelf en dat kon vanaf 6 uur. Om er precies om 6 uur te kunnen zijn, zou ik om 10 over 4 moeten vertrekken, en dat mocht niet… Er gold nog steeds een avondklok, wat betekende dat je pas vanaf half 5 de weg op mocht. Ik vond het wel jammer van het klein half uur, maar het scheelde ook weer slaap… Klokslag half 5 zat ik in de auto op weg naar België. Het was heerlijk rustig op de weg (het was vroeg én mei-vakantie) en ik kon lekker doorrijden. Hierdoor kon ik zelfs de verloren tijd inlopen en was om 5 over 6 bij Glenn. Ik heb snel alle spullen gepakt (emmertje met voer en sleutel en grondstatief) en ben weer vlug in de auto gestapt om in 20 minuten naar de hut te rijden. Gelukkig vond ik het in 1 keer en was het maar een klein stukje lopen vanaf de auto naar de hut, zodat ik om iets over half 7 klaar zat en het spektakel kon beginnen!
Toen ik mij op de vogels wilde storten, werd ik wel even opgeschrikt door wat gerommel onder/in de hut. Even later zag ik de veroorzaker van het geluid wat een Bruine Rat bleek te zijn die ook zijn graantje aan het meepikken was. Het bleken er in ieder geval 2 te zijn en daar begon de fotosessie dus mee… Gelukkig kwamen al snel ook de vogels op het voer af en kon ik wat gaan proberen met instellingen en composities. Ik vond het erg leuk dat er ook een groep Spreeuwen zich rond de hut ophield. Vroeger zaten er verschillende Spreeuwennesten in de huizen bij ons in de buurt en daarom was ik al van jongs af aan vertrouwd met deze heerlijke vogels. Helaas kom ik deze mooie druktemakers niet heel vaak meer tegen (om te fotograferen), dus dan is het erg leuk als ze zich een keer goed laten zien.
Op de site van Glenn had ik kunnen zien dat er ook wat meer bijzondere soorten bij deze hut gezien waren en dat is natuurlijk toch een beetje waarop je hoopt. Het hoeft niet om je dag te doen laten slagen, maar het helpt wel… Dit bleek helaas een dag waarop de gehoopte soorten het lieten afweten. Kwikstaartjes heb ik mooi kunnen vastleggen en zelfs een Roodborsttapuit liet zich kort even zien, maar het leek toch dat de harde wind en de koude een beetje roet in het eten gingen gooien en dat daardoor veel vogels zich waarschijnlijk in de beschutting ophielden.
Wat uiteindelijk mijn dag het meest gemaakt heeft, was een Boomkruipertje die zich vaak heel mooi liet zien. Na enige tijd zijn gedrag wat bestudeerd te hebben, kwam ik er achter dat hij zijn nest in een boom aan de zijkant van de hut leek te hebben. Regelmatig ging hij er met een houtwormpje heen en toen ik wat beter keek, bleek hij daarmee zijn vrouwtje te verwennen. Op een serie foto’s is te zien dat dat niet altijd goed ging…
Op een bepaald moment komt dan het moment dat je de beslissing moet gaan nemen: ga ik naar huis of blijf ik zitten in de hoop dat… Ik besloot om 4 uur te vetrekken. Het was mooi geweest en ik had niet de indruk dat het beter zou gaan worden. Toch een beetje teleurgesteld ben ik dus vetrokken en heb de spullen weer bij Glenn afgeleverd. Het was een mooie kans om iets moois te kunnen zien, maar soms pakt het iets anders uit… Toch wel blij met een aantal resultaten, kijk ik terug op de dag. Misschien heb ik een volgende keer iets meer geluk…
ps: Nadat ik Glenn had laten weten dat ik weer richting huis vetrokken was en dat het rustige dag was geweest, antwoordde hij dat al een tijdje degenen voor mij dezelfde ervaring hadden gehad. Het blijkt toch een bijzonder voorjaar te zijn…
