Het is koud, maar het is Lente! De temperaturen en de wind zouden anders kunnen doen vermoeden, maar het begint toch echt wel Lente te worden. En dat is natuurlijk een zeer legitieme reden om er weer eens op uit te gaan. Zoals ik al verschillende keren geschreven heb, is de Arkemheense Polder altijd wel een goede plek om heen te gaan, in elk jaargetijde. Het gebied is zo gevarieerd, dat je er de verschillende Rietzangertjes (mijn favorieten), prachtige Eenden (ook favorieten), steltlopers (favoriet) en bijvoorbeeld Zwaluwen (behoorlijk favoriet) kunt treffen.
Om er weer eens een echte vogeldag van te maken, ben ik weer eens op tijd op uit gegaan om de vogels bij hun eerste activiteiten te zien. Ik was rond half 7 ter plaatse en ben eerst richting het gemaal gereden. Ik wilde daar de rietkraag aflopen om de aanwezige zangertjes te kunnen zien én horen! Bij de splitsing naar links, richting het gemaal, begon het goed met een Rietzanger. Als dit de toon zou zetten, werd het een prachtige dag! In de weiden langs de weg bleken ook verschillende Gele Kwikstaarten te zitten. Zij waren dus ook weer terug en kleurden de Lente met hun prachtig geel. Bij de parkeerplaats bleek niet zo heel veel te zitten en ik besloot mijn wandeling te beginnen. Aangezien ik een nieuwe microfoon had aangeschaft, wilde ik ook gaan proberen verschillende zangen op te nemen en deze dan te gebruiken voor de site. Toen ik wat verder gelopen had, bleek ik in Kneuen-gebied te zijn aangekomen. Ik hoorde ze overal zangen en roepen en ze lieten zich ook regelmatig goed zien. Ik heb geprobeerd wat opnamen te maken, maar de wind was een grote stoor-factor. Ook de zang van een Blauwborst (die ook wel erg ver weg zat) heb ik opgenomen, maar bleek verwaaid… En dat ondanks de “dead-cat”… Ik besloot maar weer terug te gaan naar de auto en dan naar de andere kant van de polder te rijden om te zien wat ik daar zou vinden. Ik werd nog even opgehouden door 2 dappere Rietzangers die af en toen een poging deden bovenin het riet te gaan zitten, maar meer de dekking onderin zochten…
Mijn eerste stop aan de Puttense kant was aan het begin van het fietspad wat parallel loopt met de Zeedijk. Je kijkt vanaf de dijk uit over een soort kanaaltje, een afgescheiden stuk van het Nuldernauw, met aan weerszijde rietkragen en aan de overkant daarachter bosschages. In deze rietkragen zat vorig jaar nog een Grote Karekiet en had ik heel mooie Braamsluiper gespot. Deze 2 verwachtte ik nu nog niet, maar er kon genoeg ander fraais zitten. Het begon al meteen mooi met een aantal Kneutjes. Deze mooie vogeltjes doen het bijzonder goed in de Polder, lijkt het, en ik kon ook nu weer een filmpje maken waarbij het geluid nu beter was (al werd de Kneu enigszins overstemd door een Rietzanger). Alles wat ik hoorde hield zich enorm verscholen in het riet, waarschijnlijk door de aanhoudende harde wind, en daarom bedacht ik maar een stukje vanuit de auto te gaan doen en ben ik weer verder gereden, de polder in.
In de slootjes haaks op de weg en op de dijk in de verte, vond ik op grote afstand toch weer een Watersnip. En wat ik ook al vaker geschreven heb: met een Watersnip is je dag gemaakt! Hij zat wel weer wat ver, maar goed, ik heb er toch weer één gezien. De Brandganzen en de Slobeenden zaten ook ver ik ben weer verder gereden met het idee om op mijn vaste keerpunt te keren en weer naar het andere gemaal te rijden. Toen ik weer terugreed, ben ik gestopt voor een Grutto (die niet mooi wilde gaan staan), maar viel mijn oog ineens op een klein, bruin rondscharrelende vogel… Een Watersnip zat langs de sloot aan de kant van de weg. Bijna te dichtbij om hem goed op de foto te krijgen! Wat een traktatie! Ondanks mijn aanwezigheid bleef hij maar peuren naar voedsel waarbij hij een aantal keer een worm naar boven haalde. Heel even werd ik afgeleid door enkele Kemphanen, al aardig op kleur aan het komen, maar nam ik nog even de tijd om het Snipje in alle mogelijke posities vast te leggen. Bij 1 foto van recht van voren, is mooi te zien hoe de ogen aan de zijkant van de kop geplaatst zijn. Hiermee moet je wel een enorm blikveld hebben…
Na zo’n 5000 foto’s geschoten te hebben, waar er thuis dan verrassend weinig van overblijven, ben ik verder teruggereden en moest ik nog even stoppen voor een Zomertaling. Ondanks de bescheidener kleuren vind ik deze Taling misschien nog wel mooier dan de Winterse variant. Daarna weer verder en nu even de weg richting de snelweg. Daar zat een eenzame Boerenzwaluw op een paaltje een beetje te zitten en voor zich uit te zingen. Ik heb een foto gemaakt van het diertje in zijn omgeving. Daarop zie je pas hoe klein hij eigenlijk is en daarmee hoe groot hun prestatie om hier telkens weer veilig terug te keren… In de sloot zat een prachtige Fuut. Een beetje een minimale plek voor deze duiker, maar hij leek zich er op z’n gemak te voelen. Hij liet zich in ieder geval mooi bewonderen. Weer terug bij de T-splitsing zag ik weer vanuit m’n ooghoek iets op een grote berg stenen zitten. Meteen de auto geparkeerd en dat was maar goed ook: een wonderschone Tapuit zocht het hogerop en ook hij bleef mooi in de buurt toen ik bezig was in alle mogelijke posities vast te leggen. Ook vliegend heb ik hem kunnen “bevriezen” waarbij op 1 opname de kenmerkende witte stuit goed zichtbaar is.
Omdat de eerste keer langs de dijk niet helemaal bevredigend was, heb ik het fietspad nog maar een keer afgelopen. Weer begon het met een Kneutje, dus ik dacht al dat het hetzelfde zou gaan worden, maar een onrustveroorzakende Bruine Kiekendief doorbrak de trend en ik kon me gaan uitleven op buitelende Kieviten en baltsende Tureluurs. Zij hadden het aardig met elkaar aan de stok en er werd zo wild op elkaar ingevlogen dat een Kleine Plevier, die in eerste instantie leek te willen bemiddelen, er geschrokken vandoor ging. Ik zag ook nog een Tjiftjafje die zich als een echte rietzanger in het riet had genesteld en vandaaruit zijn bescheiden, maar niet minder enthousiaste, zang liet horen. Gelukkig liet ook een Snor zich nog even zien. Ik heb verschillende van deze (favoriete) zangers gehoord, maar kreeg er niet 1 in beeld. Bij het sluisje was er uiteindelijk 1 die zich tussen het riet liet zien. Ideaal was het echter niet.
Omdat ook het rietgebied bij het gemaal nog niet helemaal had gebracht waarop ik gehoopt had, ben ik daar ook weer even naar teruggereden. Het leek er niet beter op te zijn geworden: Een Rietzanger was alleen verscholen onderin het riet te zien en ook een Blauwborst volgde die tactiek. Totdat…: Er moet natuurlijk ook gegeten worden en de Blauwborst kwam uit zijn dekking en ging in het gras langs de dijk op zoek naar voedsel. Hierbij stoorde hij zich blijkbaar totaal niet aan mij en kwam een heel eind bij me in de buurt. Kreeg ik deze voorjaarsgigant (ook favoriet) tóch nog even mooi in beeld! Uiteindelijk heb ik afgesloten met een koppeltje Rietgorzen. Deze rietbewoners zijn altijd aanwezig en niks te beroerd om zich te laten horen en zien. Echt dankbare vogeltjes voor als je dag minder geslaagd zou dreigen te worden…
Maar mijn dag was zeker wél geslaagd. Prachtige Kneutjes, de Watersnip en Tapuit en de Boerenzwaluw om er maar een paar te noemen. Alles dus eigenlijk. De Arkemheense Polder is écht een gebied waar je als vogelaar je hart op kunt halen. Elke keer anders, maar elke keer de moeite waard!
