5 maart
Op 30 maart 2011 was ik op IJsland. Die reis was niet bedoeld als vogelreis, dus ik had geen vogel fotografiespullen bij me. Alleen mijn camera en de “vakantielens”. Helemaal laten kon ik het niet en ik heb met die lens toch nog Raven weten vast te leggen en een Sneeuwgors…
Elke winter verschijnen er foto’s van IJsgorzen, Strandleeuweriken en ook van Sneeuwgorzen. Deze soorten worden vaak aan de kust waargenomen en schijnen goed te fotograferen te zijn. Nadat ik de foto’s op internet had gezien en ik zag mijn foto uit IJsland, kreeg ik toch het idee om mijn geluk ook eens aan de kust te gaan beproeven.
De vogels worden op verschillende plekken waargenomen, maar één plaats fascineerde me toch wel: de “Kwade Hoek” in Zuid-Holland.
Ik heb via het internet van alles nagekeken: natuurlijk waar ik moest zijn, parkeerplaats en waar je kon lopen. Nadat ik dat alles wist ben ik ’s ochtends rond half 8 vertrokken. Wanneer je Rotterdam éénmaal achter je hebt gelaten, ben je er snel. Om ongeveer half 10 vond ik de plaats waar ik de auto kon neerzetten en ben naar de ingang van het gebied gelopen. Dat was best nog wel een stukje en ik was dan ook blij toen ik er uiteindelijk was. Een beetje teleurgesteld was ik wel: er lag een keurige parkeerplaats bij welke ik dus niet gevonden had op het internet. Ik had op de site van natuurmonumenten moeten kijken…
De Kwade Hoek…
Vanaf die parkeerplaats moet je een stukje omhoog, de eerste duinen over. Vanaf daar heb je al een beetje uitzicht over het gebied. Achter de duinen lag een gebied met struiken met enorme plassen en modderpoelen over het pad. Toen ik deze ontberingen had doorstaan, kwam ik bij de volgende duinen en kreeg uitzicht over zee.
Ik had gezien dat veel vogels waargenomen werden in de noordoost hoek van het gebied en ik ben dus door de duinen in die richting gelopen. Overal om me heen hoorde ik de Veldleeuweriken. Het was de eerste warme, zonnige dag van het jaar en het leek dan ook of ze hier op gewacht hadden. Helaas waaide het wel behoorlijk hard, zodat de Leeuweriken en hun zang veelal vervlogen… Terwijl ik daar rondliep hield ik ogen en oren goed open: ik wist eigenlijk niet zo goed hoe en waar ik de Gorsjes en Strandleeuweriken zou kunnen zien. Nadat ik half uur gelopen had, zag ik opeens een vlucht kleine vogels. Ze landden een stukje verderop en ik ben voorzichtig naar ze toegelopen en kon met de verrekijker zien dat het een groepje Sneeuwgorzen was! Heel onverwacht en behoorlijk snel had ik ze dus gevonden. Nog voorzichtiger ben ik hun kant op gegaan. Toen ik op fotografeerafstand was, ben ik begonnen met foto’s te maken: dan had ik alvast iets… Als ik wat foto’s gemaakt had, sloop ik weer een stukje dichterbij en zo ging het even door. Opeens leken ze ergens van geschrokken, ik had de indruk niet van mij, en vlogen ze op om richting het strand te gaan.
Sneeuwgorzen in de Kwade Hoek…
Ik had ze weten vast te leggen, maar zo mooi als ik op internet had gezien…
Ik ben even een boterham gaan eten en tot mijn verbazing en geluk kwamen na zo’n kwartier de Gorsjes weer terug! Ze landden op dezelfde plaats waar ze eerst zaten, zodat ik ze van minder ver hoefde te benaderen. Ook nu lukte het weer steeds een stukje dichterbij te komen en begonnen de plaatjes er op te lijken. Kleine noot van kritiek…: eigenlijk was het iets te zonnig…
De hele groep bleef uiteindelijk ongeveer een kwartier zitten, druk foeragerend en rondhuppend/rennend. Ik kon ze heel mooi bekijken en zag duidelijk dat het zo’n 4 mannetjes en 4 vrouwtjes waren.
Ik heb me langzaam weer teruggetrokken, verder benaderen wilde/durfde ik niet: ik wilde ze niet verstoren, en ben verder naar het Noorden gelopen in de hoop de IJsgorzen en/of Strandleeuweriken nog te zien. Ik kwam uit bij de punt van het gebied waar ik in de verte langs de waterlijn verschillende Strandlopertjes en Smienten zag. Ook hier ben ik niet dichter naartoe gegaan om ze niet te verstoren en ik ben in de duinen gaan zitten om weer iets te gaan eten.
Een Torenvalkje was op hetzelfde idee gekomen en was op een paaltje in de verte zijn lunch aan het verorberen. Even later vloog hij op voor het toetje en ving ik hem al biddend, opzoek naar de volgende prooi. Ik ben weer richting de uitgang gegaan, al speurend naar de andere soorten. Helaas heb ik deze niet gevonden (de dagen voordat ik ging, had ik al gezien dat ze niet meer waargenomen waren, maar je weet maar nooit… De dagen erna waren ze er ook niet meer, dus ik vermoed dat het een staaltje: net te laat was…). Wel zag ik heel hoog een Blauwe Kiekendief vliegen en zongen de Veldleeuweriken nog steeds. Ik had besloten naar Zeeland door te rijden om m’n geluk daar nog even te beproeven.
Torenvalkje aan de lunch…
Na een klein half uur rijden was ik daar en het viel me eigenlijk meteen op dat het rustig was met vogels en vogelaars. Bij de vaart waar ik van de winter het IJsvogeltje nog gezien had, was nu een Blauwe Kiekendief aan het jagen. Even later ging zij verder met jagen boven het veld waar ik naast stond en kwam ze behoorlijk dichtbij. Toen ze weer verder vloog, ben ik doorgereden naar de Plompetoren, maar zag onderweg nog steeds niet zo veel. Ik begon te twijfelen of dit uitstapje wel zinvol was, maar toen ik bij de Toren aankwam, zag ik een fotograaf een (het) Torenvalk vrouwtje vastleggen en ik heb ook een poging gedaan. Helaas vloog ze vrij snel weg en had ik niet de mooiste plaatjes. Ik had nog wel iets tijd en ben dus weer richting het binnendijkse gebied gereden, in de hoop Patrijzen te vinden. Ook deze vond ik niet, maar zag wel weer de Kiekendief aan het jagen in een ander veld. Ik heb de auto daarlangs gezet en de Kiekendief kwam zowaar steeds dichterbij! Vanwege het licht, en de toch nog steeds redelijke afstand, zijn het niet de allermooiste foto’s geworden, maar ik was heel blij deze soort weer eens aan het werk te zien en weer vast te kunnen leggen. Weer terug naar de Plompetoren. Weer een rondje gereden en toen ik weer op dezelfde plek uitkwam, zag ik in het water aan de andere kant van de weg een Wintertaling. Toen ik daarvoor de auto iet wilde bijdraaien, keek ik even naar voren en zag het Torenvalkje op nog geen 5 meter van me vandaan op een paaltje zitten! Hier de auto iets voor bijgedraaid, ze bleef zelfs zitten, en mooie foto’s van haar kunnen maken, zelfs een paar portretjes. Ik meen me te herinneren dat ze in et veld dook, ik weet het niet meer precies, ik heb me verder toegelegd op de Wintertaling. Terwijl ik hier mee bezig was (mager resultaat), streek er een vlucht Puttertjes neer in de boom waar stond. Camera weer binnenboort, alles de andere kant op en hier op gericht. Na een tijdje vlogen ze naar de dijk en gingen ze daar op de grond foerageren. Weer wat foto’s kunnen maken, maar het meest blij werd ik toen ze op een rijtje op de draad gingen zitten: een prachtig plaatje!
Omdat het licht afnam en ik nog een lange weg voor de boeg had, ben ik hierna maar gegaan. Het was een geweldige (warme) Maartse dag, met geweldige resultaten. Je hoeft niet helemaal naar IJsland om de Sneeuwgors te zien, doen we dat maar voor weer andere soorten…
