De eerste keer dat ik een Steltkluut zag, was op een korte vakantie in de Camarque. We waren daar om wat bij te tanken en in die periode was ik niet zo met vogels bezig. Toch besloten we op een dag het Parc Ornithologique du Pont De Gau te bezoeken en ik weet nog dat ik het er enorm naar m’n zin had.
Als die vogels eenmaal in je systeem zitten…
We liepen dus rond in het park en ik zag daar verschillende mooie vogels. Verschillende soorten Reigers, Ooievaars, Kluutjes en dan dus de Steltkluut. Deze soort was nieuw voor me en ik herinner me nog dat ik ze wel leuk vond, maar toch…
Gewone Kluutjes vind ik leuk. Ik vind ze sierlijk, maar toch ook een tikje robuust en zeker statig. Steltkluutjes vond ik een beetje overdreven. De hoge pootjes en het pincet-snaveltje. Het woord wat me te binnenschiet is “kinderachtig”. Het slaat nergens op, maar zo was het.
De laatste jaren komen deze Steltlopertjes steeds vaker in Nederland en tegenwoordig worden er zelfs jongen in de zomer gezien en daarmee aangetoond dat ze hier ook broeden. Zoals te raden valt, ben ik nooit actief op zoek gegaan naar deze soort, maar uiteindelijk kreeg ik ze toch ook in mijn vizier. Het was in de Oostvaardersplassen en ik zag ze op grote afstand rondvliegen en vond dat toch wel een heel mooi gezicht. Toen ik iets later toch maar ging kijken of ik ze niet van dichterbij kon zien, waren ze gevlogen.
Het jaar erop kreeg ik de herkansing. Ik kwam weer bij de hut waar ik ze het jaar ervoor ook gezien had, maar nu bleken ze er wel voor te zitten. En nu vond ik het toch eigenlijk best leuk om ze goed te kunnen zien. Het waren 3 jongen en hun ouders en ik vond het dus mooi om ze goed te kunnen bekijken en ze mooi af te beelden. De jongen werkten goed mee, de ouders stonden wat te dutten.
Die moet ik dan nog maar eens wakker zien te fotograferen. Maar dat doe ik dan eigenlijk net zo lief weer in de Camarque…
