Met sommige soorten houd je helemaal geen rekening. Wanneer ik ergens heenga, heb ik bepaalde verwachtingen, soms een beetje hoop ergens op, maar zo af en toe kom ik thuis en blijkt dat ik iets heb meegepikt wat ik niet verwacht had.
Het ultieme voorbeeld hiervan is de Kortbekzeekoet.
Tijdens mijn vogelreis op het Varanger schiereiland, heb ik ook het vogeleiland Hornøya bezocht. Ik had me van tevoren ingelezen en wist ongeveer wat ik kon verwachten (wat toen ik er eenmaal was, totaal niet bleek te kloppen. Zo enorm overweldigend was het wat ik daar zag…). Kort stond er ook iets over de Kortbekzeekoet ( in het Engels Brünnich’s Guillemots, wat ik veel mooier vind…), dat zij in de arctische zeeën voorkomen en op het eiland te zien zouden kunnen zijn. Je moest wel goed opletten: ze zouden er moeten zitten met 500-600 paar tussen 1000den “gewone” Zeekoeten. Het duidelijkste kenmerk/verschil is een subtiele witte streep van halverwege de snavel naar de basis…
Ik heb enorm goed opgelet en geen Kortbekken gevonden.
Toen ik thuis was en de foto’s aan het bewerken was en daarvoor soms wat beter bekeek, bleek dat op een aantal foto’s de Kortbekzeekoet prijkte! Ik heb de foto’s wel uit moeten vergroten en wat vreemd moeten uitsnijden, omdat, letterlijk, de focus niet op deze vogels lag.
Maar goed, ik heb ze dus wel gezien en ben vanaf nu een groot liefhebber van deze soort. En daarom wil ik er voor pleiten dat de naam in het Nederlands veranderd wordt en dat we het vanaf vandaag gaan hebben over de Brünnich’s Zeekoet!
