De eerste keer dat ik me er bewust van was kans te maken een Sneeuwhoen te zien, was toen we in Schotland op vakantie waren. We waren op het eiland Lewis in een B&B in Callenish en de eigenaar vertelde dat er op het eiland Sneeuwhoenders voorkwamen. Het was helaas slecht weer toen wij er waren, wat niet uitnodigde om ze te gaan zoeken. De eigenaar van de B&B had ook al gezegd dat ze zeer moeilijk te vinden zouden zijn, dus heb ik me er maar nooit aan gewaagd.
Tijdens een vogelvakantie in Noorwegen, 7 jaar later, was ik ineens weer in de buurt. Op het Varanger schiereiland komen 2 Sneeuwhoenders voor: Het Moerassneeuwhoen en het Alpensneeuwhoen. De kans de eerste soort te zien was redelijk groot: ze waren te vinden aan de kust en aten scheuten en knoppen van de kleine Berken die daar groeien. De tweede was lastiger omdat deze in het binnenland van het schiereiland te vinden is en dit was niet te bereiken door de enorme hoeveelheid sneeuw dat er lag.
Tijdens een korte excursie vonden we inderdaad het Moerassneeuwhoen, en daarmee ook een klein beetje het Schots Sneeuwhoen (Lagopus (lagopus) scotica) en was de cirkel weer rond en de frustratie van toen vergeten.
Deze vogels zijn werkelijk een genot om naar te kijken en even moeilijk te vinden… Maar deze keer zaten de omstandigheden mee en werkte de schutkleur nét niet voldoende… Ik hoop ze een keer in de lente te zien en dan maakt het me niet uit welke het zal zijn: ik vind ze allemaal even mooi!
