Bladzijde 67 van Vogels in West-Europa was er ééntje die ik kende maar altijd snel voorbij bladerde. Er stonden 2 Eidersoorten op en ik was er van overtuigd dat ik deze nooit zou zien. Op de bladzijde daarvoor stond de “gewone” Eider(eend) en deze kende ik alleen van een bezoek aan Schiermonnikoog, dus laat staan dat ik vogels uit het hele hoge noorden ooit zou zien!
Naarmate ik ouder werd en sommige zaken beter begreep, was ik er nog steeds van overtuigd dat ik deze prachtige vogels nooit zou zien. De foto’s in het boek lieten het eigenlijk ook wel zien: matige plaatjes, dus waarschijnlijk leefden ze ook nog eens midden op de toendra en waren ze sowieso niet te bereiken.
Pas toen ik me meer ging bezighouden met fotograferen en daarom eens ben gaan uitzoeken wat er aan fotoreizen te koop was, kwam ik tot de ontdekking dat de arctische wereld wél bereikbaar was en dat aan het einde van de winter daar, de specifieke soorten wél te vinden zijn! Ik ben me er meer in gaan verdiepen en zo kwam het dat ik 29 maart 2017 oog in oog stond met een koppeltje Stellers Eiders! In een aantal havens rondom het Varanger Schiereiland zijn deze prachtige dieren te bewonderen. En dat heb ik dan ook uitvoerig gedaan.
Van met name deze Eider vond ik de naam ook fascinerend, omdat ik andere, bijna illustere dieren die door dezelfde naamgever zijn ontdekt (Georg Wilhelm Steller, een Duits/Russische ontdekkingsreiziger), kende waarvan de Stellers Zeearend en Stellerzeeleeuw wel tot de verbeelding spreken.
En de Stellers Eider doet dat nu dus helemaal. Een prachtige soort dat in de koude wateren van het hoge noorden leeft en overleeft.
En ik prijs me een gelukkig mens dat ik ze heb mogen bewonderen!
