De Woudaap, of Wouwaap zoals hij vroeger volgens mij ook wel genoemd werd, heb ik altijd gezien als een oer-Hollandse vogel van de uitgebreide rietvelden, langs in de wind zwoegende molens. Ik weet niet zeker waar dit beeld vandaan komt, misschien van de schoolplaten van dhr. Koekoek waarvan er inderdaad op mijn lagere school een paar hingen. Of door de naam van de molen waarin Kees woonde, een vriend van Hielke en Sietse uit de boeken “de Kameleon” van H. de Roos, welke boeken ik verslonden heb. Wel weet ik dat ik het Woudaapje nooit in Nederland gezien heb.
Ik kende hem van de boeken en het leek me zo fantastisch er eens eentje door het riet te zien bewegen, acrobateren beter gezegd. Maar het mocht niet zo zijn.
Ik moest wachten op een vakantie in Andalusië voor ik het Woudaapje zag. In een onooglijk natuurgebiedje, ingeklemd tussen de stad Motril en een industrieterrein, stikte het van de vogels. Watervogels en vele anderen waaronder het Woudaapje. Met name het vrouwtje lied zich goed zien, maar gelukkig deed het mannetje ook heel even mee. Hem heb ik inderdaad het riet in zien klimmen waarbij het beeld, op de molens na, aardig klopte. Het vrouwtje deed enorm haar best op een mini Roerdomp te lijken, maar ja, dat zit natuurlijk ook in hun naam: I. minutus.
Ik hoop het Woudaapje toch nog wel een keer in Nederland te zien met een molen op de achtergrond. Het zou voor mij de ultieme Woudaap beleving zijn en mooie herinneringen naar boven brengen van mijn lagere school…
