Velduilen had ik nog nooit gezien. In de omgeving waar ik vandaan kom, zaten er geen en tijdens de verschillende vogelkampen naar Schiermonnikoog kan ik me niet herinneren dat ik er ooit één zag.
Gelukkig is dat hiaat opgevuld toen ik het fotograferen een beetje serieuzer opgepakt had en tot 2 keer toe naar Zeeland ben afgereisd, toen bleek dat ze zich daar ophielden in de Koudekerksche Inlaag. Op Birdpix kwamen de meest fantastische foto’s voorbij en het leek of het een kwestie van afreizen en fotograferen was.
Dat bleek dus niet helemaal het geval, maar goed: de tweede keer dat ik er naartoe ben gereden was het raak. omdat ik toen nog niet de spullen had, die ik nu heb, waren de resultaten niet allemaal even goed.
Niet zo goed als de Velduil verdient. Wat een prachtige vogel met z’n felgele ogen en fantastische schutkleuren. Maar goed ze staan er op en dat is voor nu het belangrijkste. Ik wil heel graag de uitdaging aangaan ze met m’n huidige apparatuur, en dan écht in volle glorie, af te beelden.
Maar eigenlijk is dit al te veel tekst. Ik stop en ga naar de foto’s kijken. Deze zeggen genoeg…
