TJUUluu, TJUUluuluu: De Tureluur doet zijn naam eer aan. Tijdens mijn eerste bezoek aan de wadden, op Schiermonnikoog, zaten er volop Tureluurs en Scholeksters die ons op weg naar de Jeugdherberg, al roepend, begeleiden. Om tureluu… van te worden… Nee hoor, juist niet. Ik vond het fantastisch. Het geluid hoorde helemaal bij het voorjaar en bij de omgeving.
Ik kom de Tureluurtjes nu ook vrij regelmatig in het binnenland tegen en wanneer ik ze dan weer hoor, ben ik weer even terug op Schier… Heerlijk!
Ik vind het ook hele stoere vogeltjes (ik zeg bewust vogeltjes, omdat ze eigenlijk heel klein zijn. Toen ik ze vroeger in de boeken zag, was ik er altijd vanuit gegaan dat ze lang waren, zo op die steltjes. Dat blijkt dus niet zo te zijn…). Ik ben ze namelijk ook regelmatig in de winter tegengekomen, in de sneeuw en op het ijs, waar ze zich ook lijken te redden. Dat is toch wel écht een ander beeld dan in het voorjaar. En wat ik ook stoer vind, is dat ze ook de zee trotseren om voedsel te zoeken.
Kortom: je ziet op veel verschillende plaatsen en op veel verschillende momenten, op veel verschillende omstandigheden. En dat vind ik leuk, want de Tureluur is een ontzettend leuk vogeltje en waar ik hem ook zal zien, ik zal zeker proberen hem op z’n best af te beelden en onderwijl terugdenken aan Schier…
