Wat heb ik toch een spijt dat de Tuinfluiter zijn naam niet iets meer eer aandoet. Hoe zou het zijn als ze daadwerkelijk bij je in de tuin zouden komen zitten en in het voorjaar hun prachtige zang door je tuin lieten schallen? Dat zou fantastisch zijn!
Helaas doen ze dit niet, in ieder geval niet in onze tuin. Ik moet het dus hebben van de ontmoetingen buiten. En dat maakt het dus lastig.
Ik was ervan overtuigd dat ik de zang van de Zwartkop en de Tuinfluiter uit elkaar kon houden en wist precies waar ik wie hoorde. Zo stond ik op een dag in een schuilhut in de Oostvaardersplassen waar een Zanger veel zat te zingen. Ik wist zeker dat het een Zwartkop was (ik herkende tenslotte zijn zang) en nam stelling om deze vogel mooi te kunnen afbeelden. Na een redelijk lange tijd, en dus de gelegenheid nóg meer overtuigd te raken van mijn kennis van de zang, zag ik een Tuinfluiter door de struikjes kruipen met strootjes in zijn snavel en af en toe zingend. Ik had het dus helemaal mis!
Wel was ik ontzettend blij dat ik hem mooi te zien kreeg, want zo vaak doet de gelegenheid zich niet voor.
Het vervelende is wel dat ik er natuurlijk van overtuigd was dat het een Zwartkop was, zodat ik nu de zangen helemaal door elkaar neig te halen.
Ik zal voortaan dus goed moeten luisteren en het allemaal weer opnieuw moeten leren. Dat is echter absoluut geen straf. Het luisteren naar de zang van én Tuinfluiter én Zwartkop verveelt nooit. Dus ik zal inderdaad blijven oefenen…
ps: saillant detail is wel dat de Zwartkop wél z’n intrek heeft genomen in onze tuin en de tuinen eromheen… Deze moet ik dus goed leren kennen…
