In mijn herinneringen heette de Sprinkhaanzanger vroeger SprinkhaanRIETzanger en was ik altijd bang dat ik hem nooit zou kunnen onderscheiden van de Snor (die tenslotte óók een ratel zingt en in het riet voorkomt). Ik weet niet meer of ik hem ooit als SprinkhaanRIETzanger ben tegengekomen, maar ik weet nog wel dat ik hem voor het eerst zó zag dat ik hem kon fotograferen.
Ik hoorde een ratel langs de spoorlijn in de Oostvaardersplassen terwijl ik bezig was een Rietzanger en een Blauwborst te fotograferen. De monotone zang leidde best wel af en op een bepaald moment ben ik toch maar even opzoek gegaan naar de maker van het geluid. Het duurde best even voor ik hem eindelijk vond, maar toen kon ik er ook niet meer omheen: in een kaal struikje zat hij volop te zingen en draaide alle kanten op, zodat iedereen hem goed kon horen en ik hem prachtig kon fotograferen. Wat een ontzettend leuk vogeltje met een bijzondere zang. Ik weet niet meer zeker waarom ik het opzocht, maar wat schetste mijn verbazing: hij heette geen SprinkhaanRIETzanger (meer), maar gewoon Sprinkhaanzanger! Een veel beter passende naam aangezien het riet een behoorlijk endje van hem vandaan was.
Na die 2 dagen heb ik de Sprinkhaanzanger vaker gehoord en enkele keer gezien, ook veel dichter bij huis, maar nooit meer zo mooi als toen. Wat deed dit ontzettend leuke zangertje toen vreselijk zijn best!
