Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik lang geleden gefascineerd raakte van de zang van een vogel die vlak bij ons in de buurt, in een struweel tussen een fietspad en een tuin, volop zat te zingen met een fantastische zang. Ik heb daar veel naar staan luisteren, maar kon hem maar niet vinden en had dus geen idee wat het zou kunnen zijn. De vogelbandjes van “de Nederlandse Vereniging tot bescherming van Vogels” had ik toen nog niet en ik kon hem daarom thuis niet opzoeken.
Keer op keer ging ik luisteren, waardoor ik steeds beter zijn zang begon te horen en te begrijpen. De gedachte die bij me opkwam, was dat het wel leek of hij spotte met de zang van andere vogel (letterlijk de gedachte die ik kreeg, niets aan gejokt…). Ik ben toen weer de boeken in gedoken en vond hem: De Spotvogel! Hij voldeed helemaal aan de beschrijving van plaats en zang en eindelijk had ik mijn mystery-zanger gevonden.
Daarna is hij nog een aantal jaar zomers te horen geweest, maar na enkele jaren was hij verdwenen en hoorde ik hem eigenlijk nergens meer.
Extra blij was ik dan ook toen ik per zuiver toeval de gelegenheid kreeg er eentje te fotograferen vanuit een schuilhut. En bij die ene gelegenheid is het tot nu toe gebleven. Ik heb zijn zuidelijke neef, de Orpheusspotvogel, de laatste jaren uitgebreid op de foto kunnen zetten, waar ik heel erg blij mee ben, maar ik zou zo graag eens een Spotvogel in volle zang willen vastleggen. De herinneringen aan die eerste ontmoeting zou ik heel graag weer opnieuw beleven en dan voor altijd vastleggen…
