De Snor vind ik een prachtige en uiterst fascinerende vogel. Heel vaak hoor je hem wel, maar zie je hem niet. Maar als hij eenmaal in de flow zit en wil laten zien dat hij er is, klimt hij in zijn rietstengel omhoog en dan mag iedereen weten dat hij er zit en laat zijn bijzondere ratelzang horen.
Ik had eens gevonden dat ze aan de noordkant van de Oostvaardersplassen nog wel eens gezien worden en ik vond het een goed idee daar ook eens te gaan kijken. Rietzangertjes vind ik leuk en een aantal had ik al eens weten vast te leggen, maar de Snor nog niet. Het kwam er uiteindelijk op neer dat ik hun ratel goed heb leren kennen, maar zeer matige plaatjes heb kunnen maken.
Het jaar erop was al niet veel beter en een bezoek aan de Weerribben leverde ook een teleurstellend resultaat op.
Zo heb ik dus de nodige uren doorgebracht, starend naar het riet, me afvragend waar nou toch die zang vandaan komt, maar de mooie plaatjes bleven uit…
Maar…: de aanhouder wint! Ik ben eens naar een ander gebied gegaan (wat ik dus al veel eerder had moeten doen) en had van te voren gezien dat de Snor daar ook goed vertegenwoordigd zou zijn. De omstandigheden werkte mee en dus hadden de Snorren er ook zin in! Eindelijk had ik het plaatje waarop ik al zo lang hoopte: een Snor volop ratelend bovenin een rietstengel. Zo kon ik dan eindelijk aan iedereen laten zien wat voor een prachtige vogel de Snor werkelijk is!
