Het Sijsje was zo’n vogeltje dat ik eerst van geluid kende en later pas wist wie het was. Ik heb ze regelmatig over horen vliegen en ook hoorde ik ze op verschillende plekken hoog in bomen en zelfs na uren turen wist ik niet wie die gezellige babbelaars waren.
Wanneer het moment was dat ik geluid en beeld kon samenvoegen, weet ik niet meer, maar ik was er heel blij mee.
Dat ben ik sowieso wanneer ik Sijsjes hoor (en nu ook best vaak zie). Hun gekwebbel is leuk en hun voorkomen ook met fleurig geel, groen en een vleugje zwart.
Waarschijnlijk was die eerste keer van beeld en geluid op Terschelling: ik was op de laatste dag van ons verblijf in November een rondje aan het fietsen en ik hoorde het mysterieuze geluid weer, maar omdat het november was en er nauwelijks blad aan de bomen zat, kreeg ik ze in beeld en kon ze zelfs meteen fotograferen!
Later kreeg ik gelukkig nog regelmatig die gelegenheid, met name vanuit verschillende schuilhutten (waaruit maar blijkt hoe veelzijdig deze kleine Vinkjes zijn), zodat ik ze in volle pracht mooi heb kunnen vastleggen.
Leuke vogeltjes dus die ik nog vaak hoop te horen en te zien. Ik kwebbel dan gewoon met ze mee!
