Mijn eerste winter in de Oostvaardersplassen kwam ik een aantal enthousiaste mede vogelaars en fotografen tegen die tenminste begrepen wat ik deed en waarom ik dat leuk vond. Een verademing na de vreemde blikken en opmerkingen die ik kreeg toen ik mijn, toen nog nieuwe, hobby in en rond mijn woonplaats uitvoerde.
Het leuke van de mensen die ik tegenkwam was ook dat ze me een aantal tips gaven, waaronder dat het interessant was om de Praamweg af te rijden en in de omgeving van de wildroosters te blijven kijken om te zien of de Ruigpootbuizerd weer teruggekeerd zou zijn. Deze vogel zocht al jaren op rij deze plek uit om de winter door te brengen.
Ik ben daar toen naartoe gegaan en vond de vogel snel en van dichtbij en kon hem meteen fotograferen! Naar mijn weten had ik er weer een nieuwe soort bij.
Want dat is natuurlijk het probleem met Buizerd en Ruigpootbuizerd: je houdt ze bijna niet uit elkaar. Toen ik eenmaal deze vogel had gezien, kreeg ik het zo’n beetje door en kwam ik de Ruigpoot nog verschillende keren tegen. De keer aan de Dodaarsweg kon ik ook zijn jachtmethode goed observeren en kon ik hem daar ook aan herkennen. Een zwaar bidden, als Torenvalken, maar dan met lome vleugelslag.
Evenals de Buizerd vind ik de Ruigpootbuizerd een machtige vogel en het feit dat je hem alleen in de winter treft, maakt hem nog een beetje spannender. Wanneer het weer kouder wordt, ga ik weer beter opletten op de Buizerds die ik tegenkom en zien of ik de les van mijn eerste ontmoeting goed onthouden heb. Het zal lastig zijn…
