r’rot r’rot… Kenmerkender kun je het echt niet krijgen. De eerste keer op Schiermonnikoog hoorde ik dit geluid en dat ben ik nooit meer vergeten. “Onomatopee” heet het en de Rotgans is er erg goed in. Daarom vergeet ik hem natuurlijk ook nooit meer.
Maar zeker ook omdat hij niet dat overspannen gegak de hele tijd laat horen zoals Gansgenoten luidruchtig plegen te doen. Daarom alleen al is de Rotgans een sympathieke Gans.
In tegenstelling tot andere Ganzen zie je ze ook niet zo vaak en dan alleen nog maar aan de kust. Het zien van Rotganzen associeer ik dan ook met vakantie, of in ieder geval een dag uitwaaien. En dat is altijd fijn.
Zoals veel Ganzen soorten, broedt de Rotgans in de arctische gebieden, maar gaat daar dan ook daadwerkelijk weer heen in het voorjaar. Andere zijn steeds meer geneigd hier te blijven, wat gewoon niet klopt.
Kortom: de Rotgans is een heel aardige vogel, al blijft hij maar roepen dat het niet zo is…
