Toen ik het fotograferen van vogels steeds serieuzer begon te doen, werd ook het vogelen weer belangrijk (en weer heel leuk!). Natuurlijk weet ik best redelijk wat soorten in Nederland te herkennen, op zang of op zicht, maar niet met alle soorten is het makkelijk.
Piepers natuurlijk zijn op het zicht een crime, maar ook bijvoorbeeld de verschillende kleine Zangertjes die met name tijdens de trek door ons land vliegen.
Maar met één groep vogels heb ik altijd problemen gehad: waadvogels en strandlopers… Misschien komt het omdat ik op zo’n beetje het verste punt van zee opgegroeid ben, maar in de boeken begon het me al te duizelen als ik deze bladzijden doorkeek. Met name de uniformiteit in de winter maakt het bepaald niet makkelijk om onderscheid te maken tussen de verschillende soorten.
Maar daar is de fotografie een uitstekend hulpmiddel gebleken om toch nog tot een juiste determinatie te komen.
En zo gebeurde het ook met deze Grutto. Ik fotografeerde hem op het strand bij de Brouwersdam, omdat het een andere plek was dan waar ik regelmatig Grutto’s zie. Ik dacht dus een Grutto op de foto te zetten, maar de kleur, dat grijs/bleke, deed me toch even naar het boek grijpen omdat ik er zeker van wilde zijn dat deze kleurstelling ook voorkomt bij de Grutto. In het vogelboek werden verschillende aandachtspunten aangewezen en ik ben de vogel op de foto toch eens beter gaan bekijken.
En zo bleek dat ik tóch met een andere soort te maken had. De kleur deed al iets vermoeden, maar één ding bleek heel duidelijk: de zwart-wit gestreepte staart. Dat had deze vogel duidelijk. En zo kan ik met zekerheid zeggen dat ook de Rosse Grutto in mijn vogellijst voorkomt!
