Ik denk dat ik het eerst van de Raaf hoorde toen er vroeger thuis een sprookjesplaat van Assepoester werd opgezet. Later zag ik de Raaf bij Paulus de Boskabouter als een wijze, vriendelijke vogel.
Toen ik me op een andere manier met vogels ging bezighouden, leerde ik al snel dat de Raaf eigenlijk niet meer voorkwam in Nederland en dat je hem, met veel geluk, kon zien in het oosten van het land, of op de Veluwe. Op de plaatjes fascineerde de ruitvormige staart heel erg en natuurlijk de imposante snavel.
Ik heb de Raaf, voor zover ik weet, nooit gezien terwijl ik ergens aan het vogelen was. Totdat ik met een kennis een keer naar de Hoge Veluwe ging en hij me precies kon zeggen waar je moest zijn. En inderdaad: daar zaten ze!
En vanaf dat moment heb ik ze met een zekere regelmaat gezien. Op de Veluwe, maar ook in het buitenland en in de Oostvaardersplassen.
En de plaatjes klopten: zéér imposante vogels met machtige vlucht en geweldige geluiden.
Ik ben blij dat ze aan hun rentree begonnen zijn, al gaat het langzaam. Maar goed ze zijn weer te vinden en lijken het weer naar hun zin te hebben in het land. En daar hoort hij dus ook, de vriendelijk, maar ook zeer zeker, wijze vogel…
