Toen ik een keer op een zomerse avond van Haps naar Cuijk fietste, zag ik op een akker een aantal Patrijzen lopen. Ik weet nog dat ik het leuk vond, maar misschien niet eens zo heel bijzonder.
Sinds ik weer actiever ben gaan vogelen, heb ik dat beeld niet meer gezien. Ik ben op plaatsen geweest waar ze zouden kunnen zitten, maar dat bleek nooit het geval. Eén keer in Zeeland ver weg op een akker en dat was het. Wat is er toch met ze gebeurd?
Ik weet het niet. Ik weet wel dat het natuurlijk niet goed gaat met soorten die het moeten hebben van kleinschalige landbouw/akkerbouw waarbij langs de kanten nog ruige begroeiing staat waar ze hun kostje kunnen vinden.
Deze gebieden zijn schaars geworden, maar gelukkig bestaan ze nog wel. Zoals in Zeeland waar het me een 2de keer eindelijk lukte de Patrijs op een regenachtige dag vast te leggen. Ze staken een weggetje over en bleven eigenlijk té dichtbij in een haag zitten, maar ik klaag niet. Ik heb een mooi kopportretje van een Patrijs kunnen maken en daar ben ik heel blij mee. Hij zit verscholen in de haag en kijkt wat schuchter achterom: zoals ze tegenwoordig waarschijnlijk heel erg op hun hoede zullen zijn…
Ik ben niet zo van de hoenders in Nederland (Fazant…), maar voor de Patrijs maak ik een dikke uitzondering: Ik vind het een heerlijke vogel met een heel fraai verenkleed.
We moeten er zeer voor hoeden dat ze in het typisch Nederlandse landschap kunnen blijven rondscharrelen, want ze horen er helemaal in thuis!
