Lang heb ik het Paapje alleen uit de vogelboeken gekend. Ik heb het altijd een prachtige vogel gevonden, net weer anders dan de Roodborsttapuit door de nadrukkelijke oogstreep. Wat hem voor mij nog iets aantrekkelijker maakte was natuurlijk zijn naam: Paapje. Ik als Brabantse, katholiek opgevoede jongen werd hier nog extra door aangesproken.
Ik heb het lang moeten doen zonder hem ook maar één keer in het echt te zien. Wat ik her en der wel hoorde en wat in de vogelbladen terug te lezen was, was dat het niet goed met het Paapje gaat en dat hij op nog maar een paar plekken in Nederland te vinden is.
Toen ik voor de tweede keer op een (té) zonnige dag naar de Arkemheense polder was, zag ik vlak bij het gemaal een vogel die druk was vliegen uit de lucht te vangen (en leek daar heel bedreven in). Door het vele licht en de nog wat gebrekkige uitrusting, kreeg ik niet echt duidelijke foto’s en moest ik tot mijn spijt de vogel scharen onder “onbekend”. Na een tijd bekeek ik de foto’s opnieuw en kwam ik tot de conclusie dat het om een Paapje ging! Ik had er eindelijk één!
Gelukkig kwam ik hem later nog een aantal keer tegen en kon ik met betere spullen en mooier licht nieuwe foto’s maken. Met name in Frankrijk kreeg ik volop de gelegenheid (al waren daar de omstandigheden ook niet altijd optimaal en de vogels behoorlijk schuw…).
Maar… Iedere ontmoeting was later in het jaar (september) en waren de vogels die ik zag niet in hun mooiste verenkleed. Dat staat dus nog op het programma. Ik wil graag een keer naar één van de gebieden waar ze nog zouden moeten broeden. Deze gebieden liggen wel wat verder weg, maar ik zou het er graag voor over hebben… Het zijn nog steeds prachtige vogels met een naam die aanspreekt…!
