Toen ik mijn eerste Spotvogel fotografeerde, was ik ontzettend blij. Het was vanuit een schuilhut op de Lemelerberg en ik had daarmee een soort die ik goed van vroeger kende, maar tegenwoordig niet vaak meer tegenkom, laat staan kan fotograferen.
Op een bepaald moment stond er op wageningen.waarneming.nl dat er een Orpheusspotvogel in de Blauwe Kamer zat. Aangezien het met de gewone Spotvogels niet zo vlotte, ben ik m’n geluk maar met deze neef gaan beproeven. Ik vond hem, hoorde hem en wist hem vast te leggen, maar ik moet zeggen dat ik nooit helemaal zeker ben geweest of het de Orpheusspotvogel was die ik vast had weten te leggen.
Toen we voor de eerste keer in mei in Frankrijk op vakantie waren, zag ik op een dag een Spotvogel en ik werd dus weer helemaal blij. Helaas kreeg ik hem niet zo mooi op de foto, maar ik zag ze in ieder geval weer en hier zelfs regelmatig.
Ook het jaar erop in mei waren we weer in Frankrijk en zag ik na een aantal dagen weer de Spotvogel. Ik weer blij, zeker nu ik ook eindelijk de gelegenheid kreeg er mooie foto’s van te maken. De foto’s waren nu zelfs zó mooi, dat ik weer begon e twijfelen. Was het wel een Spotvogel? Degene die ik op de Lemelerberg had gefotografeerd, had heel duidelijke blauwe pootjes. Deze had dat duidelijk niet.
Ik heb het vogelboek erop nageslagen en wat bleek nu: in de streek in Frankrijk waar wij waren, komt de Spotvogel eigenlijk helemaal niet voor. Zijn plaats is hier ingenomen door de Orpheusvariant. Degenen die ik dus de afgelopen jaren in mei heb weten vast te leggen zijn dus de Orpheusspotvogels.
Natuurlijk ben ik hier niet minder blij mee. Het zijn schitterende vogels met mooie tinten geel en een heerlijke zang. Of degene die ik in de Blauwe Kamer gezien heb er eentje was, weet ik eigenlijk nog steeds niet, maar ik laat het maar zo. In Frankrijk waren ze het dus zeker.
Betekent wel dat ik de Spotvogel dus nog maar één keer vast heb kunnen leggen en dat ik opnieuw opzoek naar hem moet. Dat kan dan in eigen land, wat misschien wel weer zo gemakkelijk is. Alhoewel… Ik weet nog steeds niet waar ik de “gewone” kan vinden…
