Begin jaren ’70, toen wij met onze familie net in ons huis kwamen wonen, was het gebied waar het huis stond nog grotendeels braakliggend en zanderig. Een aantal jaar hebben wij onder het dak van de carport een nestje gehad van de Zwarte Roodstaart en in de zanderige velden om ons heen zaten, volgens mijn herinnering, Kuifleeuweriken. In de weiden aan de overkant van het spoor hoorde je in het voorjaar en in de zomer Veldleeuweriken.
Na een aantal jaar begonnen deze soorten uit de buurt te verdwijnen. Volgens mij als eerste de Kuifleeuwerik. Ik kan me ook niet herinneren dat ik deze vogel daarna nog (vaak) gezien heb.
Tot mijn grote spijt, al had ik het in het begin niet eens helemaal door: ik was nog jong en nauwelijks vogelaar, hoorden we de Veldleeuwerik na een tijd ook niet meer. Deze soort hoorde ik dan wel weer eens ergens anders, dus dat viel iets minder op.
En zo verdwenen er soorten uit de buurt en kwamen er anderen voor terug door het toenemende groen. Een aantal jaar heeft er een Spotvogel gezeten op een wal in het groen naast een fietspad. Iets verderop zat een Nachtegaal en de Zwartkoppen, Mezen en Lijsters zitten er nog.
Ik vind het wel heel zonde van de pioniers dat zij hebben moeten wijken. Al is de toename van groen waarschijnlijk niet de oorzaak. Dat zijn heel andere zaken waar ik zelfs nu nog niet alle weet van heb.
Feit is wel dat ik het leuk vond weer eens een Kuifleeuwerik te zien. Ik had hem niet verwacht, maar herkende hem meteen. De herinnering aan het nieuwe huis met alles eromheen kwam weer helemaal boven, wat heel leuk was, en het zicht op deze mooie vogel was ook heel prettig: hij houdt gelukkig her en der nog wel stand. Ik moest er voor naar zuid Spanje, maar was blij te zien dat het hem daar goed leek te gaan. Misschien komt hij nog wel eens terug…
