In de tijd dat ik meewerkte aan het SOVON boek “Atlas van de Nederlandse Broedvogels” en dus regelmatig door een 5X5 km hok fietste, kwam ik natuurlijk ook de Kokmeeuw wel tegen. En ik weet nog dat me dat lang verbaasd heeft. Mijn hok lag namelijk ten zuidwesten van Cuijk, niet bepaald in de buurt van zee, waar je een Meeuw toch eigenlijk als eerste verwacht.
Daardoor vond ik het eigenlijk best fascinerende dieren en ik kwam er achter dat ze, ik geloof, in Noord-Limburg in de Peel broedden, maar dat weet ik dus niet meer helemaal zeker. Deze Meeuwen hebben dus helemaal geen zee nodig en vinden hun kostje ook best op een grote vuilstortplaats (die lag wel in de buurt…).
Zo ken ik de Kokmeeuw al heel lang en ben ze op alle mogelijke én onmogelijke plekken wel tegengekomen, wat ook te bewonderen is van deze dieren. Ik heb al ergens geschreven dat Meeuwen niet mijn lievelings vogels zijn, maar de Kokmeeuw vind ik dus best wel leuk. Dat bruin/zwart op hun kop wat in de winter verdwijnt, maar waar een subtiel zwart veegje van achterblijft, en dat in het voorjaar weer terugkomt en aantoont dat de Lente er weer aankomt…
Ja, Kokmeeuwen mogen er zijn. Overal waar ze maar willen en ik zal altijd een blik op ze werpen…
